บทละครโทรทัศน์ รักเร่ ตอนที่ 8 หน้า 5
วันใหม่ รามิลพากลุ่มคนไทยมาเที่ยว MOZART’s BIRTHPLACE ในร้านขายของที่ระลึก ที่ MOZART’s รามิลพาคนมาเดินซื้อของที่ระลึก รามิลหยิบกล่องดนตรีขึ้นมาดู นึกถึงตอนที่วายูนเคยมาซื้อที่ระลึกที่ร้านนี้กับรามิล รามิลยิ้มนึกถึงวายูนตลอดเวลา
วันใหม่ วายูนกำลังนั่งท่องหนังสืออยู่ นิโคไลเดินเอาไอติมแท่งหนึ่งมาส่งให้วายูน วายูนชะงัก คิดแว๊บไปถึงรามิลทันที ที่ไอติมมาส่งให้วายูนอย่างงี้เหมือนกัน วายูนรับไอติมมาจากนิโคไลแล้วยิ้ม เพราะนึกถึงรามิลแต่นิโคไลเข้าใจผิด คิดว่าวายูนดีใจที่เขาซื้อไอติมมาให้
ปัทมากับกัญญารัตน์นัดกันมาเม้าท์ที่เดิม
“นี่คุณรามิลจะกลับมาเวียนนาวันไหนคะคุณปัท”
“พรุ่งนี้ค่ะ กลับมาสักทีก็ดี ไม่เห็นหน้ามาเกือบเดือน ฉันคิดถึงใจจะขาดแล้วค่ะ”
กัญญารัตน์ทำหน้ากิ๊วๆล้อเลียน แล้วชะงัก ชี้ให้ปัทมาดูอะไรบางอย่าง ปัทมาหันไปดูตามที่กัญญารัตน์ชี้เห็นวายูนเดินเข้ามาซื้อหาของชำตามลำพัง ปัทมาทำท่าคิดอะไรบางอย่างแล้วยิ้มร้าย ก่อนจะเดินไปใกล้ๆวายูน แต่ไม่ให้วายูนรู้ตัว กัญญารัตน์ยังไม่รู้ว่าปัทมาคิดอะไร แต่ก็รีบตามไป
วายูนกำลังเดินเลือกซื้อมะเขือเทศ ของสดเล็กๆน้อยๆ ปัทมาเดินตามหลัง แล้วแอบหยิบถุงของบางอย่างแล้วเอาส่งให้กัญญารัตน์ กัญญารัตน์ก็รู้งานรีบเอาถุงของนั้น หย่อนลงในกระเป๋าจ่ายตลาดวายูน โดยที่วายูนไม่รู้ตัว
แล้วปัทมาก็โวยวายขึ้นมาทันที “ขโมย ขโมย” แล้วชี้หมับเข้าที่วายูน วายูนหน้าตาเหรอหรา เจ้าของร้านวิ่งเข้ามา กัญญารัตน์ช่วยโวยวายด้วย “ขโมย ฉันเห็นแม่นั่นขโมยของ”
เจ้าของร้านพุ่งตรงเข้าไปที่วายูนทันที จับแขนวายูนไว้ “ขอไอดูในกระเป๋ายูหน่อย” เจ้าของร้านก็คว้ากระเป๋าจ่ายตลาดของวายูนมาดู แล้วหยิบเอาถุงของที่ปัทมาแอบหย่อนใส่ไว้ขึ้นมา
วายูนหน้าเสีย “ฉัน..ฉันไม่รู้เรื่อง..” วายูนมองปัทมากับกัญญารัตน์อย่างจะขอความช่วยเหลือ
“แต่ฉันเห็นแม่นี่เอาของใส่กระเป๋ากับตา”
“ไม่จริง ฉันเปล่านะ..”
“ไม่ต้องมาแก้ตัวเลย จับได้คาหนังคาเขายังงี้แล้ว ยังจะแก้ตัวอีก ไปหาตำรวจกับไอเดี๋ยวนี้เลย” เจ้าของร้านลากแขนวายูนออกไปหาตำรวจทันที
ปัทมาโบกมือบ๋ายบายให้วายูน กัญญารัตน์ตบมือให้ปัทมา
“แหมๆๆๆ มุกนี้ของคุณปัท นางร้ายในละครยังต้องอายเลยค่ะ”
“นี่ชมหรือด่ากันคะเนี่ย”
“ชมสิคะ งานนี้..นังวายูนมันแย่แน่”
สองสาวยิ้มชอบใจ