บทละครโทรทัศน์ คมแฝก ตอนที่ 9 หน้า 4
ระเบียงบ้านอัญชัน เห็นไร่แสงดาวยังมีไอหมอกลอยขาวอยู่ท่ามกลางแสงตะวัน อัญชันแง้มประตูออกมาดูต้นทาง ก่อนเปิดประตูให้กัลป์ออกมา “อัญชันผมฝากครอบครัวของผมด้วยนะ บอกพวกเค้าว่าไม่ต้องห่วงผม”
“ค่ะ ฉันจะดูแลพวกเขาเอง” กัลป์มองอัญชันอย่างลังเล “ผมไปก่อนนะ”
อัญชันพยักหน้า กัลป์แข็งใจเดินไปจากเธอ อัญชันมองตามอย่างปวดร้าว สักครู่กัลป์ก็หยุดเดินอย่างไม่อาจห้ามใจได้ กัลป์ตรงกลับมาหาอัญชันแล้วรวบตัวอัญชันมาจูบอย่างดุดัน ก่อนจะกอดไว้ราวกับว่าชาตินี้จะไม่มีโอกาสนั้นอีก กัลป์แค้นชะตา อัญชันนํ้าตาไหล กัลป์กัดฟันผละจากไป อัญชันได้แต่มองตาม เห็นเพียงเงาชายที่เธอรักจมหายไปท่ามกลางไอหมอกยามเช้า เป็นภาพแห่งความสง่างาม และปวดร้าว
ลานบ้านแสน รอยสักของสมิงเป็นประกายท่ามกลางเปลวแดด กล้ามเนื้อของสมิงเงาวับด้วยคราบเหงื่อ สมิงกำลังยืนจรดท่ามวยอยู่ท่ามกลางเหล่าสมุนของแสนที่มาเป็นคู่ซ้อม พวกมันบุกเข้าเล่นงานสมิงแต่ก็ไม่มีใครต้านสมิงได้ สมิงฟื้นคืนกำลังเต็มที่ ปล่อยหมัดชกสมุนแสนคนหนึ่งล้มตึงไปนอนตาค้าง ไม่รู้ตายหรือไม่ สมุนคนอื่นพากันชะงักไม่กล้าสู้ต่อ เห็นมั่นเดินมาดู “สมิง” สมิงหันมา
“นายแสนอยากพบ”
เพลิงที่อยู่บนต้นไม้ใช้กล้องส่องทางไกลมองดูเหตุการณ์เพื่อหาข่าวจากบ้านแสน เห็นมั่นพาสมิงเข้าบ้าน
ห้องทำงานบ้านแสน มั่นพาสมิงมาพบแสนที่นั่งรออยู่กับเข้มและสิงโต “ไอ้สมิงมาแล้วครับนาย”
“นายแสน” แสนพยักหน้ามองดูสภาพของสมิง “อาการบาดเจ็บของมึงเป็นยังไงบ้าง”
“หายดีตั้งนานแล้วนาย ตอนนี้ฉันคันมือคันไม้อยากฆ่าคนเต็มแก่ โดยเฉพาะไอ้คนที่ใช้คมแฝกเล่นงานฉันคราวก่อน”
“มึงได้สมหวังแน่ไอ้สมิง”
สิงโตเปรย “เมื่อคืนไอ้กัลป์ เกรียงไกรมันบุกมาอาละวาดที่นี่ นายก็เลยอยากให้มึงไปจัดการกับมัน”
“แล้วจะหาตัวมันได้ที่ไหน”
เข้มเสริม “บ้านของไอ้ตะโพนมันอยู่แถววัดเก่าเมืองพล เดี๋ยวพวกเด็กๆมันจะพามึงไปที่นั่นเอง”
โรงจอดรถบ้านแสน สมิงกลับออกมาอีกครั้ง เห็นรถจอดรออยู่พร้อมสมุน สมิงยิ้มเหี้ยมทั้งหมดเดินออก เพลิงบนต้นไม้ไกลๆบ้านแสน เพลิงใช้กล้องส่องทางไกล ส่องดูมั่นกับสมิง เห็นสมิง มั่น และทั้งหมดเดินออกไป
เรือนปลงศพ ตะโพนกำลังให้อาหารนกขุนทองและคุยกับมันที่อยู่ในกรงอย่างเป็นเรื่องเป็นราว ทันใดนั้นเอง