บทละครโทรทัศน์ คมแฝก ตอนที่ 11
คมแฝก ตอนที่ 11
บทประพันธ์ เสนีย์ บุษปะเกศ
บทโทรทัศน์ คฑาหัสต์ บุษปะเกศ และ นันท์ปภัสร บุษปะเกศ
หน้าโรงพักเมืองพล เซ่งเดินกร่างนำเพลิงออกมาอย่างห้าวๆ แต่แล้วเสียงปืนก็ดังขึ้นหลายนัด ทำให้เซ่งต้องล่าถอยกลับเข้าไปข้างใน เพลิงที่กำลังตามมาเลยต้องหาที่หลบกระสุน เมื่อมองออกไปด้านนอกนั้นก็เห็นรองเพชร จ่ากานพลู และตำรวจอีกหลายนายได้วางกำลังล้อมโรงพักเอาไว้
“ไอ้พวกหน้าโง่ทั้งหลายฟังให้ดี วางอาวุธ แล้วมอบตัวซะ พวกมึงไม่มีทางหนีหรอก”
เซ่งบอกกับเพลิง “กูจะฝ่าออกไป อย่างมากก็สู้แค่ตาย”
“อย่าเสี่ยงเลยพี่ เชื่อฉันเถอะ”
“แล้วมึงจะเอายังไงวะ จะให้กูมอบตัวหรือไง” แทนคำตอบเพลิงยื่นปืนให้กับเซ่ง ผ่านเวลามา สักครู่รองเพชรก็ต้องตะลึงเมื่อเห็นเซ่งเดินออกมาโดยเอาปืนจ่อเพลิงไว้เป็นตัวประกัน “อย่ายิง นี่ผมเอง เพลิง กัมปนาท”
“เพลิง มาอยู่ที่นี่ได้ยังไง”
“เพลิงคงมาขัดขวางพวกนายแสน แต่พลาดท่าน่ะครับ”
“ปล่อยกูไปซะ ไม่งั้นไอ้นี่ตาย”
เพลิงพูดเบาๆ กับเซ่ง “ถ้าไม่จำเป็นอย่ายิงต่อสู้กับตำรวจนะพี่เซ่ง”
เซ่งถามเบาๆ “ทำไมวะ มึงห่วงพวกมันหรือไง”
เพลิงบอกเบาๆ “ไอ้รองเพชรมันบ้าเลือด ถ้าพี่ฆ่าลูกน้องมัน รับรองมันตามพี่ไม่เลิกแน่”
เซ่งฟังแล้วไม่ค่อยเห็นด้วยนัก แต่ไม่มีอารมณ์เถียง ตอนนั้นเองที่หมวดนิตย์เพิ่งมาสมทบ รีบบอกพวกตำรวจ
“ทุกคนลดปืนลงก่อน…อย่าเพิ่งยิง เราต้องเห็นแก่ชีวิตตัวประกัน” รองเพชรมองหมวดนิตย์อย่างไม่พอใจ
ระหว่างนั้นเอง หมู่กร๊วกที่หมดสติอยู่ข้างประตูก็ฟื้นมาเห็นเข้าพอดี พอเห็นเสื้อผ้าที่เพลิงสวมก็จำได้
หมู่กร๊วกโผไปตะโกนบอกทุกคน “ไอ้เพลิงไม่ใช่ตัวประกัน มันเป็นโจร”
รองเพชร กานพลูแปลกใจไม่อยากเชื่อ เพลิงรู้ตัวว่าเสียแผน
“ไอ้เพลิงเป็นพวกเดียวกับไอ้เซ่ง”
เซ่งบ่ายปืนเล็งไปที่หมู่กร๊วก “ไอ้ปากหมา”
“เดี๋ยว!” เพลิงคว้ามือเซ่งไว้ ทำให้กระสุนพลาดถูกขาหมู่กร๊วก “อ๊า”
หมู่กร๊วกร้องลั่น กุมขาเสียหลักร่วงตกระเบียงไป จ่ากานพลูตกใจ “หมู่กร๊วก”