บทละครโทรทัศน์ คลื่นชีวิต ตอนที่ 15 หน้า 3
“อุ๊ย...” เจนจิราซึ่งกอดโน้ตบุ๊คอยู่สะดุดบันไดล้มลง โน้ตบุ๊คตกลงไปด้านล่าง เจนจิราตกใจวิ่งลงไปเอา โน้ตบุ๊คที่ตกไป สาธิตหันมาเห็นวิ่งตามลงไป เจนจิรากำลังก้มตัวหยิบโน้ตบุ๊คที่พื้น ไฟที่ลามไหม้ไปที่ฝ้าเพดานทำ ท่าร่วงลงมา สาธิตแหงนหน้าขึ้นไปเห็นตกใจ
ในเสี้ยวนาทีนั้น สาธิตรีบรวบตัวเจนจิราแล้วพลิกตัวหลบออกห่างจนทำให้ลูกไฟร่วงลงพื้น สาธิตประคอง เจนจิราลุกขึ้นมาได้อย่างทุลักทุเล เจนจิรามองสาธิตอย่างประทับใจ...ในขณะที่สาธิตหยิบโน้ตบุ๊คมาถือไว้แล้วจูง เจนจิราวิ่งกลับขึ้นไปด้านบน
สาธิตกับเจนจิราเปิดหน้าต่างบนชั้นสองของบ้าน สาธิตและเจนจิราค่อย ๆ เดินลงมาบนหลังคาด้านข้าง เพื่อหาทางลง แต่ไม่มี ทางเดียวที่ไปได้คือโดดลง
“เราต้องโดดลงไป!!” สาธิตเอ่ยขึ้น
“โดดเหรอคะ” เจนจิราหน้าเหวอ เพราะไม่กล้า
“พี่จะโดดลงไปก่อน แล้วจะรอรับเจนด้านล่าง” สาธิตเห็นแล้วว่าเจนจิราไม่กล้า ก็ส่งโน้ตบุ๊คให้เจนเป็น คนถือไว้ สาธิตไม่รอให้เจนจิราอิดออด โดดลงไปด้านล่างเลย เจนจิราเห็นดังนั้นก็ตกใจ สาธิตโดดลงมาถึงพื้นกวัก มือเรียกให้เจนโดดลงมา เจนจิรายังไม่กล้าโดด
“มา...ไม่ต้องกลัว...พี่จะไม่ให้เจนเป็นอะไร” สาธิตเอ่ยแล้วอ้าแขนรอรับ
เจนจิรามองสาธิตแล้วตัดสินใจ หลับตาปี๋กอดโน้ตบุ๊คแน่นแล้วโดด สาธิตรับเจนจิราเอาไว้แต่เสียหลัก ล้มลง สาธิตนอนหงายมองเจนจิราที่อยู่ในอ้อมอก และกำลังหลับตาปี๋ เอ่ยถามขึ้น
“โอเครึเปล่า”
“เจนไม่เป็นอะไรค่ะ พี่ธิตเจ็บตรงไหนไหม” เจนจิราค่อยๆ ลืมตามาดูเห็นว่าตัวเองอยู่บนร่างของสาธิต ปลอดภัยดี ก็รีบลุกออกมาแล้วดึงตัวสาธิตขึ้นมานั่ง
“พี่ไม่เป็นไร รีบไปกันดีกว่า”
ทั้งคู่พากันจะวิ่งหนีไปทางหน้าบ้าน เห็นคนของสิทธา 2 คนกำลังวิ่งออกประตูบ้าน พุ่งตรงมาทางสาธิต และเจนจิรา สาธิตรีบจับตัวเจนจิราหมุนตัวหลบตรงจุดที่พ้นสายตาคนของสิทธา คนของสิทธารู้สึกเหมือนเห็น อะไรแวบๆ ก็ควักปืนออกมา มองไปทางพุ่มไม้ เจนจิราจับมือสาธิตแน่นเพราะกลัวและลุ้นมาก ขณะนั้นเองเสียง ของชาวบ้านแถวนั้นดังขึ้น
“ไฟไหม้ๆ ใครก็ได้ช่วยที”
“เฮ้ยยย...รีบไป” คนของสิทธาต่างหันไปมองตามเสียงหน้าบ้าน แล้วตัดสินใจรีบวิ่งออกไป
“ไปเจน” สาธิตเห็นช่องทางหนีรีบพาเจนจิราหนีไปอย่างรวดเร็ว
เวลาต่อมา สาธิตขับรถมาส่งเจนจิราที่หน้าบ้าน เจนจิราเห็นเนื้อตัวของสาธิตมอมแมม ที่แก้มยังมีเขม่า ควันอยู่ก็หยิบกระดาษมาเช็ดใบหน้าให้ สาธิตตกใจรีบเอามือปาดออกเอง