บทละครโทรทัศน์ คมแฝก ตอนที่ 11 หน้า 5
เพลิงรี่เข้าใส่องอาจทันที แต่แทนที่องอาจจะสู้ กลับอาศัยวิชาเฉินหลง ถีบซ้ายขวา โหนเชือกไปอยู่บนกองกระสอบข้าวอย่างรวดเร็ว “ไอ้องอาจ”
“ไอ้เพื่อนทรพี” องอาจเขยิบตัว และยกสองเท้ายันกองกระสอบแถวข้างหน้าไปสุดแรง กองข้าวสารถล่มใส่เพลิง
“เฮ้ย” เพลิงรีบพลิกตัวหลบ
อีกมุมหนึ่ง กัลป์เมื่อตั้งสมาธิได้ ก็ใช้คมแฝกฟาดงัดตะขอในมือของเซ่งจนกระเด็นไป
“มึง !!” เซ่งโผเข้าเล่นงานกัลป์อีก กัลป์ปัดป้องผลัดกันรุกผลัดกันรับ เซ่งใช้ตะขอเกี่ยวแขนกัลป์แล้วรูดไปที่ข้อมือ กระชากข้อมือกัลป์หัก “มีแรงแค่นี้เองเหรอวะ ไอ้หนู”
กัลป์ใช้เชิงมวยปลดล็อกจากเซ่ง และควงคมแฝกพลิกเปลี่ยนจากแขนขวามาเป็นแขนซ้ายแทน กัลป์ยิ่งรู้สึกใจเสียที่เซ่งดูจุดอ่อนออก เซ่งบุกเข้ามาอีก กัลป์ทุ่มพลังใช้ไม้ตาย “สะท้านบรรพต”
กัลป์เหวี่ยงคมแฝกจะฟาดเกือบโดนเซ่ง แต่เซ่งกลับเหวี่ยงชกดักเข้าที่ข้อมือของกัลป์ คมแฝกถึงกับร่วงตกพื้น
“ฮ่าๆๆๆ” กัลป์กัดฟันกุมข้อมือ คราวนี้ไม่รู้จะกุมข้างไหนก่อน เพราะเจ็บทั้งสองข้าง
“ศิษย์เอกของอัคนี ที่แท้ก็เป็นแค่ไอ้ง่อย” เซ่งชี้ “วันนี้มึงตายแน่ไอ้กัลป์”
เซ่งทำท่าจะโผเข้าหากัลป์ องอาจเอากระสอบคลุมตัวเซ่ง เซ่งดิ้นแต่ดิ้นไม่หลุด โดนองอาจหยิบขอเกี่ยวมาเกี่ยวที่กระชุก แล้วเหวี่ยงเซ่งไปชนกับฝาผนังกระเด็น “ไอ้เซ่ง !!!!”
เซ่งหันไปเจอองอาจโผล่มาจากไหนไม่รู้ กระโดดถีบสองตีนใส่ยอดอกเซ่งจนหงายกลิ้งไปไม่เป็นท่า
องอาจทำท่าบรู๊ซ ลี “อว๊า บู๊ววววว ว๊ากกกก”
เซ่งจุก “ไอ้สี่ตา ไอ้หมาลอบกัด”ฆ เซ่งลุกขึ้นจะเล่นงานกัลป์อีก องอาจเห็นรถเข็นใส่กระสอบข้าว จึงเข็นใส่ทางเซ่งสุดแรงกระแทกหลังชนฝา เพลิงมุดออกมาจากกองกระสอบข้าว แล้ววิ่งเข้ายิงใส่ไปทางกัลป์กับองอาจ
กัลป์กับองอาจเห็นเพลิงยิงไล่เลยหลบกระสุน องอาจตั้งหลักได้ขยับจะชักปืน เพลิงเห็นเลยยิงเข้าที่ไหล่ขวาขององอาจ กัลป์เห็นรีบเข้าหาองอาจหันมาอีกทีเพลิงหนีไปกับเซ่งแล้ว องอาจถูกยิงที่ไหล่ขวา
ประตูทางเข้าบ้านราชสีห์ เซ่งเจ็บจากการต่อสู้กับกัลป์และองอาจ เดินเท้ามุ่งหน้าสู่ไร่ราชสีห์อย่างลำพองใจ ในที่สุดเซ่งก็ได้คืนสู่เหย้าอีกครั้ง ขณะที่เพลิงซึ่งเดินตามหลังไม่ค่อยมีความสุขนัก เซ่งหยุดเดินมองไปที่ป้ายราชสีห์ “ในที่สุดกูก็ได้คืนถิ่นเสียที ขอบใจมากไอ้ “อินทรีย์” น้องรัก”
เพลิงยิ้มให้เซ่งอย่างอินทรีย์ แต่พอลับหลังเซ่งเพลิงนิ่ง “มึงไม่ดีใจกับกูหรือไงวะ”
“ฉันกับนายแสนไม่กินเส้นกัน ฉันคงส่งพี่ได้แค่นี้”
“เฮ้ย มึงอย่าโง่น่า” เซ่งตบบ่า คว้าคอ “มึงช่วยชีวิตกูเอาไว้ เรื่องนายแสนเดี๋ยวกูเคลียร์ให้เอง”