บทละครโทรทัศน์ คมแฝก ตอนที่ 7 หน้า 11
“ด้านหลังมีแนวป่าทึบ รถพี่แสนตามเข้าไปลำบาก ตามฉันมา”
กัลป์ยังยืนมองแสนแค้นอยู่ องอาจเห็นรีบดึงกัลป์แล้วต้อนทุกคนไป “ไป ไป!!”
ทุกคนรีบอ้อมไปทางหลังเรือนซึ่งเป็นแนวป่าทึบ กลุ่มแสนเห็นกลุ่มกัลป์ที่เรือนรับรอง
ถนนตัดตรงมายังเรือนรับรองท้ายไร่ เข้มยืนอยู่และส่องดูความเคลื่อนไหวที่เรือนด้วยกล้องส่องทางไกล
เข้มลดกล้องลง “พวกมันหนีไปแล้วนาย ออกไปทางแนวป่าด้านหลัง”
“ตามล่าพวกมัน แต่อย่าให้อัญชันบาดเจ็บเป็นอันขาด”
แนวป่า เพลิงแหวกนำทาง องอาจและอัญชันประคองเพลิงตามหลังมา เพลิงหันมาดูสภาพกัลป์แล้วไม่น่าจะหนีได้เร็วกว่านั้น “กัลป์ นายเป็นยังไงบ้าง”
“พวกเราต้องแยกกันหนี ไม่งั้นเสร็จกันหมดแน่”
“คุณอัญชัน คุณพากัลป์หนีไปก่อน ส่วนผมกับเพลิงจะล่อมันอยู่แถวนี้” อัญชันลังเล เพลิงพยักหน้ายืนยัน
ปากทางเข้าแนวป่า ขบวนรถของแสนแล่นมาจอด แสนยืนขึ้นกวาดตามองไปในแนวป่า ก่อนจะประกาศก้อง
“ไอ้กัลป์ กูรู้ว่ามึงอยู่ที่นี่ ถ้าแน่จริงก็ออกมา อย่าหลบหางจุกตูดแบบนี้ ไอ้ขี้ขลาด”
อัญชันประคองกัลป์หนีมา
“วิญญาณของพ่อมึงจะต้องขายหน้า ที่มีลูกชายอย่างมึง อาศัยชายกระโปรงผู้หญิงเอาตัวรอด นี่เหรอวะ กัลป์ เกรียงไกร !!” กัลป์ชะงักหันไปด้วยความเจ็บแค้น อัญชันพยายามฉุดให้ไปต่อ “กัลป์ รีบไปเร็วเข้า”
ศักดิ์ศรีลูกผู้ชายมันทับตีนเอาไว้ กัลป์ไม่ยอมหนีต่อ
“ฮ่าๆๆๆ ไอ้หน้าตัวเมีย”
ปากทางเข้าแนวป่า แสนพูดยั่วยุต่อไป “คนอย่างมึงไม่สมควรถือคมแฝก มึงไม่ใช่นักเลงไอ้กัลป์ ใจเสาะเกาะผู้หญิงอย่างมึง มันเป็นแค่แมงดาโว้ย เฮ้ย ลูกศิษย์อาจารย์อัคนี มันเป็นแมงดา มีใครเห็นบ้าง ฮ่าๆๆ”
สิงโตลุกขึ้นบ้าง “เฮ้ยไอ้แมงดา มุดหัวอยู่ไหนโว้ย”
แนวป่า กัลป์หมดความอดทนเขาสะบัดอัญชันออกไป และถือคมแฝกจะออกไปลุยกับแสน
“ไม่นะกัลป์ อย่าทำแบบนี้” อัญชันรีบตามไปดึงแขนกัลป์ไว้ “ปล่อยผมอัญชัน”
“ค้าจะฆ่าคุณ”
“ผมไม่กลัว ผมยอมตายดีกว่าถูกหยามแบบนี้”
“กัลป์”