บทละครโทรทัศน์ เลือดตัดเลือด ตอนที่ 8 (1/2) หน้า 3

ริมชายหาด โชวเดินตามเม่ยมา “เป็นห่วงกันนัก  ทำไมไม่ตามมันกลับไปล่ะ” 

“กำลังจะไปเก็บของค่ะ” เม่ยเดินหนี  

โชวดึงแขนไว้อย่างโกรธ “รักมันใช่ไหม ?!” 

“ก็ไม่ได้เกลียด  เหมือน...คุณชายแล้วกัน” เม่ยเดินออกไป  

โชวมองตามเศร้าๆ สักพักมิ่งเดินเข้ามา “คุณชายครับ”

“บอกทุกคน...กลับ !” โชวเอ่ยสั่งแล้วเดินออกไปอีกทาง

โชวและเม่ยเดินไปคนละทาง

อีกด้านหนึ่ง อนาวิลเดินกุมแผลมากับ ชิน ริว จ่าเดช

“เนี่ยเหรอวะประมุข โชวสุภาพบุรุษมาเฟียของสาวๆ  ถุย !” ริวเอ่ยดูถูก  

“ไม่นึกเลยว่ามันจะเล่นไม่ซื่อ ลอบกัดแบบนี้” ชินเอ่ยอย่างไม่พอใจ

“หัวหน้าไม่เป็นไรแน่นะครับ” จ่าเดชเป็นห่วง

“แน่ซิ !” อนาวิลพยักหน้า

“จ่าลืมไปเปล่าครับว่าหัวหน้าของเรากระดูกเหล็ก” ชินแซว

“แถมยังดวงแข็งฆ่าเท่าไหร่ก็ไม่ตาย” ริวเสริม ทุกคนขำ

“พวกนายรู้ได้ไงว่าชั้นอยู่ที่นี่”

“จะมีใครอีกละฮะ ก็ติ่งของหัวหน้านั่นแหละบอก” ริวเฉลย  

“ไอ้แจ๊ค ?”

ชินพยักหน้า “แจ๊คบอกว่าหัวหน้าตามมาแก้แค้นพวกจตุรภาคี เราก็เลยลองสืบดู” 

อนาวิลมองหา รู้สึกเป็นห่วง “แล้วตัวมันล่ะอยู่ไหน?” ริวกับชินมองหน้ากันยิ้มๆ อนาวิลงง

ที่หน่วยอินทรีพิฆาต แจ๊คถูกมัดติดกับเสาไว้ พยายามแกะเชือกแต่แกะไม่ออกก็โมโห “ซักวันผมจะต้องตามพวกพี่ๆ ไปลุยให้ได้เลย ฝากไว้ก่อนเถอะ” แจ๊คตะโกนโวยวาย แต่ก็ทำอะไร ไม่ได้

ทุกคนหัวเราะ  ยามเมื่อนึกถึงแจ๊คที่ถูกมัดไว้ให้อยู่โยงที่หน่วยอินทรีพิฆาต

“พวกนายทำถูกแล้วล่ะ  แจ๊คมันยังเด็กเกินไปที่จะมาเสี่ยง” อนาวิลเห็นด้วย

“มันคงโมโหน่าดู” ริวเอ่ย

“แต่คนที่โมโหมากกว่าคงเป็นท่านผู้การนะครับ” จ่าเดชเตือน 

ทุกคนนึกได้หันไปมองหน้าอนาวิล “ขอโทษนะครับหัวหน้า” ริวกับชินรู้สึกผิด