รีเซต

บทละครโทรทัศน์ สาวน้อยคาเฟ่ ตอนที่ 8 หน้า 3

บทละครโทรทัศน์ สาวน้อยคาเฟ่ ตอนที่ 8 หน้า 3
27 กุมภาพันธ์ 2559 ( 13:17 )
46.4K
สาวน้อยคาเฟ่ ตอนที่ 8
16 หน้า

บาร์เทนเดอร์รีบไปชงเหล้าให้ดวงดาวทันที

 

สหรัฐกับเหินฟ้ากำลังจะเดินเข้าไปเที่ยวในทอร์นาโดคาเฟ่  

เหินฟ้าหน้าไม่ค่อยดี ดึงตัวสหรัฐรั้งไว้ “แกแน่ใจนะว่า..ถ้าเราเข้าไปเที่ยวข้างใน  อาสวยของแกจะไม่ให้คนจับเราสองคนโยนออกมาน่ะ”

“เดี๋ยวก็รู้” เหินฟ้าหน้าเสีย ”เรามาดีนี่หว่า อาสวยคงไม่ใจร้ายให้คนโยนเราออกมาหรอกน่า..แล้วยังไงๆ วันนี้ฉันก็จะต้องขอเข้าไปฟังคุณขวัญร้องเพลงบนเวทีให้ได้”

“แต่แกก็ได้ฟังเค้าร้องเพลงเปิดหมวกมาตั้งหลายครั้งแล้วนี่หว่า”

“มันเหมือนกันซะที่ไหนล่ะ” สหรัฐเดินเข้าด้านในทอร์นาโดคาเฟ่

“เฮ้ย! รอด้วยสิวะ!” เหินฟ้ารีบตามไป

 

ขวัญใจเดินเข้ามาในห้องแต่งตัว มะม่วงหาว มะนาวโห่เห็นเข้า ก็ร้องกรี๊ดกร๊าด วิ่งเข้าไปรุม

มะม่วงหาวร้อง “อ๊ายยยยยย..ขวัญแต่งชุดนักร้องซะเต็มยศอย่างงี้  หมายความว่า..”

มะนาวโห่ตื่นเต้น “เจ๊สวยยอมให้ขวัญขึ้นร้องเพลงบนเวทีแล้วใช่ไหม”

ขวัญใจพยักหน้าพลางยิ้มดีใจ

มะม่วงหาวดีใจ “อ๊าย ดีๆๆๆๆ  ในที่สุดเธอก็จะได้เป็นนักร้องจริงๆกับเค้าสักที”

ขวัญใจยิ้ม  แล้วหันไปสบตากับขวัญตาอย่างมีความสุข..

 

ดวงดาวกำลังกินเหล้าอยู่อย่างอารมณ์ไม่ดี แล้วมองดูแขกที่มาเที่ยว แล้วชะงัก เห็นสหรัฐกับเหินฟ้าเดินเข้ามานั่งที่โต๊ะมุมหนึ่ง  มีบ๋อยรีบเข้าไปบริการ

ดวงดาวตาโต “นั่นคุณสหรัฐ  ลูกชายเฮียศาสตร์นี่...”

สักครู่อากู๋ เจ้าของออสการ์เร็คคอร์ด และครูรัตน์นักแต่งเพลงชื่อดัง เดินเข้ามานั่งที่โต๊ะอีกมุมหนึ่ง บ๋อยเข้าไปรับออเดอร์อย่างรวดเร็ว ดวงดาวเขม้นตามอง  สีหน้าตื่นเต้นมากขึ้นกว่าเดิม สักครู่บ๋อยที่รับออเดอร์โต๊ะอากู๋เดินเข้ามาส่งใบออเดอร์ให้บาร์เทนเดอร์  

ดวงดาวรีบคว้าตัวบ๋อยมาถามทันที “แขกที่โต๊ะเบอร์ 7 นั่น คืออากู๋ เจ้าของออสการ์เร็คคอร์ดใช่ไหม”

“ใช่ครับคุณดาว  เค้ามากับครูรัตน์  นักแต่งเพลงชื่อดังไงครับ”  

“ไม่น่าเชื่อว่าอากู๋จะชอบเที่ยวคาเฟ่กะเค้าด้วย”

“ผมแอบได้ยินเค้าคุยกันว่า..จะลองมาหานักร้องเอาไปเข้าสังกัดสักหน่อยน่ะครับ”

ดวงดาวสีหน้าตื่นเต้นทันที  แล้วคิดแผนร้ายอะไรบางอย่างได้  คว้าตัวบ๋อยมาสั่ง “เอ้อ! เดี๋ยวช่วยไปตามขวัญใจทีนะ  ตอนนี้คงอยู่ในห้องแต่งตัวข้างหลังน่ะ  บอกว่าเจ๊สวยให้ไปหาที่หน้าห้องเก็บของหน่อยน่ะ”

บ๋อยงง “ให้ไปหาที่หน้าห้องเก็บของ ? ไปที่นั่นทำไมครับ?” 


16 หน้า