บทละครโทรทัศน์ ตอนจบ สาวน้อยคาเฟ่ ตอนที่ 18 หน้า 3
กำนันสุเทพดูข่าวจบก็พุ่งเข้าไปขยุ้มคอเสื้อไอ้หยิกแล้วเขย่าสุดแรงอย่างไม่ปราณีปราศรัย “งั้นเอ็งบอกข้ามาเดี๋ยวนี้ไอ้หยิก ! ว่านังขวัญใจ ขวัญตา มันไปอยู่ที่ไหนของกรุงเทพฯ บอกมา บอกมา”
หยิกวิ่งตึงตังขึ้นมาบนบ้านฤดี แล้วทุบประตูห้องฤดีปังๆๆด้วยความร้อนใจ “น้าฤดี เกิดเรื่องใหญ่แล้ว น้าฤดี เปิดประตูเร็ว”
ฤดีเปิดประตูออกมา หน้าตาตื่น “มีอะไรเหรอหยิก” ฤดีชะงัก “พี่กำนันเป็นอะไรไปเรอะ”
“น้าฤดีไปดูเอาเองเถอะเร้ว เดี๋ยวไม่ทัน”
หยิกวิ่งลากมือฤดีมาที่บ้านกำนันสุเทพ พบกำนันสุเทพถือปืนกำลังจะออกจากบ้าน
ฤดีเห็นก็ตกใจ วิ่งเข้าไปขวางหน้าก่อน “พี่กำนันจะเอาปืนผาหน้าไม้ไปไหนน่ะ”
“ข้าจะไปช่วยนังขวัญใจ ขวัญตามันน่ะสิ”
“ขวัญใจ ขวัญตา เป็นอะไร”
“มันถูกคนลักพาตัวไป ข่าวออกเมื่อกี้”
“จริงเรอะพี่ งั้นเดี๋ยวฉันโทรถามเพื่อนฉัน..ที่ขวัญใจ ขวัญตามันไปอยู่ด้วยก่อน ว่ามันเกิดอะไรขึ้น”
กำนันสุเทพปรี๊ดแตกทันที “นี่เอ็งรู้เรอะว่านังขวัญใจ ขวัญตา มันหนีเข้าไปอยู่กรุงเทพฯกับใครน่ะ”
ฤดีหน้าเสีย ยอมบอกในที่สุด “อยู่กับเพื่อนฉันเอง”
กำนันสุเทพทำท่าจะระเบิดอารมณ์ออกมา เมื่อเพิ่งรู้ว่าฤดีรู้เห็นกับการหนีไปของลูกสาวสองคนของเขามาตลอด แต่ก็สะกดอารมณ์ไว้สุดความสามารถ “เรื่องที่เอ็งรู้เห็นเป็นใจกับนังขวัญใจ ขวัญตา หนีข้าไปกรุงเทพฯนี่ เราเอาไว้ชำระความกันวันหลังก็แล้วกัน” แล้วกำนันสุเทพก็เดินพรวดออกไป
ฤดีกับหยิกได้แต่ยืนหน้าจ๋อยกันสองคน
ที่ทอร์นาโดคาเฟ่ ขวัญใจขึ้นร้องเพลงบนเวที
หลังคาเฟ่ปิดชาวทอร์นาโดเดินออกมาจากด้านใน จะกลับบ้าน ทุกคนท่าทางชื่นมื่น
มะม่วงหาวอวด “วันนี้ฉันได้พวงมาลัยตั้ง 4 พวงแน่ะนังมะนาว”
“ฉันก็ได้ ถ้าเราได้อย่างงี้ทุกคืนก็ดีน่ะสิเนอะ”
ครูปิ๋มดีใจ “ทอร์นาโดกลับมาเปิดกิจการวันแรก แขกเต็มทุกโต๊ะอย่างงี้ ค่อยชื่นใจหน่อยเนอะ”
ทุกคนยิ้มแย้มดีใจ)
ขวัญใจเดินคู่กับขวัญตา ขวัญใจยังมีสีหน้ากังวล “พี่ยังไม่ค่อยสบายใจเลยตา พวกเราอุตส่าห์ปิดข่าวแทบตาย ยังรั่วไปถึงนักข่าวจนได้”
ทันใดนั้นกำนันสุเทพก็โผล่พรวดออกมาจากข้างทาง แล้วพุ่งเข้าคว้าข้อมือขวัญใจจับไว้แน่น “กลับบ้านเดี๋ยวนี้ นังตัวดี”