บทละครโทรทัศน์ คมแฝก ตอนที่ 7 หน้า 4
ห้องรับรองท้ายไร่ อัญชันพยายามหักห้ามใจจากกัลป์ที่ยังคงไม่ได้สติ ชำเลืองสายตามองกัลป์ที่นอนหายใจอ่อนอยู่บนเตียง ตัดสินใจเดินเข้าไปนั่งข้าง ๆ เอาผ้าขนหนูชุบนํ้ามาเช็ดหน้า เช็ดเนื้อเช็ดตัวให้กัลป์ด้วยความผูกพันที่เคยมีใจให้กัน เพราะความจริงเธอก็ยังคงรักผู้ชายคนนี้
“ทำไมความรักระหว่างเรา มันถึงเต็มไปด้วยความทุกข์มากมายขนาดนี้”
อัญชันถอนหายใจยาว พยายามตัดใจ “ฉันไม่อยากเสียนํ้าตาให้คุณอีกแล้วกัลป์”
กัลป์ขยับตัวกระสับกระส่าย มือปะป่ายไขว่คว้ากุมมืออัญชันไว้ ละเมอโดยที่ยังไม่ได้สติ “อัญชัน...ผมรักคุณ”
มืออัญชันที่กัลป์กุมอยู่สั่นระรัว ถอนหายใจยาว มองหน้ากัลป์ด้วยความสับสนภายในใจ อัญชันเฝ้ามองกัลป์ด้วยสายตาอ่อนโยน อยากจะลูบหน้ากัลป์ เอื้อมมือไปแต่ไม่กล้า
“กัลป์ขา... ได้ยินฉันมั้ย จำเสียงอัญชันคนนี้ได้มั้ย?” กัลป์พลิกหน้าด้วยความกระสับกระส่าย ราวกับว่ากำลังฝันร้าย กัลป์ละเมอ “ไอ้แสน ไอ้แสน...”
อัญชันเศร้าใจมาก ขนาดกัลป์ละเมอยังนึกถึงครอบครัวที่เดือดร้อนเพราะแสนพี่ชายของเธอ มือของอัญชันจับมือกัลป์ รวบไว้บีบแน่น พลางดึงมือเขามาแนบแก้ม
“คุณสูญเสียเพราะพี่ชายฉันมามากแล้ว กัลป์...ฉันจะอยู่ข้างคุณ”
ทว่ากัลป์ยังไม่ได้สติ ได้รับความอบอุ่นในมือ ถึงกับละเมอ กัลป์สะบัดมือออกจากมืออัญชันที่กุมอยู่
“ไอ้แสน มึงฆ่าพ่อกูทำไม...รอก่อนนะ วันนึงฉันต้องหาทางช่วยแม่กับกระรอกออกมาให้ได้...ดอกไม้ฉันขอโทษ”
อัญชันตัวชาไปชั่วขณะ คิดไปว่ากัลป์ยังคงรักดอกไม้อยู่ อัญชันดึงมือออกจากมือกัลป์ลุกขึ้น ยืนมองร่างของกัลป์ที่ยังไม่ฟื้นคืนสติ แล้วตัดใจเดินจากออกไปด้วยจิตใจเศร้า
เพลิงมานั่งอยู่ที่ระเบียงบ้านพักรับรอง อัญชันเปิดประตูก้าวออกมาจากห้องพักของกัลป์
“กัลป์เป็นยังไงบ้างครับ?”
“ยังไม่ฟื้น...”
“จะกลับแล้วเหรอครับ ไม่อยู่รอให้เค้าฟื้นก่อนเหรอ”
อัญชันนิ่งไม่ตอบ สีหน้าและแววตาดูเศร้าๆ เพราะเพิ่งได้ยินกัลป์ละเมอถึงดอกไม้
“อีกไม่นานพี่แสนจะต้องพลิกแผ่นดิน ตามหาพวกนายกับกัลป์ เฝ้ากัลป์ไว้ที่นี่อย่าเพิ่งออกไปไหนตอนนี้”
อัญชันหันไปมองทางห้องกัลป์ แล้วกลั้นใจพยายามตัดใจหันไปสั่งเพลิง “ฉันฝากนายดูแลเค้าด้วย”
อัญชันลงจากเรือนเดินมุ่งหน้าไปที่บ้าน เพลิงมองตามอย่างไม่เข้าใจว่าอัญชันกับกัลป์มีเรื่องอะไรเกิดขึ้น
บ้านอัญชันในไร่แสงดาว ลำดวนกระสับกระส่าย มองในบ้านไม่มีอัญชัน เปิดประตูออกมองนอกบ้านก็ยิ่งกลุ้ม