บทละครโทรทัศน์ คมแฝก ตอนที่ 22 หน้า 3
“ขอบใจนายมากนะกัลป์ที่ช่วยน้องสาวฉันเอาไว้ แล้วก็” องอาจสลด “ยกโทษให้ฉันด้วยเรื่องคมแฝกของนาย”
“ช่างมันเถอะ แค่น้องสาวนายปลอดภัยก็พอแล้ว”
ตะโพนฉุน “เฮ้ย จะช่างมันได้เหรอวะไอ้กัลป์ คมแฝกแสงอัคคี เราเสี่ยงเป็นเสี่ยงตายแค่ไหนกว่าจะได้มา แล้วแบบนี้เอ็งจะสู้ไอ้แสนมันได้ยังไง”
“อาจารย์อัคนีพูดไว้เสมอ ว่าทุกอย่างอยู่ที่ใจ คมแฝกแสงอัคคีก็เป็นแค่ไม้พิเศษอย่างนึง แต่มันไม่ใช่ของวิเศษ เทียบกับชีวิตคนไม่ได้หรอกลุง”
“ฉัน...ฉันเสียใจจริงๆ”
กัลป์จับบ่า “เพื่อนตาย ตายแทนกันได้ นายอย่าคิดมากเลย”
“นั่นสิครับ ที่องอาจทำไปเพราะถูกนายแสนบังคับ ไม่ได้มีเจตนา”
หมู่กร๊วกเปรย “รองฯครับ ตอนนี้เราเรียกนายองอาจเฉยๆไม่ได้แล้วครับ”
จ่ากานพลูเสริม “ต้องเรียกว่าคุณปลัดครับ ถึงจะถูก”
“ขอโทษครับคุณปลัด” องอาจปั้นหน้าไม่ถูก
“ฮืม แต่เรื่องนี้ฉันว่ามันน่าโมโหกว่าเรื่องอื่น นายก็รู้ว่าฉันเป็นศัตรูกับไอ้แสน แล้วทำไมถึงไม่บอกฉันแต่แรกว่านายเป็นใคร”
ตะโพนดุ “เออ อันนี้ก็เห็นด้วย เพื่อนฝูงเสี่ยงตายมาด้วยกัน แต่ดั๊นไม่เชื่อใจกัน”
“ผมบอกไม่ได้จริงๆครับลุง มันเป็นคำสั่งจากเบื้องบนที่ต้องปฏิบัติตามอย่างเคร่งครัด ขนาดสายสืบอีกคนผมยังไม่รู้เลยครับว่าเค้าเป็นใคร”
“คุณปลัดพูดถูกแล้วครับลุง” ทุกคนมองไปเห็นเพลิงยืนอยู่
“ถ้าไม่รักษาความลับก็ปฏิบัติภารกิจลับไม่ได้ แต่น่าเสียดาย ตอนนี้ภารกิจถูกเปิดเผยซะแล้ว ดังนั้นคุณปลัดต้องไปจากเมืองพลโดยด่วน”
กัลป์สังหรณ์ใจ “เพลิง นายรู้ได้ยังไง”
เพลิงเข้ามานั่ง “ตามคำสั่งที่กำหนดไว้ คุณปลัดก็น่าจะรู้ดี”
องอาจเอะใจ “นาย”
รองเพชรคิดวูบหนึ่งก็เดาออก “หนุมานเผาลงกา” รองเพชรลุกขึ้นทำความเคารพให้เพลิง รายงานตัว
“กระผมร้อยตำรวจโท เพชร ไพบูลย์ ทำหน้าที่รักษาการณ์แทนสารวัตรใหญ่ สถานีตำรวจภูธรอำเภอเมืองพลรายงานตัวครับ” เพลิงนิ่ง ก่อนจะหันมามองรองเพชร
อัญชัน ตะเภา กระรอก ดวงใจ จงอาง ออกจากที่พักมาเห็นเหตุการณ์เข้าพอดี