บทละครโทรทัศน์ คมแฝก ตอนที่ 9 หน้า 7
เรือนปลงศพข้างบ้านตะโพน กัลป์เริ่มขยับตัวหนีออกจากสมิง เริ่มตั้งท่าคุกเข่านั่ง เอาไม้คมแฝกทิ่มลงพื้น สมิงตั้งท่า
“นะโมเม สุขะโต นะโมเม โสปัตติ นะโม สุขะโตโหติ นะโมพุทธายะ” อักขระเรืองรอง...คาถาถอนเสมาถูกปลุก
สมิงเห็นกัลป์ตั้งท่าจะสู้ “ท่าเยอะนักนะมึง”
สมิงเหวี่ยงโซ่ลูกตุ้มเหล็กใส่กัลป์ที่นั่งคุกเข่าอยู่ ลูกตุ้มลอยผ่านหน้ากัลป์ เป็นจังหวะเดียวกับที่กัลป์ยันคมแฝกออกไปถากพื้น ปักหลักไกลตัวออกไป ทำให้ลูกตุ้มหมุนพันคมแฝก กัลป์ดึงคมแฝกออกแล้ววิ่งกระโดดเข้าหาสมิง หน้าแข้งซ้ายอยู่ไหล่ซ้าย เท้าขวาอยู่ไหล่ขวา หันหน้าไปทางเดียวกัน แล้วกัลป์เอาปลายคมแฝกกระแทกทิ่มไปที่กลางหัวกระหม่อมเพื่อสยบของในตัวสมิง กัลป์กระโดดลงจากสมิง สมิงทั้งล้มทั้งยืน ในขณะที่สมุนสองคนอึ้งอยู่ เพลิงกับตะโพนก็ใช้จังหวะนั้นล็อกปืนเล่นงานสมุนทั้งสองสลบไป กัลป์ยืนอยู่อย่างมาดเท่
ห้องพักผู้ป่วย รองเพชรอาการดีขึ้นมากแล้ว นั่งอยู่บนเตียงผู้ป่วยโดยมีหมวดนิตย์ก้าวเข้ามาหยุดมองแบบกร่าง ไม่ค่อยให้ความเคารพนัก เพราะตอนนี้รักษาการณ์แทนรองเพชรอยู่ มีตำรวจยืนประกบหมวดนิตย์อยู่ด้วย
“ท่านรองเรียกผมเหรอครับ”
“เมื่อคืนผมได้ยินเสียงระเบิดไปทั่วทั้งเมืองพล ก็เลยสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้น”
“เกิดไฟไหม้ที่โรงปอของนายแสนครับ”
“ระเบิดขนาดนั้นไม่ธรรมดาแน่ คุณตรวจสอบดูแล้วรึยัง”
“แน่นอนครับ เพราะมันเป็นหน้าที่ผม” หมวดนิตย์ยิ้มเหี้ยม “ไม่เกี่ยวกับคนอื่น”
รองเพชรมองหมวดนิตย์ด้วยสายตาไม่พอใจ แต่ทำอะไรไม่ได้ต้องอดกลั้น
“ผมว่าท่านรองรีบๆรักษาตัวให้หายเถอะครับ จะได้ไปรายงานตัวที่พระนคร”
หมู่กร๊วกเดินเข้ามาหน้าตาตื่น และทำความเคารพรองเพชร “ท่านรองครับ มีคนส่งของมาให้ครับ”
“ของอะไร ใครส่งมา”
“ผมว่าออกไปดูเองเถอะครับ” รองเพชรนิ่วหน้าแปลกใจ
ลานหน้าโรงพยาบาล ปรากฏโลงศพสองโลงวางเรียงรายกันอยู่ หมวดนิตย์ที่เดินออกมาถึงกับชะงักไป กานพลู หมู่กร๊วก และรองเพชรออกมาดู ท่าทางแปลกใจเช่นกัน
หมวดนิตย์สั่งตำรวจลูกน้อง “เปิดโลงออก...” ตำรวจเดินเข้าไปเปิดโลงออก เห็นเป็นสมิงกับลูกน้องอีกสามคนที่โดนมัดมืออุดปากอยู่
กานพลูเอ่ย “นี่ไอ้สมิงที่แหกคุกไปนี่ครับ”