บทละครโทรทัศน์ สาวน้อยคาเฟ่ ตอนที่ 13 หน้า 2

ขวัญตาตกใจรีบเข้าไปคว้ามือขวัญใจไว้ไม่ให้ทุบกำแพงอีก แล้วรวบตัวขวัญใจกอดไว้แน่น ขวัญใจฮึดฮัดๆอยู่สักครู่ ในที่สุดก็ร้องไห้โฮออกมาในอ้อมกอดของน้องสาวนั่นเอง)

สหรัฐ เหินฟ้า และเจ๊สวย มองดูขวัญตากำลังปลอบขวัญใจที่กำลังร้องไห้อย่างอัดอั้นตันใจเต็มที ทั้งสามหน้าเครียดไปตามๆกันเหินฟ้ากลุ้มใจ “อาการขนาดนี้..จะแข่งได้เหรอครับอาสวย”“ถ้าขวัญใจขึ้นแข่งไม่ได้ อาก็เสียหุ้น..ก็แค่นั้นเอง”เหินฟ้าท้วง “อ้าว..ไหงอาสวยยอมแพ้ง่ายๆอย่างงี้ล่ะครับ”“อาไม่ได้ยอมแพ้ แต่ยอมรับชะตากรรมต่างหาก ในเมื่ออาไปรับคำท้าโดยไม่ได้คิดถึงความพร้อมของขวัญใจ อาก็ต้องยอมรับผลของมันโดยที่โทษใครไม่ได้นอกจากตัวเอง” เจ๊สวยสีหน้าปลงตกสหรัฐมองหน้าอาแล้วสงสารจับใจ ในที่สุดก็ตัดสินใจ “อาอย่าเพิ่งยอมแพ้ง่ายๆครับ เสียงของคุณขวัญไม่ได้เป็นอะไร ที่เป็นน่ะ..คือใจของเขา เอางี้นะครับอา อากับคนของอา ไปดูแลเรื่องการจัดการแข่งขันครั้งนี้ก็แล้วกัน ส่วนผม..ผมจะไปจัดการทำให้คุณขวัญกลับ มาร้องเพลงให้ได้เหมือนเดิม”“รัฐจะทำยังไง”

ที่ห้องแต่งตัวทอร์นาโด มะม่วงหาว มะนาวโห่ ครูปิ๋มต่างร้อนใจมากมะม่วงหาวโอดครวญ “โอยๆๆๆๆ ทำไมเจ๊บ้าบิ่นยังงี้ ! รู้ทั้งรู้ว่าขวัญใจพูดไม่ได้ ดันไปรับคำท้าเฮียศาสตร์เค้าได้ยังไง๊!”มะนาวโห่เครียด “นังมะม่วงเอ๊ย ฉันว่าแกกับฉันมีหวังได้หางานใหม่กันแน่!” มะนาวโห่หันไปหาครูปิ๋ม “ครูก็ด้วยแหละ”“ก็ถ้าเจ๊สวยคิดจะทำอะไรต่อ ครูก็จะไปกับเจ๊ ครูทิ้งเจ๊ไม่ได้หรอก ครูกับเจ๊เราร่วมทุกข์ร่วมสุขกันมานาน แต่ถ้ามะม่วงกับมะนาวจะไปหางานใหม่ เจ๊ก็คงเข้าใจ ไม่มีใครจะยอมอดตายหรอก”มะม่วงหาว มะนาวโห่เงียบไปครู่หนึ่ง แล้วหันมามองหน้ากัน ก่อนจะบอกครูปิ๋ม“ถ้าครูจะไปกับเจ๊ มะม่วงก็จะไปด้วย..”“ถ้าเจ๊จะไปขายหนมครก มะนาวก็จะช่วยแคะ”มะม่วงหาว / มะนาวโห่พูดย้ำ “เราจะไม่ทิ้งกัน!”ครูปิ๋มหัวเราะออกมาทั้งเครียดๆ แล้วรวบตัวมะม่วงหาว มะนาวโห่เข้ามากอด น้ำตาไหลด้วยความซาบซึ้งใจ “ขอบใจทั้งสองคนมากนะ..ขอบใจมากจ้ะ..”สามคนกอดกันแล้วร้องไห้ พร้อมจะเป็นจะตายไปด้วยกัน..