บทละครโทรทัศน์ บ่วงอธิฏฐาน ตอนที่ 12
ในงาน โยสิตาเหมือนถูกหลอน หันกลับไปมองมุมที่เห็นบุษกรเมื่อกี้ แต่ก็ไม่เห็นบุษกรแล้ว โยสิตาหันกลับมาอีกที
บุษกรปรากฏตัวอยู่ตรงหน้า ไม่ใกล้ไม่ไกลจ้องเขม็งมาที่โยสิตา โยสิตาตกใจผงะถอยหลัง..เป็นจังหวะที่กฤตธรถือจานขนมกลับเข้ามาพอดี กาแฟหกรดใส่กลางอกกฤตธร เพราะโยสิตาชนเข้าเต็มเปา กฤตธรอ้าปากค้าง โยสิตาก็ช็อกกับสิ่งที่เกิดขึ้น บุษกรยิ่งโกรธกับสิ่งที่เกิดขึ้น แต่ร่างเลือนหายไป
“ขอโทษค่ะ ฉันขอโทษ ฉันซุ่มซ่ามเอง”
โยสิตาลากกฤตธรออกมาจากห้อง กฤตธรไม่ได้อนาทรร้อนใจ ออกจะชอบด้วยซ้ำไป
“ฉันขอโทษจริงๆนะ ฉันไม่ได้ตั้งใจ” โยสิตาลนลาน สาละวนกับการใช้กระดาษทิชชู่เปียกน้ำพยายามซับเช็ดรอยเปื้อนกาแฟบนเสื้อ ซึ่งยิ่งทำให้ขุยกระดาษยุ่ยออกมาติดเสื้อ สถานการณ์เลวร้ายลงกว่าเดิม กฤตธรยิ้มเฉยๆ เพราะได้อยู่ใกล้โยสิตาระยะประชิด “ทำไมเป็นยังงี้ล่ะ ตายแล้ว ยิ่งไปกันใหญ่เลย ฉันขอโทษ คุณมีเสื้อตัวใหม่ในรถไหม เปลี่ยนก่อนเถอะ เสื้อตัวนี้ฉันจะได้เอาไปซักให้”
“คุณโย คุณไม่จำเป็นต้องทำถึงขนาดนั้นหรอก”
“ยังไงฉันก็ต้องรับผิดชอบ”
“ผมเชื่อแล้วว่าคุณรู้สึกผิดจริงๆ แต่แค่นี้เรื่องเล็กน่า ความจริงผมอยากเก็บเสื้อตัวนี้ไว้เป็นที่ระลึกด้วยซ้ำไป เพราะว่ากาแฟถ้วยนั้นถึงทำให้คุณได้อยู่ใกล้ผมขนาดนี้” โยสิตาชะงัก กฤตธรมองยิ้ม โยสิตาผละถอยออกห่างทันทีด้วยความอาย “เสื้อเปื้อนแค่นี้ผมไม่อายใครหรอก”
ด้านหลังกฤตธรไกลๆ เห็นเป็นบุษกรปรากฏตัวขึ้นจางๆ โยสิตาชะงัก ผงะเล็กน้อย กฤตธรหันกลับไปมองตามสายตาโยสิตา แต่ก็ไม่เห็นอะไร “คุณโย..”
“ไม่มีอะไรค่ะ..ตกลงตามนั้นนะคะ ฉันจะรับผิดชอบเสื้อคุณอย่างดีที่สุด” โยสิตาเดินเลี่ยงกลับออกไป
กฤตธรอดแปลกใจไม่ได้เหมือนมีบางสิ่งขวางกั้นความรู้สึก ความสัมพันธ์เอาไว้
อธินนั่งดูสำเนากระดาษก๊อบปี้ที่ลอกลายจำหลักบนแผ่นศิลาจารึกขนาดเท่าของจริง
โยสิตาพับเสื้อผ้า เตรียมของใช้แพ็คใส่กระเป๋าเดินทางให้อธิน “ถ้าไม่ติดงาน โยอยากไปช่วยพ่อนะคะ”
“ทำงานของเราไปน่ะดีแล้ว พ่อไม่ได้ไปคนเดียวซะหน่อย ทีมงานตั้งหลายคน”
“ก็งานของพ่อสนุกน่าลุ้นกว่างานของโยนี่คะ งานโยน่าเบื่อจะตาย”