บทละครโทรทัศน์ เลือดตัดเลือด ตอนที่ 9 (2/2) หน้า 3
ชายชุดดำต้องวางดุจดาวลง “เจ็บขนาดนี้ยังทำเก่งอีกนะ” ชายชุดดำถอดหมวกปิดหน้าออก เห็นเป็นโชว !
“โชว !!!” ดุจดาวอึ้งไป
“โชคดีที่ไอ้วายุมันเป็นห่วง พวกเราถึงตามมาช่วยคุณทัน” โชวอธิบาย
“ขอบ...” ดุจดาวยิ้มเอ่ยไม่ทันจบ ก็หมดสติ เป็นลมไป โชวรับเข้าไปรับตัวดุจดาวไว้ในอ้อมกอด
ชายชุดดำอีกคนวิ่งตามมา ถอดหมวกไอ้โม่งออกเห็นเป็นวายุ “พวกมันตามมาไม่ทันแล้ว” วายุหันไปมองดุจดาวท่าทางเป็นห่วง “เป็นไงบ้างวะ”
“ถูกยิง” วายุตกใจ รีบเข้าไปช่วยประคองดุจดาวด้วยความเป็นห่วง “รีบพาไปที่ภาคีเถอะ” โชวเอ่ยเตือน
วายุรีบอุ้มดุจดาวขึ้น แล้วเดินออกไป โชวรีบตามไปแต่คอยระวังหลังด้วย
อนาวิลหน้าเครียดเดินเข้ามาด้วยความเป็นห่วงดุจดาว
ชิน ริวเดินตามมา รู้สึกผิด “พวกเราขอโทษครับหัวหน้า”
“พวกนายไม่ได้ตั้งใจ”
ชินเสียงอ่อย “พวกเราไม่คิดว่าคนชุดดำนั่นจะเป็น...หมวดดุจดาว”
“ชั้นก็ไม่คิดเหมือนกัน ไม่เข้าใจด้วยว่าดุจดาวทำแบบนี้เพื่ออะไร?”
จ่าเดชเดินเข้ามาได้ยินพอดีเลยพูดขึ้น “หรือว่าหมวดดุจดาวจะกำลังช่วยพวกจตุรภาคีอยู่ล่ะครับหัวหน้า”
ทุกคนอึ้ง อนาวิลสีหน้าไม่สบายใจ
ในห้องพยาบาลของจตุรภาคี หมอกำลังผ่าตัดเอากระสุนที่หัวไหล่ดุจดาวออกให้ ดุจดาวนอนสลบไม่รู้เรื่อง เวลาผ่านไป...หมอทำแผลเสร็จ โชวและวายุเดินเข้ามา
“เป็นไงบ้างหมอ” วายุเอ่ยถาม
“กระสุนถูกจุดที่ไม่สำคัญปลอดภัยแล้วครับ” วายุถอนใจโล่งอก หมอแนะนำ “คืนนี้คนไข้อาจจะมีไข้สูง คงต้องพยาบาลอย่างใกล้ชิด”
โชวเสนอ “เรื่องนั้นผมจะให้เม่ยพยาบาลที่นี่ดูแลเอง ขอบคุณหมอมาก เดี๋ยวผมจะให้คนไปส่ง”
“งั้นผมลาละครับประมุข คุณชาย” หมอเดินออกไป
วายุเดินเข้าไปนั่งข้างๆดุจดาวรู้สึกเสียใจ “ชั้นไม่น่าปล่อยให้เค้าไปเลย ชั้นทำร้ายเค้าอีกแล้ว”
โชวมองหน้าเพื่อนรู้ว่าวายุรู้สึกยังไงกับดุจดาว ก็ถอนใจ เพราะเดาออกว่าความรักของวายุมันไม่มีทางเป็นจริงได้
เม่ยเดินตามเฉินมาอย่างเร็ว “คนไข้อาการเป็นไงพี่เฉิน”
“น่าจะถูกยิงมา”