บทละครโทรทัศน์ ซีรี่ส์เลือดมังกร แรด ตอนที่ 17 หน้า 4
ห้องอาหารส่วนตัวในภัตตาคาร คณินกับกริชนั่งที่โต๊ะอาหารตรงข้ามกัน...สายตาจดจ้องกัน
“นายอยากเป็นหัวหน้าแก๊งเหยี่ยวแดงรึเปล่า”
“ไม่!!! นายล่ะ อยากฮุบกิจการทั้งหมดของป๊าฉันรึเปล่า”
“เปล่า แล้วนายรักเมียฉันรึเปล่า”
“รัก...ในฐานะเพื่อน”
“ไม่ได้อยากเป็นหัวหน้าแก๊ง ไม่ได้อยากเอาเมียฉัน ถ้างั้น คงไม่ใช่นายหรอก”
“ไม่ใช่ฉันแน่ๆ แต่ฉันอยากให้นายระวังคนๆหนึ่งเอาไว้”
“ใคร???”
เสี่ยบุ๊งเปิดประตูเข้ามา กิตติตามเข้ามาขวาง ไม่ให้เสี่ยบุ๊งเข้าถึงตัวคณินได้ “ไอ้คิ้ม!!!ทำไมลื้อทำแบบนี้!!!!”
“ทำอะไรอีกล่ะเสี่ย???”
“ลื้อแจ้งความจับบ่อนอั๊วทำไม”
“ผมเปล่า แต่คิดจะทำอยู่เหมือนกัน”
“นั่นไง ลื้อจ้องจะล้มอั๊วทุกทาง ตอนนี้นังโอชินคนนั้นมันอยู่ที่ไหน อั๊วต้องการให้มันยืนยันว่าลื้อเป็นผู้บงการ ลื้อทำเองทุกอย่าง ไม่ใช่หมาที่ไหน “
“อย่าใส่ร้ายกันอย่างนั้นสิเสี่ย เราคือผู้ถูกกระทำเหมือนกันนะ” กิตติไม่พอใจ
“ไม่ใช่เรา แต่เป็นอั๊ว อั๊วคนเดียวเท่านั้น”
“แล้วที่โรงสีผมข้าวเน่า ถูกไฟไหม้จนต้องปิดกิจการ ถูกใส่ร้ายป้ายสีว่าฆ่าคนตายไม่รู้กี่ศพ ถูกตามฆ่าไม่เว้นแต่ละวัน อันนี้ ผมสั่งการกำจัดตัวเองด้วยว่างั้น หรือว่าเป็นเสี่ยเองที่ทำ”
“เฮ้ย!! อย่ามาใส่ร้ายอั๊ว คนอย่างอั๊ว ไม่ลอบกัดใครลับหลังหรอก ถ้าโกงก็โกงกันซึ่งๆหน้าเว้ย”
“ป๊า กลับบ้าน ยิ่งพูดก็ยิ่งเสีย” เสี่ยบุ๊งไม่ยอมกลับ กริชจึงพาออกไป
กิตติประชด “อาการแบบนี้ พาไปฉีดยาแก้พิษสุนัขบ้าดีกว่า”
“ส่งข่าวให้ทุกคนรู้แล้วใช่มั้ย”
“ครับ แต่คุณคิ้มแน่ใจหรือครับว่า...”
คณินเดินออกจากห้องไป กิตติเดินตาม
แพนค่อยๆเปิดประตูห้องนอนออกมา มองดูข้างนอก พอเห็นว่าทางสะดวก ก็ก้าวออกมา แพนแอบย่องลงบันไดไป
คณินกับกิตติเดินออกมาหน้าภัตตาคาร รถคันหนึ่งขับมาจอดตรงหน้า มนสิชาลงจากรถมาพร้อมกับเสี่ยคนหนึ่ง พอมนสิชาเห็นคณินกับกิตติก็ตกใจ มนสิชาผละจากเสี่ยเดินมาหาคณินทันที “เป็นไงคะ มนสิใส่ชุดแพนสวยมั้ยคะ พอจะเป็นตัวแทนของแพนได้มั้ย”