บทละครโทรทัศน์ ตอนจบ สาวน้อยคาเฟ่ ตอนที่ 18 หน้า 5
กำนันสุเทพเดินเข้ามาในห้อง ท่าทางฮึดฮัดๆ ”ฉันจะไม่ยอมให้ลูกเป็นอย่างเธอ ขวัญจิต ฉันจะไม่ยอมให้ลูกเป็นอย่างเธอ” กำนันสุเทพแค้นใจสุดๆ)
ขวัญใจทั้งเจ็บใจและเสียใจมากที่พ่อทำอย่างงี้กับ ฤดี ขวัญตาและหยิก นั่งเฝ้าขวัญใจไว้ แต่ต่างก็หลับกันไปหมดแล้ว เหลือขวัญใจคนเดียวที่ยังนอนไม่หลับ
วันใหม่ ใครคนหนึ่งมาแอบมองดู ขวัญใจ ขวัญตา ฤดี หยิก ที่กำลังหลับอยู่แล้วก็หลบวูบไป
สหรัฐ ศรุต เหินฟ้า ก้องภพ วิ่งเข้ามา สหรัฐตกใจมากที่เห็นขวัญใจถูกล่ามโซ่ไว้ “คุณขวัญ นี่มันอะไรกันเนี่ย”
“คุณรัฐ คุณรุต มาที่นี่ถูกได้ยังคะเนี่ย”
ศรุตตัดบท “อย่าเพิ่งถามเรื่องนั้นเลยครับ เอาเรื่องตัวคุณก่อนดีกว่า ทำไมคุณถึงถูกล่ามโซ่อย่างงี้”
เหินฟ้าไม่พอใจ “ทำยังกับบ้านป่าเมืองเถื่อนยังงั้นแหละ”
ก้องภพจะเอาเรื่อง “ผมตั้งข้อหากักขังหน่วงเหนี่ยวได้เลยนะครับเนี่ย”
ขวัญตารีบห้าม “อย่าเลยค่ะคุณก้องภพ เพราะคนที่ทำอย่างงี้..คือพ่อของพวกเราเอง”
4 หนุ่มหน้าเหวอ แล้วกำนันสุเทพก็เดินเข้าเฟรมมาพร้อมปืนลูกซองในมือ “ก็ข้าจะทำโทษลูกข้า โทษฐานที่มันขัดคำสั่งข้า มันรู้ดีอยู่แล้วว่าข้าเกลียดไอ้อาชีพนักร้องคาเฟ่นั่นขนาดไหน มันก็ยังอุตส่าห์หนีออกจากบ้าน ไปเป็นนักร้องคาเฟ่ ให้คนเขาล้วง ยอมให้เขาเอาเงินคล้องคอซื้อตัว มันเป็นอาชีพเกลือกกลั้วกับโลกีย์ สุดท้าย..มันก็ใจแตกทุกราย”
ขวัญใจย้อน “พ่อมองอาชีพนักร้องคาเฟ่เลวร้ายเกินไป”
“มันเลวสิ ! ข้ารู้..ข้ารู้ดี”
“พ่อพูดอย่างงี้หมายความว่ายังไง”
กำนันสุเทพไม่พูด สีหน้าเจ็บช้ำมาก คนอื่นๆหน้างง ไม่รู้อดีตของกำนันสุเทพสักคน
ฤดีเล่า “ขวัญ เรื่องนี้พี่กำนันกับน้าไม่เคยปริปากพูดกับใคร แต่ไหนๆเรื่องมันก็มาถึงขนาดนี้แล้ว น้าจะเล่าให้ฟังก็ได้ว่าที่พี่กำนันเกลียดอาชีพนักร้องคาเฟ่ ก็เพราะพี่ขวัญจิต”
กำนันสุเทพอารมณ์ขึ้นเรื่อยๆ “ใช่ แม่ขวัญจิตของแกนั่นแหละที่มันเลว ขนาดมีลูกมีผัวแล้ว ก็ยังอยากกลับไปเป็น
นักร้องคาเฟ่อีก พอห้าม มันก็เลยหนีข้าตามไอ้นักร้องผู้ชายเข้ากรุงเทพไป แล้วมันก็ไม่เคยกลับมาดูดำดูดีแกสองคน หรือว่าข้าอีกเลย ทีนี้..เอ็งเข้าใจรึยังล่ะว่าทำไมข้าเกลียดไอ้อาชีพนักร้องคาเฟ่นักหนา ข้าไม่อยากให้เอ็งทำ ข้ากลัวว่าเอ็งจะเลวเหมือนแม่เอ็ง”
ทุกคนอ้าปากค้าง แล้วยิ่งค้างมากขึ้นไปอีกเมื่ออยู่ๆ “ดำเกิง” ก็โผล่พรวดออกมา “คุณขวัญจิตไม่ได้เป็นคนเลว” ทุกคนหันขวับไปมองดำเกิง แล้วงง ไม่รู้ว่าใคร “ฉันชื่อดำเกิง และฉันนี่ละ..ที่เป็นคนพาคุณขวัญจิตเข้า
กรุงเทพ”