บทละครโทรทัศน์ คมแฝก ตอนที่ 7 หน้า 8
“ไนโตรกลีเซอรีน...ระเบิดที่เป็นของเหลวนะเหรอ”
“ฮึย อันตรายมากนะ แค่หยดก็ระเบิดแล้ว”
“ดังนั้นจึงต้องผสมกับตัวซึบซับเฉื่อยเพื่อให้ขนย้ายสะดวกขึ้น เช่น ผสมไดอะตอมฯ ก็จะกลายเป็นไดนาไมหรือผสมกับดินระเบิดชนิดอื่นๆ ก็จะได้ระเบิดที่มีอานุภาพแตกต่างกันออกไป ตอนที่บุกเข้าไปในโกดังไอ้แสน ฉันเห็นสารเคมีกองอยู่หลายกระสอบ มันคงเตรียมไว้สำหรับงานนี้โดยเฉพาะ”
“มันจะหาเรื่องยุ่งไปทำไม ซื้อระเบิดมาจากชายแดนไม่ง่ายกว่าเหรอ”
“นั่นสิ ฟังแล้ววุ่นวายไม่เข้าท่า”
“ก็จริง แต่ทุกคนลองคิดดูนะ เวลาเราอยากกินขนมจีนแกงเขียวหวาน เราก็ไปซื้อกินจานเดียวที่ตลาดถูกมั้ย แต่เวลาเราทำบุญเลี้ยงแขก ทำไมเราถึงต้องแกงเอง แกงหม้อใหญ่ๆ ใส่ไก่เยอะๆ ก็เพราะว่ามันคุ้มกว่าได้ปริมาณเยอะกว่า แถมยังได้รสชาติแบบที่เราต้องการอีกด้วย”
“พูดซะหิวเลยว่ะ”
กัลป์ยิ้มขำ “ของโปรดซะด้วย”
“คิดเรื่องระเบิดสิคุณ อย่าคิดเรื่องแกงเขียวหวาน”
“ทำไมนายแสนต้องสั่งสบู่ข้ามชายแดนเข้ามา”
“ฉันสงสัยว่าสบู่พวกนี้ต้องไม่ธรรมดาแน่” องอาจทำการทดลอง ชูสารเคมี “นี่คือสารเคมีที่อยู่ในโรงปอของมัน”
องอาจหยิบสบู่ “นี่คือสบู่ที่ขโมยมา” องอาจเอาสบู่กับสารเคมีผสมใสไปในหลอดเล็กๆ เขย่าๆ
“ลองดูมั้ย” กัลป์กับเพลิงส่ายหน้า
“งั้นทิ้ง” องอาจโยนสารเคมีทิ้งไปนอกหน้าต่าง ระเบิดตูม กัลป์ เพลิง องอาจ ตกใจอนุภาพของสบู่เคมี
“นายคิดว่าไอ้แสนจะทำระเบิดได้มากแค่ไหน”
องอาจคำนวณ “ถ้าลองคำนวณจากสบู่รวมกับสารเคมีทั้งหมด เท่าที่เห็นระเบิดเมืองพลทิ้งได้สิบรอบมั้ง”
“ชักไม่ตลกแล้วเพื่อน” กัลป์อึ้ง
เช้าวันใหม่ หน้าบ้านอัญชัน ลำดวนหิ้วปิ่นโตมาบรรจุใส่ลังที่ท้ายรถของอัญชัน ก่อนจะปิดฝากระโปรงตามเดิม
อัญชันเดินเข้ามาในชุดทะมัดทะแมง
“แกงเขียวหวานไก่ สลิดทอด ผัดผัก อยู่ในตะกร้านี่เรียบร้อยแล้วค่ะคุณอัญชัน”
“ขอบใจจ้ะลำดวน ถ้ามีใครถามก็บอกว่าฉันเข้าเมืองละกันนะ”
“ค่ะ”