บทละครโทรทัศน์ คมแฝก ตอนที่ 10 หน้า 2
ขวานเดินนำสมุนคนอื่นออกมาดูด้วยความแปลกใจ เมื่อเห็นอัญชันกับลำดวนหิ้วปิ่นโตตรงมา
“มีอะไรให้ผมช่วยรึเปล่าครับคุณอัญชัน”
“ฉันได้ยินว่านายเพลิงคนงานของฉันถูกกักตัวอยู่ที่นี่ ก็เลยมาเยี่ยม
ขวานคิด “ต้องขอโทษด้วยครับ นายแสนมีคำสั่งว่าห้ามใครพบหน้ามันเด็ดขาด”
“มันจะมากไปแล้วนะ นี่คุณอัญชัน ไม่ใช่คนอื่น”
นายแสนกำชับว่า ถ้าใครไม่ทาตามที่สั่ง คนนั้นต้องตาย!” ขวานเข้มๆกับอัญชัน
“เห็นใจผมหน่อยเถอะครับ คุณอัญชัน” อัญชันนิ่งคิดอึดใจหนึ่งก่อนจะเอ่ยปาก
“เอาเป็นว่าฉันฝากนายเอาอาหารพวกนี้ไปให้นายเพลิงด้วยละกัน หวังว่านายคงไม่ขัดข้อง”
ขวานมองปิ่นโตแล้วยิ้มให้อัญชัน
โรงขังเพลิง เพลิงนอนซมเพราะพิษบาดแผล แต่แล้วเพลิงก็ต้องสะดุ้งตื่น เมื่อขวานเปิดประตูพาสมุนถือปิ่นโตเข้ามา ขวานส่งซิกให้สมุนตรวจดูของในปิ่นโต ดูว่ามีอะไรแปลกปลอมหรือไม่ สมุนเปิดปิ่นโตออกมาวางทุกชั้น อันหนึ่งใส่ผัดผัก สมุนก็เอาช้อนตะกุยข้าว ผัดผัก น้ำพริก แหวกๆดูให้เลอะแต่ไม่เจออะไร สมุนเก็บปิ่นโต ขวานคว้าปิ่นโตมาจากสมุนโยนให้เพลิงจนอาหารหกเกลื่อนกระจาย แล้วสั่งให้สมุนไปแก้มัดมือของเพลิง
“คุณอัญชันเค้าฝากมาให้ เชิญยัดใส่ท้องให้สำราญนะ...” ขวานกับสมุนจากไป เพลิงมองดูอาหารตัดสินใจกินด้วยความหิว ตักโน้นนี่แต่พอตักไข่เจียวก็เจอใบเลื่อยที่ซ่อนอยู่ในกองอาหาร
ลานหน้าบ้านอัญชัน กระรอกกำลังปัดกวาดเช็ดถู ช่วยงานในบ้านอัญชันตามหน้าที่ กระรอกเห็นดอกไม้ผลุนผลันเข้ามา “กระรอก คุณอัญชันอยู่รึเปล่า”
กระรอกมึนตึงใส่ “ออกไปข้างนอกจ้ะ พี่จะมาถามทำไม” ดอกไม้ตัดสินใจรีบบอกกระรอก
“กระรอก พี่มีข่าวด่วนจะต้องบอกพี่กัลป์ กระรอกช่วยพี่หน่อยได้มั้ย”
“แล้วฉันจะออกไปได้ยังไง ฉันไม่ได้เป็นเมียนายแสนอย่างพี่นี่”
“อย่าเพิ่งมาพูดแดกดันอะไรพี่ตอนนี้ ฟังพี่พูดให้ดีๆ”
หน้าบ้านตะโพน องอาจเพิ่งอาบน้ำปะแป้งเสร็จ เดินถือผ้าเช็ดตัวออกมาอย่างอารมณ์ดี
“ฮ่าๆ อากาศอย่างนี้มันต้องอาบน้ำปะแป้ง มันถึงจะหายร้อน และจากนั้นมันก็ต้องเสริมหล่อกันหน่อย”
องอาจว่าแล้วก็ผิวปากหวีผมอย่างอารมณ์ดี จังหวะนั้นเองที่กระรอกโผล่เข้ามาในบ้าน “พี่กัลป์”
กระรอกรีบโผไปกอดหลังองอาจแน่น จนองอาจจั๊กจี้