บทละครโทรทัศน์ ตี๋ใหญ่ดับดาวโจร ตอนที่ 1 หน้า 4

ตี๋ใหญ่พูดนิ่มๆ "อยากยิงคนเหรอ" ตี๋ใหญ่ปล่อยมือที่ปืนมาจับที่ข้อมือเด็กแทน "ยิงสิ...ยิง"

เด็กทั้งสองหน้าเสียจะร้อง ตี๋ใหญ่ยึดปืน ตบหัว เตะตูดเด็กชายสองคนกระเจิงไปตี๋ใหญ่ก้มลงดูปืนในมือ 

บริเวณระเบียงแฟลต มีพวกดัมเบลแบบง่ายทำเอง และแปปเหล็กไว้ดึงข้อ สำหรับไซเรนไว้ฝึกให้ได้ตามจำนวนการทดสอบร่างกาย 

น้องสาวไซเรนนั่งบนหลังเรนตามจังหวะวิดพื้น ถือนาฬิกาจับเวลา "จับเวลาแล้วนะ” ไซเรนวิดพื้น อาการเริ่มช้า เหนื่อย ... น้องนับ “19 20” น้องยิ้ม "ได้คะแนนเต็มคะ" น้องถามต่อ "พี่ไซเรนวันนี้วันอะไรคะ.?” ไซเรนทำหน้าไม่รู้เรื่อง

ตี๋ใหญ่โยนปืนไปหลังรถ นั่งกินอาหารจากร้านสะดวกซื้อ พลางฉีกเฝือกออกจากแขน โทรศัพท์ดังขึ้น ตี๋ใหญ่นิ่งฟังปลายสายก่อน มองมือตัวเองลองกำมือดู "อืม ...ดีขึ้นและ...วันนี้เหรอ" 

ภายในแฟลต ดาบยุทธ แม่ ไซเรนและน้องสาว ทั้งสี่นั่งกินข้าวกันอยู่ เสียงพูดคุยล้งเล้ง ดาบยุทธถามขึ้น "วันนี้ผลออกแล้วใช่ไม๊ลูก"

น้องสาวถาม "พ่อคะ แม่คะวันนี้วันอะไรคะ” ทุกคนทำเป็นไม่สนใจ

ไซเรนยิ้มๆ "อย่ากดดันดิพ่อ"

แม่หันไปทางลูกสาว “วันเสาร์ใช่มั้ยลูก"

น้องสาวเดินไปที่ปฏิทินแล้วชี้ให้ดูว่าวันนี้เป็นวันเกิดตัวเอง "วันนี้ไง" แต่ไม่มีใครสนใจ

แม่วาน "หยิบขวดน้ำในตู้เย็นให้หน่อยลูก"

น้องสาวเดินหน้าเสียไปเปิดตู้เย็นเจอตุ๊กตาผูกโบว์ กระโดดดีใจหน้าบาน วิ่งมากอดทุกคน "แกล้งหนูอ่ะ”

“ได้ก็ได้ ไม่ได้ก็ไม่เห็นเป็นไร” แม่ปลอบไซเรน

"ผมก็ไม่ได้หวังอะไรมาก" ไซเรน มองแม่ 

ดาบยุทธตบบ่าลูก "ได้ก็ได้ ไม่ได้ก็ไม่ตาย"

ไซเรนยิ้มพยักหน้า ทุกคนมองไซเรนแบบห่วงใยความรู้สึก 

น้องสาวเปลี่ยนเรื่อง "อยากกินไอติมวันเกิดได้ไหมคะ"

"ได้ได้ ....แต่ กินเร็วหน่อยนะ ตอนเย็นพ่อมีงานนอกนะ คุมรถขนเงินน่ะ"

"ให้คนอื่นไปแทนไม่ได้เหรอ" แม่ดูห่วงๆ  

"นายเขาระบุมาเลย...”