บทละครโทรทัศน์ สาวน้อยคาเฟ่ ตอนที่ 4 หน้า 2
“ฉันก็ไม่ได้อยากจะมาที่นี่นักหรอกนะ แต่ที่มาเนี่ย ก็เพราะเรามีเรื่องจะต้องคุยกันนะเฮีย”
“ฉันไม่มีเรื่องอะไรจะต้องคุยกับแก!”
“แต่ฉันมี”
เฮียศาสตร์กับเจ๊สวยฮึ่มฮั่มใส่กัน บรรดาสาวๆของทั้ง 2 ฝ่าย ก็พลอยฮึ่มฮึ่มใส่กันไปด้วย หวิดจะวางมวยกันเป็นคู่ๆ แต่เจ๊สวยยกมือห้ามไว้
“มีอะไร..ว่ามา ! แล้วก็รีบๆออกไปจากที่นี่ซะ!”
เจ๊สวยจ้องตาเฮียศาสตร์อย่างเอาเรื่อง “อย่าส่งคนปลอมตัว ไปป่วนที่ทอร์นาโดของฉันอีก”
“ใคร ปลอมตัวอะไร ฉันไม่รู้เรื่อง นี่แกอย่ามาหาเรื่องฉันมั่วๆนะ มาพูดจากล่าวหากันอย่างงี้ ฉันฟ้องหมิ่นประมาทได้นะโว๊ย”
ขวัญใจขัดขึ้น “โห..เฮีย พี่น้องกันแท้ๆ คิดจะฟ้องร้องกันเลยเรอะ”
“ฉันไม่เคยนับมัน..” เฮียศาสตร์ชี้หน้าเจ๊สวย “..เป็นพี่เป็นน้อง คนในตระกูลฉัน ต้องไม่มีพวกลักเพศอย่างงี้”
เจ๊สวยโกรธและเสียใจจนตัวสั่น ขวัญใจเห็นท่าไม่ดี รีบเข้าประกบเจ๊สวย “กลับกันเถอะค่ะเจ๊” ขวัญใจรีบประคองเจ๊สวยออกไป
เจ๊สวยยังเหลียวกลับมามองเฮียศาสตร์อย่างช้ำใจสุดๆ น้ำตาคลอ แต่ไม่ยอมให้ไหลออกมา เฮียศาสตร์มองแล้วเมินหน้าไป ไม่อยากมองหน้าเจ๊สวย พวกคารามายน์ได้ที ทำท่าจะตบตีกับพวกทอร์นาโด พวกทอร์นาโดก็เงื้อมือจะตบสู้
เฮียศาสตร์ตะโกนสุดเสียง “เฮ้ย” ทุกคนชะงักค้าง “ปล่อยพวกมันไป”
พวกคารามายน์รามือ ปล่อยพวกทอร์นาโดกลับไป พอพวกทอร์นาโดกลับไปหมด เชอรี่ก็ถามขึ้น “เฮียส่งใครไปป่วนที่ทอร์นาโด อย่างที่เจ๊สวยแกว่าจริงๆ รึเปล่าจ๊ะ?”
“เปล่า”
แอปเปิ้ลไม่อยากเชือ “ถ้าเฮียศาสตร์ไม่ได้ส่งใครไป แล้วเจ๊สวยเอาเรื่องอะไรมาพูด”
สาวๆคารามายน์สีหน้าสงสัยไปตามๆกัน หน้าเฮียศาสตร์ ไม่พูดอะไรเลย แต่สีหน้าครุ่นคิดสงสัยอะไรบางอย่าง
เวลาเดียวกัน ที่บ้านริมน้ำของสหรัฐ สหรัฐเดินโผเผแทบเดินไม่ไหว คล้ายจะเป็นไข้ กลับมาถึงบ้าน ระบมไปทั้งตัวจากการถูกรถชน แล้วก็ต้องตกใจเมื่อเห็นเหินฟ้ายืนตัวเปียกไปทั้งตัว กอดอกตัวสั่นด้วยความหนาวรออยู่ที่หน้าบ้าน
“เฮ้ย ! ไอ้เหิน ! ทำไมแกตัวเปียกเป็นลูกหมาตกน้ำยังงี้ล่ะ”
“อย่าเพิ่งถามอะไรตอนนี้เลยวะไอ้รัฐ ฉันทั้งหนาว..ทั้งเหม็น เข้าบ้านก่อนเถอะ”
ทั้งสองกอดคอกันเข้าบ้านไป