บทละครโทรทัศน์ เลือดตัดเลือด ตอนที่ 13 (2/2) หน้า 4
อนาวิลมีสีหน้าเจ็บปวด เพราะเข้าใจผิดคิดว่าพ่อหักหลังตัวเอง “ฉันขอโทษที่พานายมาตาย ริว... ฉันผิดเองที่คิดว่าพ่อจะช่วยเราได้ ฉันผิดเอง !!” อนาวิลมองไปที่ศพริวแล้วร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดท่ามกลางสายฝน
ที่หน่วยเหนือ อนันต์ท่าทางโกรธจัดบุกเข้าไปถึงห้องทำงานผบ.
เจ้าหน้าที่ขวางไว้ “เข้าไม่ได้นะครับท่านอนันต์”
อนันต์ไม่สนใจผลักเจ้าหน้าที่ล้ม คนสนิทเข้ามาล็อกตัวเจ้าหน้าที่ไว้ไม่ให้ตาม อนันต์เปิดประตูเข้าไปในห้อง ผบ. ปัง !อย่างโกรธๆ ในห้อง ผบ.และรอง ผบ. กำลังคุยกับอยู่ หันไปเห็นอนันต์เข้ามา
“ดึกดื่นป่านนี้มารบกวนท่านทำไมคุณอนันต์” รอง ผบ. เอ่ยขึ้น
“ดึกดื่นป่านนี้ทำไมพวกท่านยังไม่กลับไปพัก หรือว่ารอฟังข่าวอะไรอยู่” อนันต์ย้อนถาม
“คุณหมายความว่าไง” ผบ. เอ่ยเสียงเข้ม
“ท่านส่งคนตามผมไป ท่านตั้งใจจะฆ่าลูกชายผม”
ทั้งสองมองหน้ากันที่อนันต์จับได้ ท่านผบ. ดูเป็นคนใจเย็นจึงบอกอนันต์ “ใจเย็นก่อนสิคุณอนันต์ คุณกำลังเข้าใจผิด ผมส่งคนไปช่วยคุณต่างหาก”
“ช่วย? ท่านส่งหน่วยสังหารเนี่ยนะไปช่วยผม”
รองผบ. กล่าวแก้ “หน่วยสังหารอะไร ???!! เข้าใจผิดกันไปใหญ่แล้วคุณอนันต์ นั่นแค่หน่วยพิเศษธรรมดาต่างหาก”
“ไม่ว่าท่านจะพูดยังไง ความเชื่อใจที่ผมมีต่อพวกท่านมันไม่มีเหลือแล้ว ต่อไปผมจะช่วยลูกชายผมด้วยตัวเอง”
อนันต์กำลังจะเดินออกไป ท่านผบ.พูดขึ้นมา “คุณคิดว่าคุณมีอำนาจทำได้งั้นเหรอคุณอนันต์ ?”
“ท่านก็เป็นพ่อคน ท่านน่าจะรู้ว่าต่อให้ไม่มีอำนาจอะไร คนเป็นพ่อก็พร้อมจะปกป้องลูกด้วยชีวิตตัวเองอยู่แล้ว” อนันต์เอ่ยจบก็เดินออกไปทันที
รองผบ. รีบหันไปถาม “เอาไงดีครับท่าน”
“ขัดขวางทุกวิถีทาง อย่าให้นายพลอนันต์ทำคดีนี้ต่อไปได้อีก” ผบ. เอ่ยเสียงเข้ม
“ครับท่าน”
สีหน้าของผบ.ท่าทางไม่ยอมแพ้ง่ายๆ เช่นกัน
กลางดึก ที่บ้านเช่าของเม่ย ฝนตกฟ้าร้อง เม่ยกำลังปิดหน้าต่าง ทันใดนั้นเสียงดังโครม ! ก็ดังขึ้น เม่ยสะดุ้งหันขวับไปมองหน้าเฉิน เฉินค่อยๆ ล้วงปืนขึ้นมา แล้วย่องออกไป เม่ยตามไปดู
เฉินกับเม่ยเดินมาเห็นเงาใครบางคนอยู่หลังประตู เฉินกันเม่ยให้อยู่ด้านหลังแล้วก็เปิด ประตู เฉินเล็งปืนไป เห็นอนาวิลตัวเต็มไปด้วยเลือดยืนอยู่ “แกมาที่นี่ทำไม ?!”