บทละครโทรทัศน์ คมแฝก ตอนที่ 7 หน้า 7
หน้าบ้านอัญชันในไร่แสงดาว แสนเดินนำขวานมั่นกลับมาที่รถของตัวเอง สิงโตเดินเข้ามาโดยมีเข้มตามมาทีหลัง เข้มรายงานแสน
“นายครับ ตะกี้ผมไปจับฝากระโปรงรถคุณอัญชันมา เครื่องยังร้อนอยู่เลยนาย”
“แสดงว่าเพิ่งกลับมา” แสนมองไปที่บ้านอัญชัญเหี้ยมๆ “ไอ้ขวาน ไอ้มั่นคอยจับตาน้องสาวกูเอาไว้ ถ้ามีอะไรผิดสังเกตให้มารายงานทันที”
ห้องนํ้าเรือนรับรองท้าย องอาจกำลังอาบนํ้าพลางผิวปากอย่างอารมณ์ดี องอาจหันไปหยิบสบู่มาถูก่อนจะลองดมด้วยสีหน้าสดชื่น “แหม ชื่นใจ สบู่บ้านคุณอัญชันนี่หอมอย่างกับดอกไม้”
องอาจว่าแล้วก็ถูตัวอย่างอารมณ์ดี แต่จู่ๆเขาก็ชะงักมองดูสบู่ในมืออีกครั้ง “สบู่???” องอาจตื่นเต้น “ยูเรก้า คิดออกแล้วโว้ย!!!!”
ห้องกลางบ้านเรือนรับรองท้ายไร่ ที่โต๊ะทานข้าวเพลิงนั่งเท้าคางรอฟังเซ็งๆ ขณะที่กัลป์ซึ่งเพิ่งฟื้นไม่นานก็ประคองตัวเองมานั่งอย่างเปลี้ยๆ เห็นองอาจยืนกอดอกรออยู่ “พร้อมนะทุกคน”
“เชิญเลยครับคุณองอาจ มีอะไรก็รีบโม้ออกมา”
องอาจชูนิ้วโอเค แล้วล้วงไปหยิบสบู่ก้อนหนึ่งออกมาจากกระเป๋าสะพาย
“ถ้าทุกคนจำได้ ตอนเราไปปล้นรถขนอาวุธของไอ้แสน สิ่งที่เราเจอกลับเป็นสบู่พวกนี้กับสารเคมีอีกจำนวนนึงเท่านั้น”
“นี่แกฉกของมันมาเหรอ?”
“ฉกมาเพราะสงสัย...ถ้าเป็นแค่สบู่ธรรมดา ทำไมไอ้แสนต้องลับๆล่อๆขนมาขนาดนี้ แถมตอนนี้ยังให้คนมาปล้นกลับไปอีก แสดงว่าสบู่นี่ไม่ธรรมดา แต่มีปริศนาซ่อนอยู่”
“แล้วนายไขออกรึยัง”
“แน่นอน ฉันเพิ่งมานึกได้ก็เพราะสบู่ทั่วไปมักจะมีกลิ่นหอม แต่สบู่ของไอ้แสนก้อนนี้กลิ่นฉุนอย่างกับสบู่ล้างจาน ดังนั้นฉันจึงได้ข้อสรุปว่ามันคือสบู่กลีเซอรีน”
“อะไรคือกลีเซอรีน”
“ไขมันจากพืชอย่างเช่นปาล์ม มะพร้าว หรือแม้แต่ถั่วลิสงซึ่งก็ดีต่อผิวพรรณเป็นอย่างมาก ถ้าคิดจะทำเป็นสบู่จริงๆ แต่ปัญหาคือ ไอ้กลีเซอรีนเนี่ยถ้าผสมกรดบางอย่างเข้าไป มันจะกลายเป็นไนโตรกลีเซอรีน”