บทละครโทรทัศน์ รอยฝันตะวันเดือด ตอนที่ 7 หน้า 2
“ไม่ได้ถาม” ทาคาโอะเดินเข้าไปหาจุนโกะ แล้วดึงร่างเธอขึ้นมา จ้องหน้าเขม็ง “ต่อไปนี้...เธอจะไม่มีวันหนีไปไหน เธอจะต้องทำงานอยู่กับมิซาว่าด้วยความยินดีและเต็มใจ”
ทาคาโอะหันไปพยักหน้ากับนาบุ นาบุถือเข็มฉีดยาย่างสามขุมเข้าไปหาจุนโกะ
“ไม่... อย่านะ” จุนโกะพยายามกระเสือกกระสนหนี แต่ถูกลูกน้องมิซาว่าพากันล็อคตัวไว้
“เธอจะขาดมันไม่ได้!!” ทาคาโอะประกาศิต
นาบุยิ้มเย็น ปักเข็มลงที่แขนจุนโกะสุดแรง จุนโกะกรีดร้องอย่างทรมานแสนสาหัส “กรี๊ด.....!”
ทาคาโอะนั่งลงข้างจุนโกะ กระซิบข้างหูเสียงนุ่มนวล เยือกเย็น “ชีวิตเธออยู่ในกำมือของมิซาว่า ทางเดียวที่จะรอดคือปล่อยตัวไปตามธรรมชาติ ..ทำตามความต้องการของฉันทุกอย่าง!”
จุนโกะตาปรือ เริ่มเบลอเพราะฤทธิ์ยาจนหมดสติไป ทาคาโอะมองร่างไร้สติของจุนโกะอย่างพึงพอใจ
ทาคาโอะเดินออกมาจากที่พักของจุนโกะ แล้วหันมาสั่งนาบุ “โอะนิซึกะมีสัมพันธ์ดีกับมิอุระ ริวต้องหาทางช่วยไอ้ฮารุแน่ๆ”
“น่าจะให้ผมเก็บนังจุนโกะไปซะ”
“ผู้หญิงคนนี้ยังทำประโยชน์ให้เราได้อีกเยอะ จะฆ่าทิ้งให้เสียของทำไม”
นาบุคิดตาม เริ่มเข้าใจ
“เล่นงานไอ้ฮารุได้แล้ว ถึงเวลาสะสางบัญชีเก่า.. ริว โอะนิซึกะ!!!”
“มีแผนยังไงครับ”
“จุดอ่อนของผู้ชาย.. อยู่ที่คนที่ตัวเองรัก ยิ่งรักมาก ยิ่งทุกข์มาก”
“โอะนิซึกะโซเรียวพัวพันกับผู้หญิงอยู่สองคน หมอมายูมิว่าที่คู่หมั้นกับอาคิโกะดาราสาว แต่ไม่รู้ว่าใครคือตัวจริงกันแน่”
“ก็ไม่จำเป็นต้องรู้นี่”
“หมายความว่า”
“แค่ผู้หญิงสองคน มันยากตรงไหนเหรอ” สายตาทาคาโอะร้ายลึก เจ้าเล่ห์
นาบุยิ้มเหี้ยมรับรู้ความหมายทางสายตาของเจ้านาย “ทราบแล้วครับ”
“เด็ดหัวใจของ ริว โอะนิซึกะได้ ...ก็เหมือนฆ่ามันให้ตายทั้งเป็น!”
ทั้งสองยิ้มร้าย อำมหิต
บ้านโอะนิซึกะ ริวหันมาถามย้ำอาคิโกะอีกครั้งเพื่อความแน่ใจ “จะให้ผมไปเป็นประธานงานเปิดอาคารใหม่ของมูลนิธิเด็กกำพร้า?”
“มูลนิธิที่โอะนิซึกะเคยช่วยจัดงานหาทุนให้ไงคะ”
“วันนี้ผมมีงานประมูลที่ดินหลายแห่ง”