บทละครโทรทัศน์ สาวน้อยคาเฟ่ ตอนที่ 4 หน้า 5
ขวัญตาพยักหน้าอย่างเห็นด้วย “ก็น่าสงสารอยู่หรอกนะ พี่ขวัญ คนเรา..ลงถูกพี่น้องแท้ๆเกลียดจนไม่เผาผีกันอย่างงี้ เป็นเรา..เราก็คงเศร้าเหมือนกันแหละ” แล้วขวัญตาก็เข้ามากอดขวัญใจอย่างรักใคร่ “เราสองคนโชคดีกว่าเจ๊สวยนะ เพราะเราสองคนพี่น้องรักกัน..รักกัน..”
ขวัญใจยิ้ม กอดขวัญตาตอบ “ตา..จำอีตาตุ๊ด..คนที่พี่เล่าให้ฟังว่าเขาเคยช่วยพี่..คืนแรกที่พี่มาถึงกรุงเทพฯได้ไหม”
“ได้ พี่ขวัญถามทำไม?”
“พี่กำลังสงสัยอะไรบางอย่าง คืนที่พี่ไปค้างที่บ้านเค้า พ่อเค้ามาหา พี่ไม่ได้เห็นหน้าพ่อเค้าหรอกนะ เห็นแต่ด้านหลัง เพราะพี่แอบอยู่ในตู้ พี่รู้สึกว่า..เสียงของพ่อเค้าที่พี่ได้ยิน เสียงเมื้อนเหมือนเสียงเฮียศาสตร์เลย รูปร่างที่พี่เห็นจากด้านหลังก็คล้ายๆ..พี่ก็เลยสงสัยว่า อีตานั่นจะเป็นลูกของเฮียศาสตร์น่ะสิ”
“ฮ้า ! โลกมันจะกลมอะไรขนาดนี้”
“มันก็มีความเป็นไปได้นะ เพราะถ้าอีตาตุ๊ดนั่นเป็นลูกเฮียศาสตร์ เค้าก็ต้องหลานของเจ๊สวย..”
ขวัญตาเริ่มปะติดปะต่อเรื่องตามขวัญใจ “ก็เป็นพวกเพศที่สามเหมือนกัน..”
“แต่อีตานั่นน่ะกลัวพ่อหงอเลย ต่อหน้าพ่อเลยทำท่าแมนสุดฤทธิ์”
“แต่ตายังไม่เข้าใจอ้ะว่าพี่ขวัญพูดถึงอีตาตุ๊ดนี่ขึ้นมาทำไม”
“ก็พี่สงสัยว่า..อีตาตุ๊ดเนี่ย จะเป็นคนที่ปลอมตัวเข้ามาป่วนในคาเฟ่ของเราเมื่อคืนนี้น่ะสิ”
“มาป่วนคาเฟ่อาตัวเองเนี่ยนะ !?”
“ใครจะรู้ล่ะ เค้าพ่อลูกกัน ไงๆก็ใกล้กันกว่าอาหลานละ บางที..เค้าอาจจะพยายามทำความดีความชอบเพื่อเอาใจพ่ออยู่ก็ได้นะ จริงไหม”
สหรัฐและเหินฟ้า ถูกแอดมิตเข้าเป็นคนไข้ในโรงพยาบาล ทั้งคู่กำลังนอนสลบไสลอยู่บนเตียงที่ตั้งคู่กันอยู่ในห้อง เฮียศาสตร์กับชุนมองดูด้วยความเป็นห่วง
เจ๊สีฟ้าวิ่งเข้ามาหน้าตาร้อนใจ “ลูกเป็นยังไงบ้างเฮีย”
“ไอ้รัฐน่วมไปทั้งตัว ส่วนไอ้เหินก็เป็นปอดชื้น เกือบจะเป็นปอดบวมอยู่แล้ว นี่ถ้าฉันไม่ไปหามันที่บ้านละก็ พวกมันคงนอนตายอยู่ในบ้านทั้งคู่นั่นแหละ”
เจ๊สีฟ้าตีเฮียศาสตร์เต็มแรง “เฮียพูดบ้าอะไรเนี่ย พูดแช่งลูกทำไม”
เฮียศาสตร์คลำแขนป้อย ตรงที่ถูกเจ๊สีฟ้าตี “แต่ถ้าพวกมันฟื้นกันขึ้นมาเมื่อไหร่..ฉันว่าเราคงต้องซักไซ้ไล่เรียงพวกมันดูหน่อยนะว่า..พวกมันไปทำอะไรกันมา”
เฮียศาสตร์กับเจ๊สีฟ้ามองสหรัฐกับเหินฟ้าอย่างเป็นห่วง ชุนค่อยๆเลี่ยงเดินออกจากห้องพักคนไข้ไปอย่างเงียบๆชุนเดินออกมาจากในห้อง แล้วหยิบมือถือขึ้นมากดโทรออก