บทละครโทรทัศน์ เลือดตัดเลือด ตอนที่ 4 (1/2)
นวลจันทร์หันไปเห็นมอเตอร์ไซค์พุ่งมาอย่างเร็ว กำลังจะถูกชนก็ตกใจ ช็อก ! ทำอะไรไม่ถูก แต่ทันใดนั้นเอง ก็มีคนกระชากตัวนวลจันทร์หลบรถมอเตอร์ไซค์ทันอย่างเฉียดฉิว
มอเตอร์ไซค์เบรกเอี๊ยดหันมามอง ท่าทางชายในหมวกกันน็อกงงกับสิ่งที่เกิดขึ้น นวลจันทร์อกสั่นขวัญหายอยู่ในอ้อมกอดของใครคนนั้น พอเงยหน้าขึ้นมา จึงเห็นว่าเป็นโชว์นั่นเอง
อาสาสมัครประคองนวลจันทร์มานั่งในร้านกาแฟ โชวเดินตามเข้ามา ในร้านด้วย
“คุณหญิงไม่ไปหาหมอจริงๆ เหรอคะ” อาสาสมัครเอ่ยอย่างเป็นห่วง นวลจันทร์พยักหน้า“งั้นหนูไปซื้อน้ำมาให้นะคะ” อาสาสมัครบอกโชว “คุณด้วยนะคะ นั่งพักก่อน” อาสาสมัครเดินออกไป
โชวเดินตามมานั่ง “คุณแน่ใจนะครับว่าไม่เป็นอะไรจริงๆ”
นวลจันทร์พยักหน้า“ฉันไม่เป็นอะไรจริงๆ จ้ะพ่อหนุ่ม เธอ...??”
“โชวครับ”
นวลจันทร์รู้สึกซาบซึ้งมาก “ขอบใจมากโชวที่ช่วยฉัน” นวลจันทร์เอื้อมมือไปกุมมือโชวไว้ โชวชะงัก มองนวลจันทร์อึ้งๆ สัมผัสความผูกพันอย่างแม่ลูก โชวอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูก นี่แหละสิ่งที่โหยหามาตลอด ทั้งคู่มองหน้ากัน นวลจันทร์รู้สึกตัว เอามือออก โชวมองอย่างอาลัย “ขอโทษทีจ้ะ แปลกจัง ทำไมฉันรู้สึกเหมือนเคยรู้จักเธอมาก่อน...”
โชวมองนวลจันทร์นิ่ง รู้สึกผูกพันอย่างบอกไม่ถูกเหมือนกัน โชวยิ้มขำโชคชะตาตัวเอง“โชคชะตาคนเราบางทีก็ชอบเล่นตลกนะครับ บางคนพบเจอกันเพราะมีบุญ แต่บางคนผูกพันพบเจอกันเพราะมีกรรม !”
นวลจันทร์ยิ้ม “จะบุญหรือกรรม ยังไงก็ถือว่าเป็นโชคดีของฉันที่เธอเดินไปแถวนั้นพอดี”
“ความจริงแล้วผมตั้งใจตามคุณหญิงไปมากกว่า”
นวลจันทร์ยิ่งงงไปใหญ่
โชวเดินมาถึงที่รถ เห็นเงาเฉินสะท้อนจากกระจกรถก็ยังไม่เปิดประตู
“ฉันนึกว่าพี่เฉินกลับไปแล้ว”
เฉินไม่พอใจ “ทำไมคุณชายไม่บอกผมว่าจะเปลี่ยนแผน”
“ขอโทษด้วย แต่ฉันไม่ได้เปลี่ยนแผน”
“หมายความว่าคุณชายตั้งใจทำแบบนี้แต่แรก ทำไมคุณชายถึง...” เฉินเอ่ยอย่างสงสัย
“เพราะฉันอยากให้มันแนบเนียนจริงๆ และมันก็เป็นอย่างที่ฉันต้องการ” โชวพูดจบก็ขึ้นรถขับออกไปเลยโดยไม่คิดอะไร