บทละครโทรทัศน์ กลรักเกมมายา Love and Lies ตอนที่ 3 หน้า 5
“งั้นทานเป็นเมนูปลาไหมครับ ปลากะพงนึ่งซีอิ๊วของที่นี่อร่อยมากนะครับ” ลูกค้าก้มดูเมนูด้วยความลังเล “งั้นเอางี้ไหมครับ ถ้าพี่สั่งแล้วอาหารไม่อร่อย ผมจะจ่ายค่าอาหารเอง เป็นการรับผิดชอบที่แนะนำสิ่งที่ไม่ดีให้พี่”
“โอเค งั้นพี่สั่งปลากะพงนึ่งซีอิ๊วด้วยแล้วกันจ๊ะ”
ลูกค้าทั้งสองมองทิมยิ้มๆอย่างเอ็นดู ทิมยิ้มแย้มแล้วก้มเก็บเมนู
เวลาผ่านไป พนักงานถูพื้นทำความสะอาดร้าน และบางคนกำลังเก็บร้านกันอยู่ ทิมเข้าไปช่วยพนักงานยกเก้าอี้วางไว้บนโต๊ะ
แม่ถือกระเป๋าสะพายเดินออกมาจากห้องครัว แล้วเดินเข้าไปหาทิม “ป่ะ ไปรับทามกัน” ทิมลุกขึ้นยิ้มให้แม่ “เหนื่อยไหมลูก”
“ไม่เลยแม่ … ไม่เหนื่อยเลย” ทิมถือกระเป๋าให้แม่ แล้วทั้งสองก็พากันเดินออกไป
ทาม (อายุ 7 ปี)ที่กำลังนั่งระบายสีอยู่กับเพื่อน
แม่ร้องเรียก “ทาม… ทาม แม่มาแล้วลูก”
ทามมองออกมาตามเสียงของแม่ แล้วรีบเก็บของบนโต๊ะ ทามวิ่งออกมาแล้วหันไปโบกมือให้เพื่อนในบ้าน เด็กชายวิ่งเข้าไปกอดแม่ หน้าบ้าน ผู้หญิงวัยกลางคนกำลังยืนรดน้ำต้นไม้อยู่
“ขอโทษนะคะ รบกวนทุกวันเลย” แม่ยื่นถุงอาหารให้ “นี่ค่ะของฝากเล็กๆน้อยๆ”
หญิงวัยกลางคนยื่นมือไปรับถุงอาหาร “ไม่เป็นไรหรอก คนบ้านใกล้กัน”
แม่ยิ้มให้หญิงวัยกลางคน ทั้งสามคนเดินเข้าบ้านไป เห็นเงาผู้ชายคนหนึ่งยืนมองอยู่ไกลๆ
ทุกคนกำลังนอนหลับกันอยู่ โดยที่มีทามกับแม่นอนอยู่บนฟูก ส่วนทิมนอนอยู่ที่ฟูกเล็กข้างๆ มีเสียงเหมือนมีคนอยู่ข้างล่าง ทำให้ทิมลืมตาตื่นขึ้น ทิมหันไปหาแม่ เห็นว่าแม่กับทามก็ยังนอนอยู่ที่เดิม ทิมตัดสินใจลุกขึ้นเดินออกไปดู
ทิมย่องลงมาที่บันได แสงจากโคมไฟเล็กๆกลางบ้านเปิดอยู่ ทำให้ทิมเห็นคนกำลังรื้อของอยู่ที่กระเป๋านักเรียนของทิม ทิมมองคนนั้นอย่างไม่คลาดสายตา แล้วหยิบแจกันใกล้ขึ้นมาจะตีหัวเขา ผู้ชายคนนั้นหันกลับมามอง ทิมเห็นว่าเขาคือพ่อ ทิมกับพ่อมองหน้ากันอึ้งๆ
“พ่อ… “ พ่ออึ้ง พูดไม่ออก ทิมลดแจกันในมือลง “พ่อหายไปไหนมา”
“ทิม… คือพ่อ…” พ่ออึกอัก ทิมมองพ่อน้ำตาซึม พ่อยื่นมัดเงินที่มีจดหมายแนบในมือให้ทิม ทิมมองงงๆ แล้วเปิดดูเห็นว่ามีเงินจำนวนหนึ่งอยู่ พ่อได้ยินเสียงเหมือนมีคนกำลังจะเดินลงมา จึงรีบยัดซองเงินใส่มือทิม “เอาไว้ใช้หนี้นะ พ่อมีแค่นี้แหละ พ่อจะเอามาให้เรื่อยๆ... ไม่ต้องบอกแม่นะว่าพ่อให้มา พ่อต้องไปแล้ว”