ที่หอพักลูกจัน ลูกจันทำการบ้านให้ณัฐ แล้วเอาไปส่งให้ณัฐในวันรุ่งขึ้น ที่โรงอาหาร ลูกจันเดินถืออาหารมาให้ณัฐที่นั่งรออยู่นิ่งๆ นั่งกินอาหารด้วยกัน กินน้ำแก้วเดียวกันมี 2 หลอดอย่างสวีท พอน้ำหมดลูกจันลุกขึ้นไปซื้อน้ำเอง

ที่โรงหนัง ลูกจันซื้อตั๋วหนังเสร็จก็เดินไปซื้อป๊อบคอร์นและน้ำ หอบหิ้วของพะรุงพะรังมาหาณัฐที่ยืนรออยู่ ณัฐไม่ช่วย เดินนำไปในโรงหนัง ลูกจันเดินตามพร้อมของพะรุงพะรังแต่สีหน้ามีความสุข

ลูกจันก็เดินถือกล่องของขวัญมาให้ณัฐ ณัฐเปิดดูเป็นกระเป๋าเงินแบรนด์ดัง ณัฐทำหน้าดีใจ เอามือลูบหัวลูกจัน ลูกจันสะเทิ้นอาย เดินออกไป

ที่สนามบาส ลูกจันเดินถือถุงขนมกับอาหารมาที่สนามบาส ณัฐกับเพื่อนๆรุมแย่งขนมกัน แต่ไม่มีใครสนใจลูกจันเลย แถมณัฐยังบอกให้ลูกจันไปหยิบน้ำมาเสิร์ฟเพื่อนๆด้วย ลูกจันวิ่งเสิร์ฟไปมา

แม้กระทั่งจองตั๋วคอนเสิร์ต ลูกจันไม่สบาย หน้าซีด ยืนไอ แต่ต้องยืนเข้าคิวยาวมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกเพื่อรอซื้อตั๋วคอนเสิร์ตให้ณัฐ ลูกจันเสียดายเงินแต่ก็ยอมซื้อ..ลูกจันเอาบัตรมายื่นให้ณัฐ ณัฐทำท่าดีใจจูบตั๋วแล้วเดินจากไป ทิ้งให้ลูกจันยืนไอ ไข้ขึ้นหนักอยู่ลำพัง

เวลาลูกจันเดินมากดเงิน พอออกมาหน้าตู้ ATM เจอณัฐยืนรออยู่ ลูกจันเอาเงินมาแบ่งให้ณัฐ แต่ณัฐเอื้อมมือมาหยิบเงินจากลูกจันไปจนหมด ณัฐเดินไป ลูกจันเดินตาม

ลูกจันกับณัฐเดินเข้าร้านเสื้อผ้าผู้ชายในห้าง ณัฐเลือกเสื้อผ้า เอาเสื้อผ้ามาทาบตัวเองหลายๆตัวจนพอใจ ลูกจันเป็นคนจ่ายเงิน ทั้งคู่เดินออกไปจากร้านโดยลูกจันเป็นฝ่ายหิ้วถุงตามณัฐ

ตอนหัวค่ำของวันหนึ่ง ลูกจันสีหน้ายังมีความสุข หิ้วถุงของใช้ที่ซื้อจากซุปเปอร์มาเก็ตเดินผ่านร้านอาหารอิตาเลี่ยน หญิงสาวหยุดมองรูปอาหารที่ติดหน้าร้านจะเข้าไปแล้วหยุดทันทีเมื่อเห็นณัฐ กับเบบี๋นั่งในร้าน

“พี่ณัฐ..พี่เบบี๋” ลูกจันยิ้มดีใจที่เจอณัฐ

หญิงสาวเดินเข้าไปในร้านแต่ก่อนจะถึงโต๊ะก็ได้ยินสิ่งที่สองคนคุยกัน

“พาเบบี๋มาทานอาหารอย่างนี้ ลูกจันไม่ว่าเอาเหรอคะ”

“จะว่าได้ยังไง..ณัฐกับลูกจันไม่ได้เป็นอะไรกันนี่คะ”

“ก็เห็นสนิทสนม ไปไหนมาไหนด้วยกันมาตั้งเกือบปีแล้ว..ยังจะบอกว่าไม่ได้เป็นอะไรกันอีกเหรอคะ”

“ณัฐสนิทกับลูกจันเพราะสงสารที่เค้าไม่ค่อยมีเพื่อน..ผู้หญิง เชยๆ..เอ่อ..ผู้หญิงเรียบๆอย่างนั้นไม่ใช่สเปกณัฐหรอก..สเปกณัฐน่ะ...เบบี๋ค่ะ”

ลูกจันได้ยินก็เสียใจจนน้ำตาร่วง พนักงานเดินมาเก็บเงิน เบบี๋จะหยิบกระเป๋าสตางค์

“ณัฐเลี้ยงเองค่ะ” ณัฐจับมือเบบี๋พลางหยิบเงินจ่ายให้พนักงาน

ลูกจันมองณัฐอย่างเจ็บปวดใจ ร้องไห้น้ำตาไหลพราก

ย้อนกลับมายังปัจจุบันอีกครั้ง ลูกจันมองณัฐด้วยสายตาเจ็บปวด พูดอย่างโมโห

Tags