บทละครโทรทัศน์ ตี๋ใหญ่ดับดาวโจร ตอนที่ 1 หน้า 2

ไซเรนวิ่งผ่านเข้าไปใต้ทางด่วน ใต้แสงไฟถนน เขาวิ่งเข้าไปในบริเวณที่มืดสลับกับสว่าง เสียงหายใจและเสียงหัวใจยังดังขึ้นเรื่อยๆ มอเตอร์ไซค์คนขี่ในชุดตำรวจวิ่งตามไซเรนอยู่ ตามจนใกล้แล้ววิ่งขนานไปกับไซเรน ทั้งคู่ทักกัน ที่แท้เป็นดาบยุทธที่เพิ่งกลับจากการตั้งด่าน 

ที่ตึกร้าง เด็กชาย 2 คน ขี่มอเตอร์ไซค์ คนหนึ่งจุดบุหรี่ดูด "มึงซื้อได้จากไหนวะ" 

"ห่า...มึงจะเอาไรในเฟสแม่งมีหมด"

"เท่าไหร่อะ...ขอดูหน่อยดิ” เด็กชายคนที่ดูดบุหรี่ตื่นเต้น 

เด็กชายอีกคนเปิดเบาะมอเตอร์ไซค์ มองไปรอบๆ ล้วงมือหยิบปืนออกมา  “4 พัน"

เด็กชายเดินมองไปไกลหลุดเสาทางด่วน ชะงักนิด เห็นรถตู้จอดอยู่ไกลๆ เด็กชาย 2 คนมองหน้ากัน

ไซเรนยังคงวิ่ง เข้าไปในบริเวณที่มืดสลับกับสว่าง เสียงหายใจและเสียงหัวใจยังดังขึ้นเรื่อยๆ ไซเรนวิ่งช้าลง 

เด็กชายเดินเข้าไปที่รถตู้ ภายในรถตู้เห็นเป็นรถพยาบาลรุ่นเก่า ด้านหลังเป็นเปลฉุกเฉิน มีเหมือนศพนอนคลุมผ้าอยู่ เห็นมือมีเฝือกอยู่

ไซเรนวิ่งหอบจนเซ เสียงหัวใจเต้นกระพืออยู่ในอก เหงื่อแตกเต็มหน้าและยังคงวิ่งต่อไป คนในชุมชนตักบาตรพระ ไซเรนวิ่งเซแซ่ดๆประคองตัวเองไป ไซเรนวิ่งมาจนถึงหน้าประตูห้อง เขาหายใจไม่ออกแล้ว ไซเรนลนลานไขกุญเเจห้องเข้าไป เปิดลิ้นชักจะหยิบยาแก้หอบขึ้นมาฉีดใส่ปากตัวเอง แต่ไม่ทัน ไซเรนวูบทรุดลงหายใจขัด 

เสียงแม่เรียก “...เดี๋ยวมากินข้าวได้แล้วนะ” แม่เปิดเตาแก๊ส ไฟลุกพรึบ 

ตี๋ใหญ่ฝันร้าย เห็นเหตุการณ์ในอดิต เขาจุดไฟแช็ค แตะลงพื้นที่มีน้ำมัน ไฟลุกพรึ่บลามผ่านประตูห้อง ดวงตาตี๋ใหญ่แดงก่ำด้วยน้ำตา ในแววตาสะท้อนไฟที่ลุกโชน ตี๋ใหญ่ที่ยืนหันหลัง หันกลับมา เห็นไฟลุกมาไปที่ขา ทันใดขาก็กระตุกอย่างแรง 

ภายในห้อง มือไซเรนตะกุยหาขวดยา จะขาดอากาศ มือเล็กๆ หยิบขวดยาพ่นส่งใส่มือ ไซเรนผ่อนลมหายใจ สูดยา ยิ้มให้น้องสาวตัวจิ๋ว  

แม่เปิดประตูโผล่เข้ามาถาม "กี่กิโลวันนี้”  

"ห้าครับ"

“เดี๋ยวได้ขาดใจตายซักวัน” แม่โผล่มาที่ประตู “พกยาพ่นไปด้วยมั้ย"