บทละครโทรทัศน์ บ่วงอธิฏฐาน ตอนที่ 15 หน้า 5
วันใหม่ บริเวณลำธาร นางบริวารหลายคนช่วยกันซักผ้า เกศอาภานั่งซึมอยู่มุมหนึ่งริมน้ำ อุษากับคีริน นั่งมองเกศอาภาด้วยความกลุ้มใจ
“องค์อริยะทำอย่างนี้มันหักหาญน้ำใจเกินไป” อุษาเปรย ปรายตามองเกศอาภาด้วยความสงสาร
“ข้าว่า ถ้าข้าเป็นองค์อริยะ ข้าก็คงลำบากใจไม่น้อยเหมือนกัน” คีรินออกอกการเห็นใจ
“เจ้าเป็นผู้ชายเหมือนกัน ก็ต้องคิดอย่างเดียวกันน่ะแหละ” อุษาไม่พอใจ
“จะให้ทำอย่างไรได้ ในเมื่อกฎเกณฑ์ มันเป็นเยี่ยงนั้น เจ้าห่วงตัวเจ้าเองหรือห่วงพระอัครชายากันแน่”
“ข้าจะมาห่วงตัวข้าเองทำไม”
“เจ้าอาจเสียหน้าที่มิได้เป็นคนสนิทพระอัครชายาอีกต่อไป”
พูดยังไม่ทันจบ อุษาก็อัดหมัดเข้าเต็มหน้าคีริน คีรินเห็นดาวเห็นเดือน “เจ้าหมิ่นข้ามากไปแล้ว ขืนเจ้าคิดเช่นนี้อีก ข้าจะเจ็บตัวมากกว่านี้” อุษาลุกหนีออกมา
คีรินคลำรอยหมัด... เจ็บไม่น้อย
เรือนเกศอาภา ขบวนเสลี่ยงบุษกรมาถึงเรือนเกศอาภา บุษกรก้าวลงจากเสลี่ยง บริวารเกศอาภารีบลงมาจากเรือน
“เงียบเชียบราวป่าช้า นายเจ้าย้ายออกไปจากเรือนนี้กันแล้วรึนังขี้ข้า” บุษกรถามเสียงเย้ยเยาะ
“พระอัครชายา...ไม่อยู่”
“ข้าเดามิผิดหรอก นางคงไปปราสาทเทวะสวดมนต์วิงวอนขอพรจากเทวะให้ได้ลูกสักคน จะได้ไม่น้อยหน้าข้า” บุษกรหัวเราะ “ช่างน่าเวทนา” บุษกรจะก้าวขึ้นเรือน บริวารขยับขวางเอาไว้ “บังอาจขวางทางข้ารึ นังขี้ข้าอีกไม่นาน ทุกอย่างก็ต้องเป็นของข้า มิใช่แต่เรือนหลังนี้หรอก”
“พระอัครชายาไปเที่ยวชายป่า.. ท่านรอก่อนเถิด อย่าเพิ่งขึ้นไปเลย ไม่นานพระอัครชายา”
พูดไม่ทันจบ บุษกรตบปากนางบริวารเต็มฝ่ามือ “นังหน้าโง่.. หากยังไม่รู้ ก็จงรู้เอาไว้ คำว่า พระอัครชายา มีไว้เรียกข้าแต่เพียงผู้เดียว”
บริวารก้มหน้างุด เหมือนกลัวตาย
ป่าสวย ต้นผลไม้ถูกขย่มให้ลูกร่วง นางบริวารกางผ้ารอรับลูกผลไม้ที่ร่วงลงมา
อุษาปีนอยู่บนต้น ขย่มกิ่งอย่างแรง ระบายอารมณ์ “ไอ้คนปากเสีย ไอ้คนปากเสีย เทวะลำเอียง ทำไมข้าต้องมาพบเจอแต่คนจิตใจอัปลักษณ์น่าชังอย่างนี้ โอ๊ยย....” อุษาแหกปากร้องเพราะถูกมดรุมกัด ปัดมดวุ่นวายจนพลัดตกลงมา นางบริวารกระโจนหนีทัน อุษาหล่นแอ้กลงมาร้องลั่น “ปัดมดช่วยข้าที”
บริวารเข้ามาช่วยปัดมดที่รุมกัดทั้งตัว อุษาสะดุ้งเฮือกเพราะมุดรุมเข้าใต้ร่มผ้า แล้วดิ้นพล่านแหกปากร้องลั่นป่า
ที่ลำธาร เกศอาภาถอนใจ แล้วขยับตัวลุกขึ้น คีรินที่นั่งอารักขาอยู่ไกลๆ หันมามองทางเกศอาภาพอดี เกศอาภารู้สึกวิงเวียน หน้ามืด สายตาเกศอาภาเหมือนทุกอย่างรอบตัวไม่ชัดแถมหมุนติ้ว เกศอาภาซวนเซจะล้มลง คีรินรีบพุ่งตัวออกไปทันที