บทละครโทรทัศน์ คมแฝก ตอนที่ 9 หน้า 10
ทั้งกระรอก และ มาลัย หันมามองหน้ากันด้วยความไม่เข้าใจ ขณะที่ดอกไม้เริ่มเอะใจกับแผนของอัญชัน
แสนมองอัญชันอย่างกังขาว่าอัญชันจริงใจรึเปล่า
ห้องขังโรงพักเมืองพล หมวดนิตย์เดินผ่านห้องขัง สมิงเห็นหมวดนิตย์ก็โวยวาย
“ว่าไงหมวดจะปล่อยตัวฉันได้รึยัง ทั้งยุง ทั้งมด เหม็นก็เหม็น อึดอัดเป็นบ้า”
หมวดนิตย์ทำเป็นหน้าเข้มเดินเข้าหาสมิงกระซิบ “ใจเย็นๆหน่อยสิ พวกนายเพิ่งแหกคุกไปเมื่อคราวที่แล้ว
ถ้าคราวนี้หลบไปได้อีก ต้องมีคนสงสัยแน่”
“แล้วจะเอายังไง อย่าบอกนะว่านายแสนจะลอยแพฉัน ฉันไม่ยอมจริงๆด้วย”
“แล้วแกจะทำอะไร”
“ฉันไม่ยอมแน่ๆ ฉันจะแฉให้หมด ว่านายแสนมีแผนอะไรบ้าง รวมทั้งหมวดด้วย ฉันจะบอกทุกคนว่าหมวดทำงานให้นายแสน” สมุนแสนอีกสามคนวางท่าเหนือกว่าหมวดนิตย์
มีหญิงสาวชาวไร่ของบ้านแสนถือข้าวผัดห่อใบตองมีหนังสือพิมพ์ห่ออีกชั้นผูกด้วยเหยือกกล้วย พร้อมโอเลี้ยงเย็นใส่ถุงพลาสติกผูกด้วยเชือกฟางมาสี่ชุด “นายแสนให้มาเยี่ยมผู้ต้องหาค่ะ”
หมวดนิตย์พยักหน้าให้หญิงสาวชาวไร่ได้เยี่ยม หมวดนิตย์โกรธแต่ยังข่มอารมณ์ได้
“ไม่เอาน่า เราพวกเดียวกันแท้ๆ จะทิ้งกันได้ยังไง” หมวดนิตย์ส่งถุงข้าวผัดให้ “กินข้าวซะก่อนเถอะ รับรองว่าพวกนายต้องเป็นอิสระแน่”
สมิงรับห่อข้าวผัดมาแล้วเดินไปหาพรรคพวก “ทำคดีชักช้า ระวังโดนเด้งไม่รู้ตัว”
พวกสมิงกินข้าวผัดกันอย่างเอร็ดอร่อย หมวดนิตย์เดินผ่านหน้าห้องขังไป
ห้องพักผู้ป่วย รองเพชรกำลังเหยียดแข้งเหยียดขา ลองหัดเดินเพื่อกายภาพบำบัดให้ตัวเอง อาการป่วยดีขึ้นมากแล้ว สักครู่เสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น “เข้ามา”
หมู่กร๊วกกับจ่ากานพลูโผล่มาในชุดตำรวจครึ่งท่อน “อ้าวหมู่จ่ามาซะดึกเชียว”
ทั้งสองมองหน้ากันเหมือนเกี่ยงกันว่าใครจะรายงานก่อน รองเพชรเอะใจ “เกิดอะไรขึ้น”
ห้องขังโรงพักเมืองพล สมิง สมุนแสน 3คน ผู้ต้องหาทั้งสี่คนนํ้าลายฟูมปาก ตายคาที่อยู่ที่ห้องขังนั้นเอง โดยเฉพาะสมิงที่ตาเหลือกค้าง
หลุมหลบภัยใต้บ้านตะโพน องอาจกำลังนั่งซ่อมวิทยุสื่อสารเก่าๆอยู่ก๊อกแก๊ก ขณะที่เพลิงนั่งบ่นอยู่กับกัลป์
“ไอ้แสนนี่มันโหดจริงๆ ขนาดลูกน้องแท้ๆมันยังฆ่าได้ลงคอ”