บทละครโทรทัศน์ เลือดตัดเลือด ตอนที่ 4 (1/2) หน้า 4
“ผมตามมาเพราะผมได้รับมอบหมายจากมูลนิธิให้เป็นตัวแทนมาเชิญคุณหญิงไปเป็นประธานในการเปิดมูลนิธิเด็กไร้บ้าน”
“เด็กไร้บ้าน ?”
“ครับ ทางมูลนิธิที่ผมทำงานอยู่ได้รับเงินทุนมาจากนักธุรกิจท่านหนึ่ง ที่อยากสร้างบ้าน ให้เด็กไร้บ้านอยู่ ที่นั่นจะมีความรัก ความอบอุ่น การศึกษา” โขวเอ่ยรายละเอียดโครงการ
“ฟังดูเข้าท่าดีนะจ๊ะ”
“ไม่ทราบว่าคุณหญิงจะรังเกียจไหมครับ”
นวลจันทร์นึกถึงโชวก็ยิ้มท่าทางมีความสุข รู้สึกถูกชะตาตั้งแต่แรกเห็น อนันต์เดินหน้าตาตื่นเข้ามาเห็นนวลจันทร์นั่งยิ้มอยู่ก็แปลกใจไปใหญ่
นวลจันทร์หันไปเห็น“อ้าวคุณ กลับมาแล้วเหรอคะ ไหนบอกว่าวันนี้มีงานเลี้ยง ทำไมกลับเร็วจัง”
“คุณเกือบถูกรถชนจะให้ผมไปงานเลี้ยงลงอีกเหรอ”
“แหม...ก็บอกแล้วไง ฉันสบายดีค่ะ”
“คุณแน่ใจนะครับว่าไม่เป็นอะไรจริงๆ” อนันต์เอ่ยถาม
นวลจันทร์นึกถึงโชวที่ถามประโยค เดียวกันก็ขำกิ๊ก อนันต์ทำหน้างง“โอ้โห...วันนี้มีผู้ชายสองคนถามคำถามเหมือนกันเป๊ะกับฉัน ท่าทางจะใจตรงกันมาก”
“ใคร? เจ้าวินเหรอ” อนันต์ทำหน้างง หมายถึงใครกัน
“เปล่าค่ะ คนที่ช่วยฉันไว้ ท่าทางดูดีเชียวค่ะคุณ แถมยังเป็นคนดีมีเมตตาด้วย ฉันถูก ชะตาเขายังไงก็ไม่รู้ค่ะ เหมือนกับว่าเป็นคนที่ไม่ได้เจอกันมานานมากๆ” นวลจันทร์เล่าให้สามีฟัง
“แหม...อย่าบอกนะว่าคุณจะมีกิ๊กเอาตอนนี้”
นวลจันทร์ตีแขนอนันต์เบาๆ ไม่จริงจัง “จะบ้ารึคะคุณ ! เขาอายุน่าจะรุ่นราวคราวเดียวกับตาวิน จะเป็นลูกฉันได้อยู่แล้ว” นวลจันทร์หยิบการ์ดเชิญมาอวด “นี่ เห็นไหมคะว่าเขายังเชิญฉันไปเปิดงานมูลนิธิเพื่อเด็กไร้บ้านอยู่เลย”
“แล้วคุณจะไปไหม”
“ยังไม่แน่ใจค่ะ แต่เอาจริงๆ คือ...ฉันอยากเจอเด็กคนนี้อีก”
“อย่าไป!” นวลจันทร์แปลกใจ หันไปมองอนันต์ ทำไม?? ไม่เข้าใจ?? “ช่วงนี้ผมไม่อยากให้คุณออกไปข้างนอก อยากให้คุณอยู่แต่ใน บ้านจะดีกว่า...ที่คุณเกือบถูกรถชน ผมไม่แน่ใจว่ามันจะเป็นอุบัติเหตุจริงๆ”
“มีอะไรรึเปล่าคะ ?”
“ก็แค่สันนิษฐานไว้ก่อน อีกอย่าง...คุณไม่ใช่สาวๆ แล้วนะครับคุณหญิง เกิดออกไป เป็นลมเป็นแล้งขึ้นมาจะยุ่ง อยู่แต่ในบ้านเถอะนะ ผมเป็นห่วง”
“โอเคค่ะ ดิฉันจะพยายามไม่ไปไหน จะอยู่แต่ในบ้านตามคำสั่ง”
“ไม่พอ ถ้าจะออกไปข้างนอกต้องมีคนไปด้วย”