บทละครโทรทัศน์ คมแฝก ตอนที่ 12 หน้า 3
ขวานขวางจับแขนเพลิง “แต่นายแสนสั่งให้มึงอยู่ที่ไร่ ห้ามออกไปไหนทั้งนั้น”
เพลิงสะบัดแขนออกจากขวาน “กูจะไปไหนมันก็เรื่องของกู”
เพลิงผละไป ขวานรีบชกสกัดแต่โดนเพลิงซัดไม่กี่ยกก็หมอบ พวกสมุนที่โต๊ะขยับจะเข้าไปช่วยลูกพี่ แต่เพลิงหันมาชี้นิ้วขู่...ทุกคนชะงัก “ใครอยากเป็นรายต่อไปก็เข้ามา วันนี้กูอารมณ์ไม่ดี!”
สมุนรู้ฤทธิ์เพลิงดีไม่กล้าต่อกรด้วยได้แต่ลงไปดูขวานที่สลบอยู่
ลานตลาดเมืองพล บรรยากาศความวุ่นวาย เพราะฝีมือเหล่าสมุนของแสน แผงขายผักผลไม้ถูกควํ่ากระจาย ชาวบ้านโดนถีบล้มทับเข่ง เป็ดไก่บินหนีจากเล้า ชาวบ้านแตกฮือหนีไปกระจุกรวมกัน โดยมีสมุนแสนถือมีด ถือไม้คุมเชิงไม่ให้ใครขัดขืน เห็นเข้มกับมั่นเข้ามาประกาศ
“พวกมึงทุกคนจำใส่กะโหลกไว้ให้ดี ตอนนี้รองเพชรของพวกมึงเผ่นกลับพระนครไปแล้ว ส่วนไอ้กัลป์กับพวกก็หายหัวกันไปหมด ดังนั้นพวกมึงจึงไม่มีใครคุ้มกะลาหัวอีกต่อไป”
มั่นเสริมเข้ม “และด้วยความเป็นห่วงว่าพวกมึงจะเหงา นายแสนจึงให้พวกกูมาเก็บค่าคุ้มครองพวกมึง เหมือนเมื่อก่อน แต่เก็บเพิ่มเป็นสองเท่า เพื่อเป็นการทบต้นทบดอกที่ค้างไว้”
“ใครไม่จ่าย ค้าขายที่เมืองพลไม่ได้โว้ย !!!”
ชาวบ้านโวยวายระงม “จะเอาที่ไหนมาจ่าย ทำซะป่นปี้แบบนี้ ข้าวของกระจัดกระจาย คนทำมาค้าขาย มีสิทธิ์อะไรมาข่มเหงกัน ทำนาบนหลังคน สูบเลือดสูบเนื้อ”
มั่นชี้เรียงตัว “อย่า...อย่าบ่น กูจำหน้าได้ทุกตัว”
“โวยวายมาก เดี๋ยวโดนเฉ่ง”
ร้านตัดผม เซ่งนั่งอยู่บนเก้าอี้เอาเท้าพาดไว้บนโต๊ะตัดผมอย่างใจเย็น สมุนของแสนอัดช่างตัดผมจนเลือดกลบ ปาก และทรุดลงต่อหน้าเซ่ง “กูได้ข่าวว่ามึงเคยสนิทสนมกับไอ้กัลป์”
ช่างไข่รีบยกมือ “ม..ม...ไม่สนิทแล้วจ้ะ ฉันเลิกคบกับมันไปตั้งนานแล้ว ไอ้กัลป์มันเป็นศัตรูของนายแสน”
“กูเชื่อมึงก็ได้ แต่ว่ามึงต้องจ่ายค่าคุ้มครองสามเท่า”
“ สามเท่า! ฉันจะไปหามาจากที่ไหน ช่วยลดให้ฉันหน่อยเถอะ ฉันไม่มีจริงๆ”
“ถ้าไม่มี มึงก็ต้องไสหัวไปจากเมืองพลเพราะไอ้นี่” เซ่งชี้ไปที่สมุน “มันอยากได้ร้านมึง”
ช่างตัดผมพูดไม่ออก มองซ้ายมองขวาจะหาคนที่เมตตา “จับมันโยนออกไป!”
ร่างของช่างตัดผมถูกโยนทะลุกระจกร้านออกมา ตะเภาที่อยู่ข้างร้านกาแฟพ่อปาน