บทละครโทรทัศน์ รักนี้เจ้จัดให้ ตอนที่ 22 หน้า 3
ที่ห้องทำงานของณัฐ ชายหนุ่มได้รับเอกสารการไล่ออกจากงานที่มีข้อความว่าณัฐสิ้นสุดสภาพการเป็นบก.ของไลม์แล้วตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป
ณัฐอ่านทวนจดหมายไปมาอย่างงุนงง แล้วกดโทรศัพท์เรียกเมย์เข้ามาในห้องด้วยเสียงหงุดหงิด
เมย์เดินเข้ามาในห้องด้วยสีหน้ายิ้มๆ..คล้ายสะใจเล็กๆ
“ไอ้เอกสารบ้านี่มันมาจากไหน” ณัฐเริ่มเหวี่ยงทันที
“ก็..ตามลายเซ็นข้างล่างจดหมายน่ะค่ะ..จากคุณสาโรจน์” เมย์ตอบกวนๆ
ณัฐโกรธมาก..ขว้างข้าวของลงบนพื้น “บ้า..เล่นบ้าๆ อะไรกันเนี่ย”
เมย์มองณัฐอย่างเบื่อหน่ายในความเจ้าอารมณ์ของณัฐ “คิดว่าคงไม่เล่นนะคะ..เพราะตอนนี้คุณสาโรจน์ทำหนังสือเวียนแจ้งไปทุกแผนกแล้วค่ะ เรื่องคุณณัฐสิ้นสุดสภาพการเป็นบก.ของที่นี่”
ณัฐยิ่งเหวี่ยงหนักกว่าเดิม..โกยข้าวของเขวี้ยงระเนระนาด “ไม่จริง...มีสิทธิ์อะไรมาไล่กูออกวะ”
“ก็คงสิทธิ์ในการเป็นเจ้าของเงินมั้งคะ” เมย์มองณัฐอย่างสมเพช..แล้วเดินออกจากห้องไป
ณัฐกัดกรามกรอด...สีหน้าแค้นมาก เปิดลิ้นชักโต๊ะหยิบปืนออกมา “คิดเหรอว่ากูจะยอมไปง่ายๆ!” ณัฐคำราม
ที่ห้องทำงานของสาโรจน์ สาโรจน์เหลือบตามองจดหมายไล่ออกที่ถูกวางลงตรงหน้า เงยหน้ามองคนที่วางจดหมาย เห็นณัฐกำลังยืนกัดกรามด้วยความเครียด..แต่ยังพยายามยิ้ม สาโรจน์ทำหน้าเย็นชาใส่ณัฐ...ก้มลงเซ็นเอกสารต่อ ณัฐทนไม่ไหว..กระชากเอกสารออกจากมือสาโรจน์
“เอ๊ะ..มันจะมากไปแล้วนะณัฐ” สาโรจน์เริ่มโกรธ
“แล้วที่พี่ทำกับผมล่ะครับ...อยู่ๆ ก็ไล่ผมออกไม่มีเหตุผล..มันไม่มากเหรอครับ”
สาโรจน์ยิ้มเหยียดๆ ใส่ณัฐ “น้อยไปด้วยซ้ำ..ถ้าเทียบกับที่เธอหักหลังฉัน” พลางหยิบเอาแฟ้มเอกสารลับที่ณัฐเคยเอาให้ลูกจันออกมาวางบนโต๊ะ “แผนลับสำหรับโปรเจ็กต์หนังสือใหม่...ลูกจันเค้าส่งคืนมา..แล้วก็ฝากบอกว่า..เค้าไม่คิดจะร่วมงานกับคนที่ไม่ซื่อสัตย์แบบเธอ” ณัฐหน้าเสียที่ความลับแตก
“ที่จริงเค้าส่งมาหลายวันแล้วล่ะ..แต่ฉันยังอยากเช็คข้อมูลอะไรเพิ่มบางอย่าง..เลยยังไม่ได้ไล่เธอออก” สาโรจน์เอ่ยต่อด้วยสีหน้านิ่งๆ ณัฐมีพิรุธ “แล้วฉันก็เช็คได้ว่าเธอยักยอกเงินบริษัทไปอีกเกือบสิบล้าน...เพราะฉะนั้นแค่ที่โดนไล่ออกจากบริษัทนี่ก็ถือว่าเมตตามากแล้วนะ..ถ้าฉันทำหนังสือเวียนไปทุกบริษัท..เธอคงหางานทำไม่ได้อีกเลย” ณัฐเครียดจนเส้นเลือดปูด
“ไปซะ..แล้วไม่ต้องกลับมาเจอกันอีก..ไอ้ที่เสียไป..ฉันจะคิดว่าเป็น "ค่าแรง" ที่เธอเคยให้ความสุขกับฉันก็แล้วกัน” สาโรจน์ปิดท้ายด้วยรอยยิ้มเชือดเฉือน..ก่อนจะก้มหน้าทำงานต่ออย่างไม่สนใจ