บทละครโทรทัศน์ รอยฝันตะวันเดือด ตอนที่ 17 หน้า 5
มาซารุรีบพูด “ผมจะรีบส่งคนไปตามล่าตัวริว โอะนิซึกะ ให้เร็วที่สุด”
“รู้เหรอ...ว่ามันอยู่ที่ไหน!!”
ทุกคนอ้ำอึ้ง ตอบยามาโมโต้ไม่ได้
ทาคาโอะหันไปจ้องหน้ายูจิ “ถ้าบางคนไม่อวดเก่ง ป่านนี้ไอ้ริวคงเป็นศพไปแล้ว”
“ไอ้ทาคาโอะ!” ยูจิถีบเก้าอี้กระเด็นโครมไปติดผนังกำแพง ทาคาโอะหลบได้หวุดหวิด
ทาคาโอะกับยูจิพุ่งเข้าหากัน ทาคาโอะกระโดดชกหน้ายูจิคว่ำไป “อย่าคิดว่ามีพ่อคุ้มหัว แล้วฉันจะไม่กล้าทำอะไรแก...ไอ้ผู้กองขี้ยา”
ยูจิลุกขึ้นมาถีบเข้าใส่ทาคาโอะล้มคว่ำไปเช่นกัน “จะกำจัดอันธพาลชั้นต่ำอย่างแกเมื่อไหร่ก็ได้”
ทั้งสองชกต่อยกันไปอีกคนละดอกสองดอก ก่อนจะคว้าคอเสื้อแบบไม่ยอมกัน
“หยุดได้แล้วทั้งสองคน!!” มาซารุตวาดดุเสียงดังจนทาคาโอะกับยูจิชะงัก ก่อนผลักอกผละจากกันด้วยความหงุดหงิด ไม่พอใจ
มาซารุรีบดุ “เรื่องสำคัญที่สุดตอนนี้...คือการตามล่าตัวริวให้เจอ ไม่ใช่มาทะเลาะกันเอง!!”
“ต้องมีหนอนบ่อนไส้รู้แผนของฉัน แล้วแอบไปช่วยไอ้ริว” ยูจิมองทาคาโอะกับนาบุด้วยความระแวง
ทาคาโอะจ้องตอบยูจิเขม็ง สายตาพร้อมเอาเรื่อง “ถ้าฉันรู้ว่าใครทรยศ... ฉันไม่ปล่อยมันไว้แน่!”
หน้าห้องรับรอง ไนต์คลับมิซาว่า จุนโกะซึ่งแอบฟังการสนทนาทั้งหมดของพวกมาซารุอยู่ ได้ยินทาคาโอะพูดก็ตกใจ เผลอเอามือไปโดนประตูห้องจนเกิดเสียงขึ้น
“นั่นใคร!” นาบุตะโกนถาม
จุนโกะยิ่งตกใจ รีบผละหนีไป นาบุเปิดประตูห้องเดินออกมา เห็นหลังจุนโกะไว ๆ แต่มองไม่ชัดว่าเป็นใคร “หยุดนะ!” นาบุรีบเดินตามไปทันที
ทางเดินด้านหลังไนต์คลับ นาบุเดินเร็วๆ มา สีหน้าดุดัน เอาเรื่อง
จุนโกะก้าวเท้าเร็วขึ้น จนเกือบจะวิ่ง มองหาทางหลบซ่อน
นาบุชักดาบสั้นออกมา เดินเร็วขึ้นอีก
จุนโกะหันรีหันขวาง ตัดสินใจหลบเข้าไปยังมุมกำแพงด้านหนึ่ง
นาบุเดินเข้ามา กวาดสายตามองรอบๆ นาบุมองบริเวณนั้นมีแต่ลังเก็บของมากมาย ไม่มีคนอยู่
จุนโกะหลบเงียบอยู่ด้านหลังชั้นวาง มุมกำแพง นาบุถือดาบสั้นสีเงินวาววาบ เดินมาหยุดตรงหน้าเธอพอดี จุนโกะใจระทึก หวาดกลัวว่านาบุจะจับได้
ลูกน้องมิซาว่าเข้ามาตามนาบุ “เจ้านายเรียกให้ไปพบครับ”
นาบุพยักหน้ารับรู้ แล้วเดินนำลูกน้องมิซาว่าออกไป จุนโกะถอนใจอย่างโล่งอก รอดหวุดหวิด