บทละครโทรทัศน์ รากนครา ตอน 4 หน้า 3
หน้าห้องแสนอินทะ แม้นเมืองที่เดินมาด้วยความตกใจ ใจคอไม่ดี เกือบจะถึงหน้าห้องแสนอินทะอยู่แล้ว
ต้องชะงัก เพราะมิ่งหล้าผลุนผลันปึงปังออกมาจากห้องพอดี ปิดประตูไล่หลังอย่างแรง แล้วเดินเกือบจะเป็นวิ่งสวนแม้นเมือง กลับไปทางห้องตัวเอง อย่างไม่ได้สนใจแม้นเมืองระยะใกล้เฉียดเกือบชนแม้นเมือง จนแม้นเมืองต้องเป็นฝ่ายขยับหลบเพื่อหลีกทางให้...ท่ามกลางสายตาของพวกนางบริวารที่โผล่หน้าออกมาดูไกลๆอย่างตื่นตะลึง ข่ายคำรีบตามออกมาจากห้อง “มิ่งหล้า...มิ่งหล้า หยุดเดี๋ยวนี้นะ”
มิ่งหล้ารีบกลับหายเข้าไปในห้องตัวเองทันที แม้นเมือง ยืนงง..นี่มันเกิดอะไรขึ้น
มิ่งหล้าลงสลักประตูขังตัวเองไว้ในห้อง,ร้องให้เสียงดัง ข่ายคำที่ตามมาถึงหน้าห้อง ทุบประตู
“มิ่งหล้า เปิดประตูให้แม่เดี๋ยวนี้”
“ไม่...” มิ่งหล้ากรีดร้อง
“อย่าโกรธเกรี้ยวเอาแต่อารมณ์ไปเลย เปิดประตูออกมาพูดกันดีๆก่อนเถอะลูก”
แม้นเมืองขยับตามมาห่างๆ บริวารอยู่ไกลๆ
“ไม่...” มิ่งหล้ากรีดร้อง
“ทุกอย่างที่เกิดขึ้นก็เพราะหวังให้ลูกได้ดีมีสุข”
“เรื่องโกหกหลอกลวงทั้งนั้น”
“เปิดประตู...แม่บอกให้เปิดประตู”
“ไม่...กรี๊ดด...” มิ่งหล้าคว้าขวดแก้วได้ เขี้ยงใส่ผนัง แตกบรรลัย เสียงข้าวของแตกยิ่งสั่นประสาททุกคนหน้าห้อง แม้นเมืองใจคอไม่ดี ข่ายคำตวาด ทุบประตู “มิ่งหล้าเจ้าอา แต่ใจตัวเองมากเกินไปแล้วนะ หยุดทำกิริยาเลวๆแบบนี้แล้วเปิดประตูให้แม่ไวๆหรือจะให้แม่ใช้คนช่วยกันพังเข้าไป”
“พังเข้ามาสิ...พังเข้ามาเลย จะได้พบแต่ศพข้าเจ้า” แม้นเมืองใจเสีย
ข่ายคำน้ำตาแทบร่วง “ทำอย่างนี้ลูกจะทำให้แม่ลำบากรู้ไหม..โธ่เอ๊ย...แม่อุตส่าห์ทนทุกอย่างก็เพื่อลูก สรรหาให้แต่สิ่งดีๆที่เป็นหนึ่งให้เกินหน้าทุกคนในเชียงเงิน ทำไมลูก ไม่เข้าใจแม่..เปิดประตูเถิดมิ่งหล้า จะให้แม่อัดใจตายรึยังไง” มิ่งหล้าคว้าได้อะไรก็เขวี้ยงทำลายหมด ทำลายไปกรีดร้องไป
หน้าห้องมิ่งหล้า ข่ายคำที่แทบกลั้นน้ำตาไม่อยู่หันกลับมาเจอสายตาแม้นเมือง แม้นเมืองพูดไม่ออกบอกไม่ถูก บริวารทั้งฝูงที่อยู่ไกลๆยังตื่นตะลึงกับสิ่งที่เกิดขึ้น ฟองจันทร์ขยับเข้ามาหาแม้นเมือง เหมือนเสนอตัวว่ามีอะไรที่พอจะช่วยได้
“ปิดหู ปิดตา ปิดปาก พวกเจ้าให้สนิท ถ้าเรื่องนี้แพร่งพรายออกไปจากหอหลวง ข้าจะไม่ให้พวกเจ้าได้ยิน ได้ฟัง ได้พูดเรื่องอะไรอีกเลย” พวกบริวารก้มหน้าหลบตาห่อตัว
“ข้าเจ้าไม่พูดอยู่ล้วเจ้าน้า มิ่งหล้าเป็นน้องข้าเจ้า หลานก็ต้องรักษาเกียรติของน้องเหมือนกัน”
“ดีละ ถ้าอย่างนั้นก็นั่งเฝ้ากันอยู่แถวนี้นะ อย่าไปไหน คอยเงี่ยหูฟังให้ดีด้วย ฟองจันทร์”