บทละครโทรทัศน์ คมแฝก ตอนที่ 7 หน้า 12
อัญชันกอดหลังกัลป์เอาไว้แน่น ไม่รู้จะห้ามผู้ชายคนนี้ยังไงแล้ว เห็นกัลป์นิ่งอย่างชั่งใจเป็นครั้งสุดท้ายก่อนจะแกะมืออัญชันออก “ผมขอโทษอัญชัน” กัลป์เดินจากไปอีก อัญชันตะลึงงัน และตัดสินใจใช้ไม้ตายสุดท้ายคือวิ่งไปดักหน้ากัลป์ แล้วตบหน้ากัลป์อย่างแรง กัลป์มองหน้าอัญชัน
“ฉันขอร้อง คุณได้ยินมั้ย คุณจะฆ่าฉัน จะทำอะไรฉันก็ได้แต่อย่าออกไปเลยได้โปรด”...
อัญชันร้องไห้ แล้วโผโน้มคอกัลป์มาจูบ กัลป์ตะลึงทำอะไรไม่ถูก ไปต่อไม่เป็นเลยพี่น้อง
แนวป่า เพลิงกับองอาจหลบซ่อนอยู่ที่อีกมุมหนึ่ง
“เอาไงดี ขืนนายกัลป์โดนท้าอีกรอบ มีหวังสู้ตายแน่”
“ต้องหาทางล่อพวกมันไปทางอื่น”
“จะทำยังไง”
“ง่ายมาก” องอาจยืนขึ้นตะโกน “เฮ้ย ไอ้แสน ราชสีห์ ไอ้แสน หมาหมู่ ไปยืนเห่าอะไรตรงโน้น พวกกูอยู่ทางนี้โว้ย”
ปากทางเข้าแนวป่า แสนโกรธจนตาถลน สิงโตรีบออกหน้าแทนนาย “ไอ้หนังขายยานี่หว่า”
องอาจตะโกนตอบ “พ่อมึงต่างหาก ไอ้ควาย” องอาจนั่งลง “เรียบร้อย”
เพลิงอึ้ง “โห เนี่ยนะแผน”
องอาจชูหัวแม่โป้งให้ตัวเอง “ฮืม”
ปากทางเข้าแนวป่า แสนกัดฟันแยกเขี้ยวด้วยความโกรธ แสนตัดสินใจ “ไปลากตัวมันออกมา!! ออกรถ!”
สิงโตขับรถออก สิงห์มอเตอร์ไซค์เข้ามาสมทบ มอเตอร์ไซค์ขับแซงหน้าขึ้นไป
แนวป่า อัญชันไม่ได้จูบกัลป์แล้ว แต่ยังกอดกัลป์ไม่ปล่อย เวลานั้นความโกรธของกัลป์ทุเลาลง เมื่อได้ยินเสียงมอเตอร์ไซค์แว่วไปทางหนึ่ง กัลป์ก็ได้สติดึงอัญชันออกแล้วพยักหน้าให้อัญชัน
“เพื่อนคุณล่อพี่แสนไปแล้ว คุณมากับฉัน” อัญชันรีบประคองกัลป์หนีไปอีกทาง
แนวป่า เพลิงกับองอาจยังซ่อนอยู่ที่เดิม เพลิงนั่งเซ็งมององอาจที่กำลังเอาใบไม้มาสุมกันเป็นกองสามกอง
“เอ่อ คุณองอาจครับ จะใจเย็นไปถึงไหน เสียงพวกมันใกล้มาแล้ว มีแผนสองมั้ยครับคุณ”
“มี รอเดี๋ยว” องอาจยิ้มเท่ก่อนจะล้วงไฟแช็คมาจุดให้ดู “จุดไฟแค่แป๊บเดียว”
เพลิงเห็นแล้วยิ้มออก เริ่มเข้าใจแผนขององอาจ
ถนนเลียบแนวป่า รถจี๊ปแล่นมา เข้มมองไปข้างๆ และสังเกตกลุ่มควันลอยขึ้นมาจากในไร่เหมือนมีไฟไหม้อะไร