บทละครโทรทัศน์ ซีรี่ส์เลือดมังกร แรด ตอนที่ 17
แพนนั่งพิงหัวเตียงเพียงลำพัง สายตาบ่งบอกว่ามีเรื่องหนักใจให้คิด ในหัวของแพนมีเสียงของคณิน
“บอกได้มั้ยว่ามีใครให้ยาอะไรคุณมาบ้าง.... ฟังนะ คุณโดนยาพิษ มีคนคิดจะวางยาผม แต่พลาดไปโดนคุณ...ใครเอามาให้คุณ”
แพนรู้สึกสับสนวุ่นวายใจอย่างบอกไม่ถูก “พ่อ! พ่อคิดจะทำอะไร???”
แพนคิดถึงตอนที่เสี่ยเป้งเอายามาให้
เสี่ยเป้งยัดซองยาหนึ่งใส่มือแพน“เอายานี่ใส่น้ำให้ผัวลื้อกินวันแข่ง”
แพนตกใจ“ยาอะไร”
“ไม่ต้องตกใจขนาดนั้น แค่ยาถ่าย ใส่ๆให้ผัวลื้อกินซะ อีจะได้ขี้แตก”
“พ่อทำแบบนี้ทำไม”
“ทำทำไม นี่อั๊วช่วยลื้อนะ ลื้อลืมไปแล้วเรอะว่าไอ้บุ๊งมันสั่งอะไรไว้”
“แล้วทำไมฉันต้องทำตาม”
“เพราะลื้อจะไม่อกตัญญูกับอั๊วไง อย่าเรื่องมาก ขี้แตกแค่นี้ไม่ถึงตายหรอก แต่ถ้าอาคิ้มชนะ อั๊วนี่ถึงตาย”
“ใครให้ยานี่มา”
“ไม่ต้องถามมาก ทำตามที่อั๊วสั่งก็พอ”
แพนรู้สึกเจ็บปวดหัวใจอย่างที่สุด “ทำไมพ่อทำแบบนี้???” แพนอดทนนอนต่อไปไม่ได้ จึงผละจากเตียง เดินไปหาเสื้อคลุมในตู้เสื้อผ้า แพนใส่เสื้อคลุมแล้วเดินตรงไปที่ประตู
ห้องทำงานในโรงสี คณินเดินไปเดินมาอย่างใช้ความคิด ซินแสง้วงนั่งจดตัวยาสมุนไพรไปเรื่อยๆอย่างมีสมาธิตามสไตล์ไม่ทุกข์ร้อนอะไรทั้งนั้น
กิตติมองตามเจ้านายด้วยความเป็นห่วง “คุณคิ้มอย่าได้คิดจะลงจากตำแหน่งนะครับ อย่านะครับ”
“ทำไมวะ แค่ตำแหน่งเอง ไม่ได้สำคัญเท่ากับชีวิตของเธอหรอกนะ”
“แต่เราไม่รู้ว่ามันมียาจริงรึเปล่าสิครับ อาจจะเป็นอุบายก็ได้”
“เรื่องนั้นก็รู้ แต่ไม่มีทางเลือกนี่หว่า ยังไงมันก็คือศัตรู ไม่มียา อย่างน้อยก็ได้รู้ว่ามันคือใคร “