บทละครโทรทัศน์ กลรักเกมมายา Love and Lies ตอนที่ 3 หน้า 2
นัทหยิบส้อมขึ้นมาทุกคนรีบห้ามแทบไม่ทัน
เบลเอ่ย “เออๆช่างมันเถอะ นานๆเจอกันทีก็อย่าดราม่ากันสิ ทำตัวเหมือนตอนอยู่ในบ้านดิวะ เราแฮปปี้กันจะตาย เล่นตลกเล่นมุก กวนประสาทกันก็สนุกนี่หว่า”
ทั้งสามคนเงียบไป
นัทเปลี่ยนเรื่อง “คิดถึงครูผึ้งว่ะ ว่างๆเราไปเยี่ยมน้องๆกับครูผึ้งที่บ้านสุขใจกันไหม”
เบลดีใจ “เย่ ไปๆๆ”
สมหญิงขัด “เย่อะไร แกเนี่ยนะจะว่าง”
เบลหน้าหงอยอีกครั้ง
บอยเซ็ง “สมหญิง เบลมันหงอยอีกแล้วเนี่ย มึงจะเบรกมันทำไมเนี่ย”
สมหญิงปลอบ “อะไรของแกนักหนาวะเบล อารมณ์ดีแล้วหนิ เล่าได้รึยัง ฉันถามมาหลายรอบแล้วเนี่ยเรื่องคุณภูมิ เป็นแฟนกันนานยังอ่ะ หรือเพิ่งเป็นแฟนกันเมื่อคืนนั้น”
บอยอยากรู้ “เออ แล้วเขาเป็นไง ดีป้ะ”
เบลตอบส่งๆ “ก็เป็นแฟนกันตามข่าวนั่นแหละ โอ๊ย นี่ฉันอุตส่าห์หนีจากนักข่าวสัมภาษณ์ ยังต้องมาเจอพวกแกสัมภาษณ์อีกเหรอวะ”
สมหญิงยืนยัน “เออ แล้วฉันจะถามหนักกว่านักข่าวด้วย”
นัทท้วง “อ้าวเบล แล้วแกลืมพี่ร้านข้าวแกไปแล้วเหรอ ที่แกบ่นเพ้อว่าเป็นชายในฝันของแกอ่ะ บอกว่าชาตินี้จะตามหาเค้าให้ได้”
บอยแย้ง “แกจะไปเอาอะไรกับมันวะ หน้าเขามันยังจำไม่ได้เลย”
เบลเอ่ย “แต่ฉันจำรสชาติข้าวผัดหมูฝีมือแม่พี่เค้าได้นะ ถ้าได้กินอีกครั้งนึกออกเลยW
สมหญิงขัด “แล้วแกกะว่าจะเดินไปบังเอิญกินข้าวผัดหมูแล้วพี่เด็กเสิร์ฟเค้ามายืนตรงหน้าเหรอ… มึงนี่เล่นละครเยอะไปนะเนี่ย” เบลทำท่าจะร้องไห้ “เฮ้ย กูขอโทษ ที่พูดแรงไป” เบลเงยหน้าขึ้นมาแลบลิ้น สมหญิงด่า “อีเวร อีชั่ว เล่นละครใส่กูอีกแล้ว เดี๋ยวนี้โกหกเก่งนะมึงเนี่ย”
บอยกับนัทหัวเราะสมหญิง นัทนึกบางอย่างออก เธอเปิดกระเป๋าของตัวเองที่วางอยู่บนตักแล้วยื่นเอกสารงานให้เบล
“อะไรอ่ะ” เบลรับชีทมาดู
“ชีทวิชาของแกอ่ะ เพื่อนที่เอกแกฝากมาให้”
“แต๊งกิ้วว่ะนัท ลำบากแกตลอดเลย”
“ชิลๆว่ะ ยังไงก็ต้องเจอแกอยู่แล้ว เออพรุ่งนี้แกมีเรียนนะ”
ทีวีในร้านค้ากำลังเปิดข่าวประมวลเหตุการณ์ทั้งหมดตั้งแต่คืนที่มีการยิงกัน