บทละครโทรทัศน์ ซีรี่ส์เลือดมังกร แรด ตอนที่ 8 หน้า 3
มนสิชายังอาเจียนไม่เลิก กิตติจะเข้าไปลูบหลังให้ ก็ดันเผลอตดเสียงดังออกมา มนสิชาตาเหลือก...กลิ่นเดิมนี้ที่เคยสูด...หันมาทางกิตติ แล้วอ้วกพุ่งใส่กิตติจนเต็มหน้า “เฮ้ย!!!”
มนสิชาโกรธสุดๆ “แก...แก แกทำให้ฉันตายทั้งเป็น!” มนสิชาถีบหน้าท้องกิตติโครม...กิตติก้นกระแทกพื้น จนทำให้สิ่งที่อั้นไว้พังพินาศ ส่งกลิ่นกำจายไปทั่ว มนสิชากรี๊ดดดดดดด วิ่งหนีไปเหมือนโดนผีหลอก
หน้ากิตติเลอะไปด้วยอาเจียนของมนสิชา และกำลังจะอ้วกพุ่งเพราะเหม็นตัวเองด้วย
แพนกำลังซักผ้าอยู่หลังบ้าน แพนกังวลเรื่องหงส์ “หงส์...หงส์ หน้าตาเป็นยังไงนะ” แพนอารมณ์เสีย อารมณ์หึงไม่รู้ตัว ขยี้ผ้าด้วยความแรงจนผ้าขาด “ว๊าย!”
หลินกรี๊ด “ลื้อเป็นอารายยยยยยย” ตามมาด้วยเสียงหลินเอะอะโวยวายดังลั่น มนสิชาวิ่งออกมาหลังบ้าน ตรงที่แพนซักผ้า แล้วอ้วกใส่กะละมังไม่หยุด หลินวิ่งมาลูบหลัง ร้องไห้เหมือนจะขาดใจตาย “ไม่อยากเชื่อเลย ว่าหนูจะ...”
แพนถาม “ท้องเหรอ...???”
หลินเคือง “ปากหมา อาสิมันไม่ร่านไม่แรดเหมือนแกซะหน่อย” มนสิชายังคงอ้วกต่อจนหมดไส้หมดพุง แล้วสลบไสลไป หลินประคองมนสิชาแล้วกอดไว้แน่น ร้องไห้เหมือนมนสิชาตายไปแล้ว แพนส่ายหน้าระอาเอือม ตรงเข้ามาจะช่วยหิ้วปีกมนสิชา หลินตีมือแพน “เอามือสกปรกๆของลื้อออกไป”
“ตามใจน้าแล้วกัน งั้นก็นั่งกันตรงนี้แหละ” แพนสะบัดหน้าใส่ ทำท่าจะลุกไป
“เออๆ มาช่วยพยุงหน่อย อีไม่สบาย สงสัยจะแพ้อาหาร”
แพนหันกลับมาช่วยหลินพยุงมนสิชา ถูลู่ถูกังพากลับเข้าบ้าน
กิตติยืนคุมคนงานให้ขนเครื่องโถโอชามจากในบ้านคณิน มาขึ้นรถกระบะที่จอดรออยู่หน้าบ้าน คนงานขนพลางอุดจมูกเหม็นกลิ่นที่ยังหลงเหลือติดตัวกิตติอย่างทรมานทรกรรม
“ระวังๆหน่อย ของดีจากเมืองจีนทั้งนั้น นั่นโถยุคจิ๋นซี นี่ชามใบโปรดของพระนางซูสีไทเฮา เบาๆ นั่นไหจากสมัยราชวงส์ฮั่น นายน้อยของพวกเราใจกว้างจริงๆ ตั้งใจจะเอาไปบริจาคพิพิธภัณฑ์ทั้งหมด”
ในโรงพยาบาล กิตติยื่นซองเงินหนาปึ๊กให้คณิน “ได้มาเท่านี้ครับ”
“พอค่ารักษาป๊าก็ถมเถแล้ว”
กิตติกระซิบกระซาบ “ของลายคราม ของรักของหวงของเถ้าแก่ทั้งนั้นนะครับ”
“ของนอกกาย ไม่ตายก็ค่อยหาใหม่ ขอบใจมากนะที่เป็นธุระให้” คณินฉุนจมูก รู้สึกว่ากิตติมีกลิ่นตุๆอย่างบอกไม่ถูก
“ยินดีครับ นายน้อยอยากให้ทำอะไรอีก บัญชามาเลยครับ ไม่ต้องเกรงใจ”
“อาบน้ำบ้างรึเปล่า”