บทละครโทรทัศน์ คมแฝก ตอนที่ 9 หน้า 3
“สองคน? ใครเหรอครับ”
“นายก็รู้นี่ ในเมืองพลมีใครบ้างที่กล้าเล่นงานนายแสนนอกจากนาย พี่กัลป์ แล้วก็นายเพลิง”
“อ้อ สองคนนั่นเอง”
“บอกฉันมาเดี๋ยวนี้!” องอาจมองตะเภาอย่างชั่งใจสักครู่
“เอ่อ...คือ...เรื่องมันซับซ้อนนิดหน่อยนะ แบบว่า หลังจากถล่มคลังอาวุธของนายแสนแล้ว ทุกคนก็แยกย้ายกันไป นายเพลิงไปทางวัดหลังอำเภอโน้น ส่วนนายกัลป์ก็ไปตามหาครอบครัวเค้า”
“ตั้งแต่เมื่อคืนยังไม่กลับมาอีกเหรอ”
องอาจแหย่ตะเภา “สรุปเธอเป็นห่วงใครกันแน่ พี่กัลป์หรือนายเพลิง” ตะเภาไม่ตอบ องอาจชี้หน้าแหย่ตะเภา
“แน แน แน แน๊” ตะเภาทำเป็นตีหน้าตายไม่สนใจ รีบเก็บขนมกับนมเย็นที่เอามาให้องอาจคืน แล้วเดินกลับเข้าบ้าน องอาจเห็นแล้วยิ้มรู้ทันตะเภา “จะเอานมกับขนมของฉันไปไหนละ” ตะเภารู้สึกเขินที่องอาจพูดถึงเพลิง
ห้องนอนอัญชัน อัญชันกำลังนอนอยู่ในอ้อมกอดของกัลป์ ท่ามกลางแสงแดดเรืองรองที่ส่องผ่านผ้าม่านเข้ามา เห็นลมพัดผ้าม่านพลิ้วไหว ทุกอย่างอบอุ่นราวกับอยู่ในความฝัน อัญชันลืมตาขึ้นมาอีกครั้ง ก่อนจะเหลียวมองกัลป์ที่ยังหลับอยู่ กัลป์ในยามนี้ดูมีความสุขและผ่อนคลายไม่อมทุกข์เหมือนก่อนหน้า อัญชันนิ่งลูบเสยผมให้เหมือนเป็นการสั่งลา ก่อนจะลุกไปคว้าเสื้อมาสวมและทำท่าจะผละไปจากเตียง แต่แล้วกัลป์ก็คว้าเอวอัญชันไว้ดึงมากอดตามเดิม “กัลป์ พอเถอะ เราไม่มีเวลาแล้วนะ” กัลป์เชยคางอัญชันหันมาอย่างทะนุถนอม
“ถูกของคุณ เวลาของเรามีไม่มาก ต้องใช้ให้คุ้ม” กัลป์จูบแก้มอัญชัน อัญชันนิ่งไม่ตอบโต้
อัญชันนิ่ง “กัลป์
“ผมรักคุณอัญชัน ผมสัญญาว่าหัวใจของผมจะมีแต่คุณไปตลอดชีวิต” อัญชันมองหน้ากัลป์เศร้าๆ
“ฉันเชื่อคุณ แต่ว่ามันสายไปแล้ว”
“อัญชัน”
“หมดเวลาฝันแล้วค่ะกัลป์ ถึงเวลาแล้วที่เราต้องเผชิญกับความจริง ตอนนี้ดอกไม้คือภรรยาของคุณ เธอคือคนที่คุณต้องรักและดูแลไปตลอดชีวิต”
กัลป์รู้สึกเจ็บปวดไม่รู้จะแก้ตัวยังไง อัญชันประคองหน้ากัลป์ให้หันกลับมามอง และส่งยิ้มให้เศร้าๆ
“ฉันไม่เสียใจหรอกกัลป์ ฉันภูมิใจด้วยซํ้า ที่เคยอยู่ในความฝันของคุณ”
กัลป์เจ็บนิ่งไปสักพัก “แต่ผมเสียใจ...อัญชัน... ผมขอโทษ”
อัญชันแข็งใจพยักหน้าให้กัลป์และยิ้มนํ้าตาคลอ กัลป์ได้แต่ดึงอัญชันมากอดไว้