บทละครโทรทัศน์ เลือดตัดเลือด ตอนที่ 4 (2/2) หน้า 2
นักข่าวหันมาหากล้อง “เรื่องราวจะเป็นยังไงต่อไป”
ที่บ้านตระกูลจาง เหว่ยชิงนั่งดูทีวี มีโชวยืนอยู่ใกล้ๆดูข่าวด้วยเห็นนักข่าวในทีวีกำลังพูด “ดิฉันและทีมข่าว 7 สีจะเกาะติดสถานการณ์มารายงานทันทีที่มีความคืบหน้า...ศศิวรรณรายงาน”
เหว่ยชิงยิ้มพอใจในผลงานของโชว “แกทำได้ดีมาก”
โชวพยักหน้าเล็กน้อยนิ่งไม่แสดงท่าทีดีใจอะไร “ผมขอตัว” โชวกำลังจะเดินไป
“เดี๋ยว!” โชวหยุด “เรื่องที่แกหนีไปเกาะครั้งที่แล้ว มีข่าวไม่ดีออกมา ฉันจะใช้โอกาสวันสถาปนาภาคีให้แกพูดชี้แจงสร้างความเชื่อมั่นกับทุกคน เตรียมตัวเอาไว้ด้วย”
โชวหน้าเซ็ง แล้วเดินออกไปรับโชวเดินเข้ามาในห้องสีหน้าไม่สบายใจ ครุ่นคิด
“ ขอบใจมากโชวที่ช่วยฉัน”
นวลจันทร์เอื้อมมือไปกุมมือโชวไว้เป็นการขอบคุณอย่างจริงใจจริงๆ โชวชะงัก มองนวลจันทร์อึ้งๆ สัมผัสความผูกพันแม่ลูก โชวอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูก นี่แหละสิ่งที่โหยหามาตลอด ทั้งคู่มองหน้ากัน
นวลจันทร์รู้สึกตัวเอามือออก โชวมองอาลัย
“ขอโทษทีจ้ะ ฉันรู้สึกเหมือนเคยรู้จักเธอมาก่อน...”
โชวมองนวลจันทร์นิ่ง รู้สึกผูกพันอย่างบอกไม่ถูกเหมือนกัน โชวยิ้มขำโชคชะตาตัวเอง
“โชคชะตาคนเราบางทีก็ชอบเล่นตลกนะครับ บางคนพบเจอกันเพราะมีบุญ แต่บางคนผูกพันพบเจอกันเพราะมีกรรม”
โชวนึกถึงนวลจันทร์รู้สึกผิด “ถ้าจะโทษ คุณต้องโทษสามีคุณ ไอ้อนันต์มันเป็นคนก่อเรื่องทั้งหมด มันทำให้ทุกอย่างเป็นแบบนี้!” โชวมองรูปอนันต์แค้น
ที่บ้านอนันต์ รถอนันต์แล่นเข้ามาจอด คนขับรถเปิดประตูอนันต์ในชุดเครื่องแบบเต็มยศเพราะเพิ่งกลับมาจากสำนักงานตำรวจ ออกจากรถเดินเข้าบ้านไป
ดุจดาว อนาวิลและนัทที่รออยู่หันไปเห็นอนันต์เดินหน้าเครียด ก็รีบเข้าไปถาม
“เป็นไงบ้างครับพ่อ”
อนันต์ถอนใจ “ถึงเราจะมีหลักฐานว่ามีคนใส่ความ คุณนวลจันทร์ไม่เกี่ยวข้องกับเรื่องอาวุธพวกนั่น แต่กระแสสังคมยังไม่เชื่อหาว่าพ่อใช้อำนาจช่วยเมียตัวเอง”
ดุจดาวโมโห “บ้าจริงๆทำไมไม่มองที่หลักฐานความเป็นจริง”
นัทปลอบ “คนสมัยนี้มักจะเลือกเชื่อในสิ่งที่ตัวเองอยากจะเชื่อมากกว่าความเป็นจริงอยู่แล้ว”
“แล้วท่านผู้การว่าไงบ้างครับพ่อ”
“เพื่อให้กระแสสังคมลดลง ท่านผู้การเลยอยากให้พ่อพักงานไปก่อน”
“พักงาน!”