บทละครโทรทัศน์ กลรักเกมมายา Love and Lies ตอนที่ 3
ร้านประจำเบล เบล สมหญิง นัท บอยนั่งอยู่ที่โต๊ะม้าหินอ่อนหน้าร้านของชำห้องแถว มีขวดเหล้า ขวดเบียร์และแก้ววางอยู่ เบลนั่งกระดกเหล้าอย่างต่อเนื่อง บอย สมหญิง นัทนั่งมองเบลงงๆ
สมหญิงซัก “นี่แกจะบอกได้ยัง”
“บอกอะไร”
บอยเอามือมาแย่งแก้วเหล้าจากมือเบล เบลมองบอยงงๆ
สมหญิงถามย้ำ “เรื่องที่แกโดนปล้นมันยังไงเหรอ” เบลนั่งหงอย ไม่ยอมพูด “อินี่! พูด!”
นัทเป็นห่วง “แกยังหลอนๆกับเหตุการณ์เหรอ”
เบลเสียงอ่อย “ก็เปล่า…ฉันแค่เครียดเรื่องงานมันหลายอย่างอ่ะ ไม่มีไรหรอก”
บอยพยายามเปลี่ยนบรรยากาศ “ก็เบลมันบอกว่ามันเครียดเรื่องงานก็จบแล้วไง พวกแกจะเซ้าซี้มันทำไมว่ะ หัดถามอะไรที่มันจรรโลงใจบ้างดิ...น้องจูนที่เล่นละครกับแกเซ็กซี่ม่ะ...นมนี่ของจริงหรือยัด”
สมหญิงตบกบาลบอย “ไอ้บ้าหม้อ สมองคิดแต่เรื่องอย่างเงี้ย” บอยหลบ
เบลจริงจัง “ฉันเคยบอกพวกแกแล้วไง ถ้าเราเจอกันจะไม่คุยเรื่องงานของฉัน”
สมหญิง นัท บอยทำหน้าเซ็ง กินเหล้ากันต่อ ห้องแถวถัดไปเห็นว่ามีวัยรุ่น 2 คนกำลังจะเข้าบ้านแล้วสะกิดให้ดูเบล
นัทเอ่ย “เออ หญิง ที่มอฉันมีทุนให้เรียนฟรีด้วยนะ สนเปล่า เดี๋ยวดูรายละเอียดให้”
“แต่ฉันต้องสอบเข้าใช่ไหม” นัทพยักหน้า “ไม่เอาอ่ะ ทำงานตอนนี้ก็ดีอยู่แล้ว ขี้เกียจอ่านหนังสือ”
บอยเปรย “เออ ฉันก็อยากออกไปทำงานละเหมือนกัน ขี้เกียจเรียนฉิบหาย”
นัทปราม “เห้ยๆ ฉันได้เรียนก็เรียนๆไปไอ้บอย”
เบลโพล่งขึ้นมา “ฉันล่ะอยากเรียนทุกวันเลย เบื่องานจะตายชัก”
สมหญิงย้อน “มาแลกกับฉันไหมล่ะ แกไปขายพิซซ่า เดี๋ยวฉันไปเป็นดาราเอง”
บอยเอานิ้วดันหัวสมหญิง “แกจะเป็นหลุมดำในวงการรึไง เล่นเป็นคนใช้เค้ายังบอกว่าบทสูงไปเลยW
สมหญิงโมโหจะตบกบาลบอยแต่บอยหลบทัน
เบลขำๆ “สมหญิง ฉันว่าแกน่าจะเรียนต่อนะ ขนาดอีบอยบื้อๆ ยังเรียนได้เลย”
“ฉันแค่ไม่อยากเรียน ฉันไม่ชอบเรียนตั้งแต่ตอนอยู่ในบ้านสุขใจแล้ว พวกแกก็รู้นี่”
บอยพูดต่อ “ถ้าแกคิดว่าเป็นเด็กกำพร้าแล้วไม่เสียคน ไม่ติดยาก็พอแล้ว มันไม่ใช่นะเว้ย แกดูอย่างเบลกับนัทดิมันเรียนถึงมหาลัยเลยน่ะเว้ย ...เราก็ต้องมีชีวิตดีๆของตัวเองได้สิ ถึงแม้อีนัทมันจะส่อแววยิ่งเรียนยิ่งขึ้นคานก็ตาม”