บทละครโทรทัศน์ คมแฝก ตอนที่ 7 หน้า 9
อัญชันขึ้นรถขับออกไป โดยมีลำดวนยืนส่ง แต่ทั้งคู่ไม่รู้เลยว่า ขวานกับมั่นกำลังจับตาอยู่ที่หลังต้นไม้แถวละแวกนั้น
โถงบาร์บ้านแสน แสนหันขวับมาทางขวาน สีหน้าเครียดเมื่อรู้เรื่องราวที่ขวานรายงาน
“อัญชันขับรถออกไปทางเรือนรับรองท้ายไร่?”
“ใช่ครับ...ขนเสบียงไปด้วย ตอนนี้ผมให้ไอ้มั่นคอยจับตาอยู่ทางโน้น”
แสนมีสีหน้าโกรธแค้นน้องสาว “ไอ้เข้มไอ้สิงโต พวกมึงไปเตรียมคนให้พร้อม กูจะไปที่นั่น”
ระเบียงบ้านเรือนรับรองท้ายไร่ ที่โต๊ะทานข้าวเพลิง อัญชัน องอาจกำลังช่วยกันจัดสำรับ กัลป์ประคองตัวออกมาที่โต๊ะ
“อ้าวเฮีย จะไปเรียกอยู่พอดี กินข้าวครับ นั่งๆ” องอาจช่วยประคองกัลป์ลงนั่ง
“มีแกงเขียวหวานของโปรดของนายด้วย เมื่อคืนยังพูดถึงอยู่เลยนี่”
กัลป์มองแกง แล้วมองไปที่อัญชัน เห็นอัญชันหลบตาทำเป็นไม่สนใจ
“ที่จริงก็ของโปรดทุกอย่าง ปลาสลิดทอดก็ใช่ ผัดผักรวมก็ใช่” กัลป์มองอัญชัน “ขอบใจนะอัญชัน”
“ฉันก็ให้ลำดวนทำไปเรื่อยเปื่อย ไม่รู้หรอกว่านายชอบ”
อัญชันขยับไปรินนํ้า เพลิงกับองอาจมองตากันเหมือนรู้เชิงถ่านไฟเก่า “เอ...องอาจ ในนี้ร้อนจังเลยเนอะ”
“นั่นสิสงสัยถ่านกำลังคุ”
“ถ่านอะไรเหรอองอาจ”
“ถ่านไฟเก่า” กัลป์มองทั้งคู่ปรามๆ กูไม่ขำนะพวกมึง
“ถ้างั้นเราตักกับราดข้าวไปกินที่ด้านโน้นดีกว่า ลมเย็นดี”
“เห็นด้วย”
“อ้าวเดี๋ยวสิคะ กับข้าวมีตั้งหลายอย่าง” เพลิงกับองอาจ ไม่ฟังเสียง ตักกับฉับๆราดข้าวกันพัลวัน
“ตักครบทุกอย่างแล้วครับผม”
“ขอบคุณนะคร๊าบ” ว่าแล้วสองหนุ่มก็ถือจานร่อนกันออกไป เหลือแต่กัลป์กับอัญชันจ้องหน้ากัน อัญชันอึดอัดทำท่าจะเดินหนี แต่กัลป์ก็คว้าข้อมือเธอเอาไว้ “คุณกินข้าวรึยัง”
“...”
“นั่งเป็นเพื่อน ผมหน่อยได้มั้ย” แววตาของกัลป์ทำให้อัญชันใจอ่อน