บทละครโทรทัศน์ บ่วงอธิฏฐาน ตอนที่ 18
กฤตธร กสินทร์ โกยกันออกมานอกเต็นท์ที่พักพอดีเหมือนกัน ทีมงานต่างพากันหน้าตื่น
กสินทร์ตกใจ“นี่มันอะไรกัน”
อธินอธิบาย “แผ่นดินไหวครับคุณกสินทร์”
กสินทร์อึ้ง “รุนแรงขนาดนี้เลยเหรอ”
“คุณปลอดภัยดีใช่ไหม คุณโย” กฤตธรห่วงโยสิตา
“ฉันไม่เป็นไร...ตกใจนิดหน่อยเท่านั้น”
อธินตะโกนถามทีมงาน “ทุกคนปลอดภัยดีใช่ไหม มีใครเป็นอะไรรึเปล่า”
“อาจารย์เกรียงล่ะครับ คุณพ่อ”
“นั่นสิ...” กสินทร์ตะโกน “อาจารย์ อาจารย์เกรียง”
กฤตธร โยสิตา โผล่พรวดมาถึงเต็นท์เก็บโบราณวัตถุ เกรียงกอดประคองเทวรูปองค์ใหญ่ที่ตั้งอยู่บนโต๊ะ เพราะ
แรงสั่นสะเทือนอาจทำให้ล้มฟาดลงมาเสียหายได้
“อาจารย์”
กฤตธร โยสิตา รีบวิ่งเข้าไปช่วยเกรียงทันที อธิน กสินทร์ตามมาติดๆ รีบเข้าช่วยเหมือนกัน ข้าวของชิ้นเล็กๆ น้อยๆ
สั่นสะเทือนบนโต๊ะตามแรงแผ่นดินไหว ทุกคนที่ช่วยกันค้ำประคองเทวรูปองค์ใหญ่ไม่ให้ล้มฟาดลงมา
ในอดีต วิหารเทวะ เกิดแผ่นดินไหวเหมือนกัน เทวรูปสั่นสะเทือน พวกนางบริวารหวีดร้องด้วยความตกใจและกอดกันกลมด้วยความกลัว อุษาตาเหลือกช็อก เกศอาภาตื่นตะลึง มองรูปปั้นเทวะตาค้าง
อริยะรีบเข้ามาประคองเกศอาภา “ข้าอยู่ตรงนี้ เจ้ามิต้องกลัวเกศอาภา”
แรงสั่นสะเทือนเป็นระยะๆ ของแผ่นดินไหว ทำให้เครื่องถวายสังเวยต่างๆ ล้มคว่ำคะมำหงาย
ปุณณะรีบแจ้ง “องค์สูริยะออกไปข้างนอกก่อนเถิด ในนี้อาจมีอันตราย”
สูริยะ รีบออกไป ทุกคนตามออก กัมพูยังยืนอยู่เบื้องหน้าเทวะ ประนมมือสวดภาวนางึมงำ ที่ซอกมุมหนึ่งลับตา
บุษกรยืนซ่อนตัวอยู่ แผ่นดินไหวค่อยๆ สงบลง บุษกรจ้องมองเทวรูปอย่างท้าท้าย
--- จบบ่วงอธิฏฐาน ตอน 18 ---