บทละครโทรทัศน์ เลือดตัดเลือด ตอนที่ 4 (1/2) หน้า 3
อนาวิลเสียงดัง “ยังไม่สารภาพอีก !”
“ผม...” จ่าเดชอ้ำอึ้ง อนาวิลลุ้น รอคำตอบ “ผมไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเรื่องอะไร จะให้สารภาพยังไงกันครับ” จ่าเดชทำหน้าเหมือนคนร้องไห้
อนาวิลนิ่งแล้วพูดขึ้นมา “กาแฟแก้วนี้...ผมเห็นจ่าแอบกินแล้วนะ ?” อนาวิลหัวเราะ
“เย้ยยยยย... “ จ่าเดชเซแทบล้ม “โธ่...เล่นมุขเอาซะผมใจหายหมด”
“แล้วจริงไหมล่ะ”
“แหม...ผมก็แค่ชิมว่ามันร้อนไปไหม”
อนาวิลหัวเราะแล้วรับกาแฟมากิน จริงๆ แล้ว นี่เป็นแผนข่มขู่เปิดปากหมาฉบับย่อๆ ของอนาวิลต่างหาก ด้านนัทมองอนาวิลแบบแน่ใจว่า ต้องมีอะไรแน่ๆ
เวลาต่อมา อนาวิลเดินเปิดประตูมาในห้องทำงาน เห็นนัทนั่งรออยู่ “มีอะไรรึเปล่าพี่”
“แกกำลังสงสัยว่าในหน่วยเรามีหมาของไอ้พวกจตุรภาคีแผงตัวอยู่ใช่ไหม”
อนาวิลชะงัก เล็กน้อยแล้วเฉไฉ “หมาอะไรกันพี่ ? ผมไม่เห็นสักตัว”
“ไม่ต้องเฉไฉ ฉันเคยอยู่ตำแหน่งที่แกอยู่มาก่อน ฉันรู้ว่าตอนนี้แกกำลังหาทางจับหมาอยู่ ฉันจะช่วยแกเอง” อนาวิลมองไม่ค่อยเชื่อใจ นัทเริ่มรู้สึก “อะไรกัน? มีฉันรวมอยู่ในนั้นด้วย ?!”
“เผื่อไว้ก็ไม่เสียหายไม่ใช่เหรอพี่” อนาวิลเริ่มเอ่ยซีเรียส
“โอเค แกคิดถูกแล้ว แกไม่ควรไว้ใจใคร แม้แต่คนที่ใกล้ตัวแกที่สุด จับมันได้เร็วๆ นะ” นัทยิ้มแล้วพยักหน้าเห็นด้วย พลางตบบ่าอนาวิลให้กำลังใจอย่างจริงใจจริงๆ แล้วลุกขึ้นเดินออกไป
อนาวิลมองตามนัทไปอย่างลังเลใจว่าจะเชื่อใจนัทดีรึเปล่า
ที่บ้านตระกูลจาง เหว่ยชิงนั่งคุยโทรศัพท์อยู่ “หมายความว่าเค้าอาจจะเริ่มสงสัยแล้วเหรอ ?...ไม่เป็นไร ช่วงนี้แกระวังตัวให้ดี ไม่จำเป็นไม่ต้องติดต่อมา” เหว่ยชิงวางสาย มองรูปจางฉงแล้วยิ้ม “อนาวิล...ลูกชายของเราเก่งเหมือนคุณเลยนะคะจางฉง”
สักพักโชวที่เพิ่งกลับบ้านก็เดินผ่านมา เหว่ยชิงเห็นจึงเรียกเอาไว้ “โชว !” โชวชะงัก กึก! เหว่ยชิงตั้งคำถามใส่ทันที
“กับนังนวลจันทร์...แผนของแกคืออะไรบอกฉันมาเดี๋ยวนี้ !”
โชวหันไปหาแม่
ที่บ้านของอนันต์ นวลจันทร์หยิบบัตรเชิญที่ได้จากโชว ขึ้นมาเปิดอ่านในบัตรเขียนว่า “เรียนเชิญ...เป็นประธานในการเปิดมูลนิธิ” นวลจันทร์นึกถึงเหตุการณืในร้านกาแฟที่โชวยื่นบัตรเชิญให้