บทละครโทรทัศน์ เลือดตัดเลือด ตอนที่ 8 (1/2) หน้า 5

มิ่งที่อยู่ข้างๆ มองโชวอย่างสงสาร “คุณชาย...” มิ่งเข้าไปขอร้องเหว่ยชิงที่ถือแส้  เป็นคนลงมือเอง  “นายหญิงพอเถอะครับ  แค่นี้คุณชายก็สำนึกผิดแล้ว”

“แกไม่ต้องยุ่งไอ้มิ่ง” โชวมองเหว่ยชิง น้ำตาคลอ น้อยใจ “ฆ่าผมซะ เพราะผมต้องฆ่าไอ้อนาวิลแน่ !” 

“แก! ยังไม่สำนึกใช่ไหม” เหว่ยชิงโกรธ ใช้แส้ฟาดลงไปสุดแรง โชวสะดุ้งเฮือก “ชั้นเคยเตือนแกแล้ว ในเมื่อแกไม่ฟังก็ต้องถูกลงโทษ” เหว่ยชิงก็ลงมือฟาดแส้อย่างหนักไปที่ตัวโชวอีกครั้งใส่ความแค้นลงไปสุดแรง โชวไม่ร้องแม้แต่น้อย 

หลี่เฟย เม่ย และเฉินวิ่งเข้ามาเห็นสภาพโชวก็ตกใจ เม่ยร้อง “คุณชาย !” 

เหว่ยชิงยังฟาดโชวไม่หยุด หลี่เฟยรีบเข้าไปห้าม “พอเถอะครับนายหญิง  คุณชายทำอะไรผิดถึงต้องลงโทษกันขนาดนี้” 

“มันขัดคำสั่งชั้น สั่งคนไปลอบฆ่าอนาวิล !” เหว่ยชิงเอ่ยเสียงเข้ม

หลี่เฟยตะลึง เรื่องนี้นี่เองหรือ? “สายบอกมาหรือครับ?” 

“ไม่สำคัญ” เหว่ยชิงมองโชวอย่างแค้นเคือง “สำคัญคือ.. มันต้องเจ็บเท่าๆ กับที่อนาวิลเจ็บ!” 

โชวหลับตานิ่งยอมรับชะตากรรม 

เหว่ยชิงเงื้อมือกำลังจะฟาดโชวอีก แต่หลี่เฟยขวางไว้ “มันเป็นคำสั่งผมเอง !” 

ทุกคนอึ้ง เหว่ยชิงชะงัก “อะไรนะ ?!” 

“ผมเป็นคนสั่งให้ไปเก็บอนาวิลเอง  คุณชายไม่รู้เรื่องนี้จริงๆ ครับนายหญิง” 

เหว่ยชิงอึ้ง “หลี่เฟย !” 

“ผมผิดเองครับ” 

“แก !” เหว่ยชิงหันไปตบหน้าหลี่เฟยทันที ทุกคนตกใจ  

เฉินและเม่ยหันขวับมองหน้าเหว่ยชิงไม่พอใจ เหว่ยชิงเขวี้ยงแส้ลงพื้นอย่างโมโห  แล้วเดินออกไป

หลี่เฟยรีบเข้าไปดูโชว “คุณชายเป็นยังไงบ้างครับ” เฉินและมิ่งช่วยแก้เชือก 

“อาบอกความจริงนายแม่ไปทำไม” 

“คุณชายรู้?” โชวพยักหน้าให้หลี่เฟย “ผมต้องปกป้องคุณชาย จะกลัวตายปล่อยให้คุณชายถูกลงโทษได้ยังไง” 

“ต่อไปอาอย่าทำแบบนี้อีก ผมเป็นลูก ยังไงนายแม่ก็ไม่ฆ่าผม” 

หลี่เฟยแอบสงสารที่โชวนึกว่าแม่รัก โชวทรุดตัวลงด้วยความเจ็บปวด

“คุณชาย !” เม่ยร้องตกใจ ทุกคนรีบเข้าไปประคอง