บทละครโทรทัศน์ คมแฝก ตอนที่ 9
คมแฝก ตอนที่ 9
บทประพันธ์ เสนีย์ บุษปะเกศ
บทโทรทัศน์ คฑาหัสต์ บุษปะเกศ นันท์ปภัสร บุษปะเกศ
ห้องนอนอัญชัน อัญชันกับกัลป์ยังนั่งเคียงข้างกันอยู่ เหล้าในขวดพร่องไปมาก อัญชันจะดื่มอีกแต่กัลป์แย่งแก้วมาเสียเอง “ฉันจะดื่ม”
“คุณเมาพอแล้ว” กัลป์ว่าแล้วดื่มเหล้านั้นเสียเองก่อนจะวางแก้วลง
“ไม่ต้องทำมาเป็นห่วงฉันหรอก ไปห่วงดอกไม้ภรรยาของคุณเถอะ”
กัลป์สีหน้าหม่นหมองลงเมื่อพูดถึงเรื่องอดีต “ตอนที่พ่อคุณเสียชีวิต ผมได้ข่าวว่าคุณจะไปเรียนต่อที่เมืองนอก ตอนนั้นผมรู้ดีว่า คงไม่มีทางได้คุณกลับมาอีกแล้ว ผมเหมือนคนที่ตายไปแล้วทั้งเป็น แล้วนั่นก็คือเวลาที่ดอกไม้เข้ามาดูแลผม เธอขอร้องให้ผมเริ่มต้นชีวิตใหม่”
“ฮึ เหรอ แต่ฉันไม่ยักทำเหมือนคุณ”
“คุณอยู่กับความจริงอัญชัน ส่วนผมอยู่กับฝันร้าย คุณบอกว่าคุณดื่มเพราะนอนไม่หลับ แต่ผมไม่เคยรู้เลยว่าผมหลับหรือตื่นอยู่กันแน่ ไม่รู้ด้วยซํ้าว่าตัวเองยังมีลมหายใจอยู่หรือว่าตายไปแล้ว”
นํ้าเสียงของกัลป์สะกดให้อัญชันหันมามองเขา
“ผมภาวนาให้คุณกลับมาหาผม ยกโทษให้ผม ผมภาวนาแบบนั้นมาตลอดหลายปี ตอนที่พี่ชายคุณวางแผนใส่ความเอาผมเข้าคุก ความฝันเดียวที่ผมมีตอนอยู่ในนั้นก็คือคุณ” กัลป์เหม่อมองไป
อดีต ห้องขังรวมเรือนจำ กัลป์นอนอยู่ มีนักโทษคนอื่นๆอยู่ด้วย นักโทษขาใหญ่คนหนึ่งพร้อมพวกของตัวเอง เดินมานั่งฝั่งตรงข้ามคนที่นั่งอยู่แถวข้างๆ กัลป์ นักโทษขาใหญ่มองหน้าอย่างโกรธเคือง นักโทษที่อยู่รอบข้างต่างเชียร์อัพให้ทั้งสองคนสู้กัน นักโทษขาใหญ่ลุกขึ้นเปิดฉากต่อสู้กันอย่างดุเดือด นักโทษทุกคนยืนเชียร์กันอย่างสนุกสนานทำให้เกิดความชุลมุนวุ่นวายขึ้น กัลป์ยังนั่งนิ่งๆคนเดียวไม่สนใจเหตุการณ์รอบข้าง ผู้คุมนักโทษเป่านกหวีดรีบวิ่งเข้ามาควบคุมสถานการณ์แล้วใช้ไม้พองฟาดที่หัวนักโทษขาใหญ่คนนั้น พร้อมล็อกตัวกดหน้าลงไป เลือดที่หัวของนักโทษขาใหญ่ไหลนองออกมาถึงแถวข้างๆตัวกัลป์ กัลป์ยังนั่งนิ่งเฉยอยู่ไม่รับรู้กับเหตุการณ์รอบข้างที่เกิดขึ้น
อัญชันในชุดกระโปรงสีขาว เดินมาหาเขาที่นํ้าตก มือกัลป์เอื้อมมือไปลูบหน้าอัญชันอย่างตื้นตัน
“มันยังคงเหมือนเดิม มีแต่ทีนั่น ที่ผมสัมผัสคุณได้ มันคือห้วงเวลาเดียว ที่ผมยังได้เห็นรอยยิ้มของคุณ”