บทละครโทรทัศน์ เลือดตัดเลือด ตอนที่ 9 (2/2) หน้า 5
“ดาวเข้าไปขโมยของสำคัญบางอย่างในอินทรีพิฆาต”
เม่ยตกใจ“อะไรนะคะ!” แล้วสงสัย “ดาวทำแบบนั้นทำไมคะ”
“พี่ก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน”
เม่ยนึกสงสัย “ของสำคัญนั่นเกี่ยวข้องกับจตุรภาคีด้วยรึเปล่าคะพี่วิน”
อนาวิลพยักหน้า เม่ยตกใจเงียบไป เริ่มสงสัย แต่อนาวิลไม่ทันสังเกตเพราะมัวแต่เป็นห่วงดุจดาว
“พี่เป็นห่วงยัยดาวจริงๆ”
สีหน้าของเม่ยเหมือนมีบางอย่างติดค้างในใจ
ดุจดาวที่อยู่ในชุดใหม่มีผ้าพันแผลที่หัวไหล่ นั่งเหม่อคิดถึงโชวบนเตียง
ไม่ว่าจะเป็นตอนที่ ชายชุดดำอุ้มดุจดาวเดินมา ดุจดาวที่แม้จะบาดเจ็บแต่ก็ใช้แรงเฮือกสุดท้ายพยายามขัดขืน “ปล่อย...ชั้น”
ชายชุดดำต้องวางดุจดาวลง “เจ็บขนาดนี้ยังทำเก่งอีกนะ” ชายชุดดำถอดหมวกปิดหน้าออก เห็นเป็นโชว !
“โชว !!!” ดุจดาวอึ้งไป
หรือตอนที่ โชวนังลงจ้องหน้าดุจดาวชัดๆ รู้สึกถูกชะตาผู้หญิงคนนี้อย่างประหลาด จึงเอื้อมมือไปค่อยๆ ลูบหัว ดุจดาวอย่างเอ็นดู ดุจดาวค่อยๆ รู้สึกตัวขึ้นมา เห็นโชวกำลังลูบหัวตัวเองอยู่ก็อึ้ง โชวเองรู้สึกตัวก็อึ้งๆ ไปเหมือนกัน
“อย่าลืมสิ มาที่นี่เพื่ออะไร” ดุจดาวพยายามสลัดโชวออกจากความคิดตัวเอง
วายุเดินเข้ามาพอเห็น ดุจดาวก็ยิ้มดีใจ “ค่อยยังชั่วแล้วเหรอครับ”
ดุจดาวพยักหน้า “ค่ะ ไอ้โม่งชุดดำอีกคนเมื่อวาน คงเป็นคุณ” วายุยิ้ม “ขอบคุณนะคะที่ไปช่วย”
“ผมต่างหากที่ต้องขอบคุณและขอโทษคุณที่ทำให้บาดเจ็บมาแบบนี้”
“เล็กน้อยค่ะ เจ็บมากกว่านี้ชั้นก็สู้” ดุจดาวยิ้ม
“ถ้างั้นตอนนี้คุณพอจะลุกเดินไหวไหมครับ”
ดุจดาวแปลกใจว่าจะพาตนไปไหน ?
ที่ห้องโถงของจตุรภาคี ดุจดาวเอา แหวน Flash Drive ยื่นให้เหว่ยชิง
เหว่ยชิงเอายื่นให้วายุ “ใช่ไหม”
“ครับคุณน้า”