บทละครโทรทัศน์ เลือดตัดเลือด ตอนที่ 6 (1/2) หน้า 2
"เรื่องนี้มีแค่ผมเท่านั้นที่รู้ว่าเป็นใคร พวกภาคีหูตาสัปปะรดผมต้องระวังความปลอดภัยของสายไว้ก่อน แต่ต่อจากนี้ ก็มีพวกคุณสองคนเท่านั้นที่จะได้ติดต่อกับเขา"
"ขอบคุณที่ท่านไว้ใจครับ !" ทั้งสองคนยิ้มภูมิใจที่ผู้การให้ความไว้วางใจตัวเอง
วันต่อมา ที่สนามกีฬาแห่งหนึ่ง ภายในสนามกีฬามีคนกำลังวิ่งออกกำลังกายจำนวนหนึ่ง อีกส่วนหนึ่งก็กำลังออกกำลังกายแบบอื่นๆ แต่มีอยู่คนหนึ่งกำลังซ้อมเดาะลูกบอลอยู่คนเดียวที่ประตูทางเดินเข้าออก
อนาวิลกับนัทในชุดกีฬา ที่เสื้อมีสกรีนรูปนกอินทรีเป็นสัญลักษณ์ ทั้งคู่เดินมาถึง มองไปเห็นคนเยอะแยะ แต่ไม่รู้ว่าสายลับคือคนไหน
"ไงวะไอ้วิน คราวนี้จะรู้ได้ไงว่าสายลับของผู้การคนไหน"
"เดี๋ยวก็รู้ ไปเถอะ" ทั้งคู่เดินไป นัทจะเข้าวิ่งตามคนอื่นๆ แต่อนาวิลเรียกไว้ “พี่นัท ทางนี้” แล้วอนาวิลก็พานัทวิ่งย้อนศร สวนทางกับคนอื่นๆ
นัทงง แต่วิ่งตาม "อินดี้อะไรของแกวะ"
"เราไม่รู้ว่าใครเป็นสาย แต่สายควรรู้ว่าเราเป็นใคร"
"อ๋อ...ส่งสัญญาณ" นัทขำ
ทั้งคู่วิ่งไปสักพัก สายลับที่เดาะลูกบอลเล่นอยู่ก็เกิดเตะพลาด ลูกบอกกลิ้งมาหยุดที่เท้าอนาวิลที่วิ่งมาถึงพอดี ทั้งคู่ชะงัก อนาวิลเก็บลูกฟุตบอลขึ้น
สายลับวิ่งตามมาเก็บลูกบอล "ขอโทษด้วยนะครับ"
อนาวิลยิ้ม "คุณเป็นนักฟุตบอลเหรอครับ"
สายลับพยักหน้า "ทีมอินทรีย์เจ้าเวหาน่ะครับ"
อนาวิลกับนัทได้ยินดังนั้นก็ชะงัก รู้ทันทีว่าชายคนนี้คือสายลับที่เค้ามาพบวันนี้ อนาวิลรีบก้มลงดูที่ลูกบอลเห็นมีตัวหนังสือเขียนว่า “15” แล้วสายลับก็เอื้อมมือไปเอาลูกบอลคืนแล้วยิ้ม จากนั้นก็เดินจากไป อนาวิลกับนัท มองหน้ากัน
ที่ร้านรถมอเตอร์ไซค์ วายุได้รับรายงานจากลูกสมุน "ว่าไงนะ! หมาของพวกเจ้าหน้าที่งั้นเหรอ"
"ตอนนี้มันคงกำลังไปส่งข่าวให้พวกของมันอยู่ ผมเลยให้คนแอบสะกดรอยตามไป" เฉิน พยักหน้า
"แน่ใจเหรอ ?" วายุครุ่นคิด
เฉินยืนยัน "แน่ใจครับ พวกเราจับตาดูมันมานานแล้ว"
วายุหันไปมองโชว "เอาไงดีวะไอ้โชว"
โชวเล่นพูลอยู่ด้านหลัง เหมือนไม่ใส่ใจแต่ฟังมาตลอด โชวนิ่งเพ่งไปที่ลูกพูล แล้วแทงเข้าหลุม ก่อนจะหันไปมองหลี่เฟยที่ยืนสงบเสงี่ยมไม่พูดไม่จาอยู่ หลี่เฟยพยักหน้ารับ